Σημαντικό είναι και το ποσοστό αυτών που αμφισβητούν την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων. Γιατί και οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω από τις προβλέψεις τους, όπως είδαμε στις περασμένες εθνικές εκλογές. Δε θέλει και πολύ εξάλλου να καταλάβει κανείς ότι ο κύριος στόχος των δημοσκοπήσεων δεν είναι τόσο η καταγραφή της λαϊκής βούλησης, όσο η χειραγώγησή της.
Πώς να πιστέψουμε λοιπόν ότι μια κυβέρνηση τα πηγαίνει καλά, όταν το 69% του λαού δυσκολεύεται να πληρώνει τη ΔΕΗ, το 58% δυσκολεύεται να πληρώνει τα τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ και το 56% δυσκολεύεται να πληρώνει τη βενζίνη, για το αυτοκίνητο ή τη μηχανή; Πώς ερμηνεύονται τα παραπάνω ποσοστά δυσαρέσκειας αναφορικά με την πρόθεση της ψήφου;
Σε κάθε χώρα ή χώρο, σε κάθε πόλη ή χωριό οι εκλογικές μάχες δίνονται από τους βουλευτές, τα στελέχη και τα μέλη του κόμματος κι επιβραβεύονται ανάλογα με την επιρροή που ασκούν στην κοινωνία και την αποδοχή που απολαμβάνουν από το εκλογικό σώμα. Βεβαίως, σημαντικό ρόλο παίζει και η εφαρμοσμένη πολιτική κάθε κόμματος. Τα πολιτικά αποτυπώματα που αφήνει.
Ο καθένας μας υποστηρίζει πιο καλά αυτό που γνωρίζει επαγγελματικά. Αν είναι μαθηματικός γνωρίζει καλύτερα τα μαθηματικά κι αν είναι ιστορικός γνωρίζει καλύτερα τα θέματα της ιστορίας. «Ο καθείς εφ' ώ ετάχθη». Η «πολιτική του «μακαρονιού» προέκυψε, γιατί χειροτέρεψε η ακρίβεια και η ανέχεια στην αγορά. Γιατί πρώτη φορά κατάσχεται η πρώτη κατοικία.
Η πολιτική που προκρίνει την ατομική επιβίωση από την κοινωνική συμβίωση, η πολιτική που αποσκοπεί στον πλουτισμό των λίγων, από το στέρημα των πολλών δεν μπορεί να θεωρηθεί δημοκρατική. Η μετάβαση από την ατομική επιβίωση στην κοινωνική συμβίωση συνιστά την πιο κορυφαία επιταγή της σύγχρονης πραγματικότητας, σε μια κοινωνία δίχως επικοινωνία, όπου το συλλογικό αίσθημα της αλληλεγγύης και της φιλαλληλίας ατρόφησε.
Χώρα στην οποία το μορφωτικό επίπεδο του πολιτικού είναι ενίοτε χαμηλότερο από αυτό που χρήζουν οι περιστάσεις, δεν έχει προοπτική. Χώρα, όπου το ηθικό επίπεδο του πολιτικού είναι κατώτερο από αυτό που ορίζουν οι συγκυρίες, δεν έχει προκοπή και μέλλον. Πολιτικός που λειτουργεί ως «αρπαχτικό» στήνοντας «Εισπρακτικές» κι αρπάζοντας περιουσίες δεν δικαιούται θέση στο κοινοβούλιο.
Η διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας, από ένα «σύστημα» βαθιά ριζωμένο και πολλαπλά διαβρωμένο, με τα πλοκάμια ελέγχου του να φθάνουν παντού, απαιτεί μαζική αντίδραση από την κοινωνία για να προστατευθεί η δημοκρατία. Θέλει μια αντιπολίτευση με στελέχη ικανά, έτσι ώστε να μπορούν να εκπροσωπούν καλά τα θέματα που έχουν στην αρμοδιότητά τους, ειδικά όταν τα πρόσωπα αυτά είναι μέλη «σκιώδους» κυβέρνησης, με συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Το αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτες λέει ο λαός μας.
Η βουλή για να είναι δημοκρατική πρέπει να εκφράζει σύμπασα την κοινωνία. Είναι αδικία τα οικονομικά ρετιρέ να εκπροσωπούν τα λαϊκά στρώματα. Η απουσία χαμηλών και μεσαίων παραγωγικών τάξεων από την ελληνική βουλή αδικεί τη μεγάλη κοινωνία και κατ' επέκταση τη δημοκρατία.
Η αναπαραγωγή της ίδιας κοινωνικής και οικονομικής τάξης γίνεται ιστορικά και μέσα από διαφορετικά κόμματα, είτε πρόκειται για συντηρητικά είτε για προοδευτικά. Μια απλή ματιά αρκεί να δει κανείς ότι στις κορυφές των κομμάτων είναι οι έχοντες και στις παρυφές τους οι μη έχοντες. Υπό την έννοια αυτή τα κοινά στοιχεία στη βάση των κομμάτων είναι πιο πολλά, ανάμεσα σε διαφορετικά κόμματα, παρά μέσα σ' ένα και το αυτό κόμμα, όταν η διαφορά μεταξύ βάσης και κορυφής είναι μεγάλη, διαιωνίζοντας έτσι την ταξικότητα μέσα στην κοινωνία.
