Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έχει ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ με δηλώσεις καθηγητών του στο Λύκειο. Ξεχωρίζουμε μια και την αναδημοσιεύουμε.
Μιλά ο καθηγητής του στα Μαθηματικά Παναγιώτης Κουτσκουδής:
«Ο Κουρός σεβόταν το σχολείο όσο κανένας. Σηκωνόταν όρθιος όταν έμπαινε ο καθηγητής στην τάξη και ήρθαμε πολύ κοντά από την αρχή, λόγω της αγάπης του για τα μαθηματικά, που είναι μια διεθνής γλώσσα, έτσι ώστε τα ελληνικά να μην είναι εμπόδιο», μας λέει ο κ. Κουτσκουδής. «Είναι ιδιαίτερα ευφυής, με υπομονή, επιμονή, ήθος και σεβασμό σε όλους. Για σκεφτείτε, είναι ένα παιδί που μπήκε σε βάρκα και μετά στο ΚΥΤ και έμαθε να μιλάει άπταιστα ελληνικά. Δεν έχασε μάθημα, παρ’ όλο που από το φροντιστήριο επέμεναν, προς το τέλος, να μην έρχεται στο σχολείο. Συμμετείχε ακόμα και στα θρησκευτικά», προσθέτει.

Ε, λοιπόν, ετούτο το παιδί θα το ήθελα μόνιμο κάτοικο Ελλάδας, με ελληνική υπηκοότητα, θα το ήθελα γείτονα των δικών μου παιδιών στην Ελλάδα του αύριο.
Τον θεωρώ χίλιες φορές πιο Έλληνα από το κάθε μαντράχαλο της διπλανής πόρτας που πηγαίνει σχολείο απλά για να ασκεί μπούλιγκ στους πλέον αδύναμους ή ευαίσθητους συμμαθητές του, που διαβάζει κάθε που μπαίνει μήνας... που σκοτώνει και σκοτώνεται στα γήπεδα για ένα άδειο πουκάμισο, που ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες και τα μπαρ με χρήματα του παπού του...
Κι όλα αυτά διότι είναι κάποιες αξίες που νοηματοδοτούν τον Έλληνα ως ιδανικό ή αν θέλετε τον πολιτισμένο άνθρωπο. Κι όχι κάποιο αίμα που τάχα καθορίζει την ελληνικότητα.
Το είπαν εξάλλου κάποιοι σοφότεροι πρόγονοί μας τους οποίους θυμόμαστε α λα κάρτ. Και συνοψίζεται ως εξής: Έλληνας είναι όποιος μετέχει της ελληνικής παιδείας. Της παιδείας δηλαδή που προάγει πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά.
Θεοφύλακτος Παγλαρίδης