Ήταν μια εποχή – εμείς οι παλιότεροι τη θυμόμαστε- ένδοξης συμπεριφοράς των πολιτικών μας ταγών. Όπου ο τότε βουλευτής Περτσινίδης έστελνε γκρέιντερ σε ένα χωριό για να σιάξει δρόμους- η άσφαλτος τότε ήταν ακριβοθώρητη στα χωριά μας- και ο έτερος του ιδίου κόμματος βουλευτής Παπαδόπουλος έμπλεος οργής διότι ο συναγωνιστής του καταπατούσε τα ψηφοθηρικά του χωράφια, έδιωχνε το γκρέιντερ για να το στείλει ύστερα από μέρες «κατόπιν ενεργειών του»
Οι εποχές όμως άλλαξαν και μαζί προήχθησαν τα πολιτικά μας ήθη. Συνάμα το Κιλκίς απέκτησε και υπουργούς. Μόνο που το χούι παρέμεινε μεταλλαγμένο. Κι όταν ο ένας ημέτερος υπουργός συγκαλούσε σύσκεψη, «ξεχνούσε» να καλέσει και τον συναγωνιστή του στο ίδιο κόμμα. Οι κ. Τσιτουρίδης και Κιλτίδης κάτι περισσότερο γνωρίζουν επ’ αυτών.
Η πρόοδος συνεχίστηκε και επί πράσινων. Με τον γραμματέα του κόμματος να παρίσταται και ενίοτε να προεδρεύει σε συσκέψεις που συγκαλούνταν με την παρουσία πράσινων υπουργών (π.χ. ιδέ Μαγκριώτης), δημάρχων του νομού, νομαρχών κ.ο.κ . Χωρίς φυσικά να προσκαλούνται οι σημερινοί συγκυβερνώντες  και τότε «εχθροί» Νεοδημοκράτες. Για την Αριστερά περισσεύει κάθε αναφορά. Ποιος την λογάριαζε για να την προσκαλέσει κιόλας;
Μάρτυρές μας τα δεκάδες δημοσιεύματα των εφημερίδων μας. Όπου στηλιτεύαμε συμπεριφορές γαλάζιων και πράσινων που διαλαλούσαν ένα πράγμα: Το κράτος είναι φέουδο είτε του κόμματος, είτε και του μεμονωμένου υπουργού.
Αποκαρδιωτική η συμπεριφορά του πολιτικού, αλλά εξίσου αποκαρδιωτική και η ανοχή των «πολιτών» αυτού του τόπου. Δεν θυμόμαστε ποτέ να υψώθηκε δημόσια μια φωνή διαμαρτυρίας. Να αγανακτήσουν γαλάζιοι και πράσινοι για τις μαυρογιαλούρειες συμπεριφορές των εκλεκτών τους. Το πολύ πολύ ψιθυριστά να έδειχναν την αντίθεσή τους οι πλέον τολμηροί. Και έτερον ουδέν. Από τον κατά τα άλλα περήφανο λαό μας.
Γιατί θυμήθηκα ετούτα τα πικρά; Διότι πρόσφατα ζήσαμε ημέρες που παρέπεμψαν στα ένδοξα πολιτικά μας ήθη. Με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Λ. Γρηγοράκο να επισκέπτεται και να προεδρεύει σε συσκέψεις στα νοσοκομεία Κιλκίς και Γουμένισσας, αλλά στις συσκέψεις αυτές να μην προσκαλούνται βουλευτές και νομαρχιακές των άλλων κομμάτων. Πάρεξ μόνο των συναγωνιστών του υπουργού πράσινων τοπικών στελεχών.
Βλέπετε, ο τομέας υγείας στην Κ. Μακεδονία σύμφωνα με την ποσόστωση της συγκυβέρνησης ανατέθηκε στα πράσινα στελέχη. Εκάς  οι αλλόφρονες.
Αποκαρδιωτική συμπεριφορά, χωρίς και πάλι καμιά δημόσια αντίδραση. Θεωρείται φυσιολογικό από τους πολίτες και το πολιτικό μας σύστημα.
Εξίσου αποκαρδιωτικά είναι και τα συμφραζόμενα συμπεράσματα από την ίδια επίσκεψη. Ήρθε ο «καλόβολος υπουργός» και στο πιτς φυτίλι έλυσε όλα τα προβλήματα. Από τοποθέτηση γιατρών, πρόσθετες πιστώσεις, μέχρι και την τελική τύχη κλινικών και νοσοκομείων.
Τα οποία προβλήματα υπήρχαν και την προτεραία της επίσκεψης. Αλλά παρέμεναν άλυτα.
Θα αντιτείνει κάποιος: Ναι, αλλά ο αρμόδιος ΥΠΕάρχης Θρ. Βεντούρης – μεγίστη ανοησία η παύση του λίγες μέρες πριν την εκπνοή της θητείας του- επέδειξε αδιαφορία.
Είναι όμως έτσι; Ας δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας ότι ο Βεντούρης είχε μεγίστη ευθύνη για όσα ταλάνισαν τα δυο νοσοκομεία μας. Αλλά τότε ποιος «Βεντούρης» ευθύνεται για παρόμοια ή και εντονότερα προβλήματα υποχρηματοδότησης σε δεκάδες νοσοκομεία της χώρας; Ο Βεντούρης ευθύνεται για την περιστολή των δαπανών και την απαγόρευση προσλήψεων γιατρών; Ή μήπως δεν αποτελεί  κεντρική πολιτική απόφαση η συγχώνευση μικρών νοσοκομείων;
Και πως βρέθηκαν ως δια μαγείας γιατροί και για τα δυο νοσοκομεία μας; Υπήρχε δυνατότητα στον υπουργό κι όχι στον αρμόδιο ΥΠΕάρχη;  ή μήπως  ο «κακός» Βεντούρης κοιμόταν και ξυπνούσε με μοναδικό του όνειρο να τους στερήσει από τους Κιλκισιώτες;
Τον Βεντούρη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Σαφώς και έχει ευθύνες, κυρίως λόγω της «βενιζελικής» , ενίοτε αυταρχικής συμπεριφοράς του. Αλλά «δρυός πεσούσης» ουδείς δικαιούται να ξυλεύεται. Πολύ περισσότερο από εκείνους που καταπίνουν τον βουν και διυλίζουν τον κώνωπα.