Εκείνη η ιστορία με την ένταξη και απένταξη δυο μέρες αργότερα του Γ. Συμπιλίδη από το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. προσφέρεται ως μάθημα πολιτικού αυτοχειριασμού.  Εκεί που τα μίντια ασχολούνταν με τον Άκη και τις δικαστικές περιπέτειές του   κατάφεραν στη Ν.Δ. και εστίασαν τα φώτα της επικαιρότητας στον Συμπιλίδη και στα οικεία πάθη τους. Πρώτα παρέβλεψαν τα αυτονόητα: Σε καιρούς που αγωνιάς για την αυτοδυναμία (!) δεν ασκείσαι στον πολιτικό αιωροπτερισμό. Μόνο αμέτοχοι της πολιτικής ιστορίας του τόπου θα επέλεγαν στο Κιλκίς υποψήφιο βουλευτή τον Γιώργο Συμπιλίδη χωρίς να υπολογίζουν ότι με την ενέργειά τους αυτή θα επανέφεραν μνήμες του 1993 στους κόλπους των ψηφοφόρων – ιδίως των μεγαλύτερης ηλικίας- της συντηρητικής παράταξης.
Προφανώς στη Συγγρού δεν κατοικοεδρεύουν αμέτοχοι της ιστορίας. Απλά ανέλαβαν το ρίσκο προτάσσοντας τα «δικά μας παιδιά» έναντι της κοινής λογικής.
Το δυστύχημα για τον Σαμαρά είναι πως με την απόσυρση του Γ., Συμπιλίδη τρώθηκε το δικό του ηγετικό του προφίλ. Όταν δεν μπορείς να επιβληθείς και να υπερασπιστείς τις επιλογές σου απέναντι στον Βαγιωνά, τον Χαλκίδη και την Γιαννάκου, άντε να πείσεις τον ψηφοφόρο πως έχεις τα κότσια να διαπραγματευτείς με τη Μέρκελ…
Μισό βήμα εμπρός λοιπόν και δυο πίσω αποτέλεσε η πικρή για την Ν.Δ. ιστορία με τον Γ. Συμπιλίδη. Αλλά και δηλωτική του ελλείμματος πολιτικής γενναιότητας σε αυτήν την χώρα.
Να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους. Ο Γ. Συμπιλίδης το 1993 με την ανεξαρτητοποίησή του όντως οδήγησε στην παραίτηση Μητσοτάκη και στην ανατροπή της κυβέρνησης της Ν.Δ. Αλλά νωρίτερα από τον ίδιο μήπως δεν έφυγαν κι άλλοι βουλευτές; Μήπως όλοι αυτοί δεν αποτέλεσαν την «μαγιά» της νεοσύστατης Πολιτικής Άνοιξης του κ. Σαμαρά;  Και λέτε όλα αυτά με τη δράση των τότε βουλευτών της ΝΔ να τα έμαθε από το ραδιόφωνο και τις τηλεοράσεις ο Σαμαράς;   Το βράδυ πριν την ανεξαρτητοποίησή του βρέθηκαν μαζί με τον Σαμαρά και σίγουρα δεν συζήτησαν για τις τιμές στη λαϊκή.
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε τότε ο κ. Συμπιλίδης υπήρξαν επανάληψη της πολιτικής κριτικής του κ. Σαμαρά προς την κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και τίποτε περισσότερο ή λιγότερο.
Επομένως πως είναι δυνατόν ολόκληρο το σύστημα (κόμματα και τύπος) αφενός να δίνει «άφεση αμαρτιών» στον κ. Σαμαρά, τον πολιτικό πρωταγωνιστή της πτώσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να ενοχοποιεί κατ’ αποκλειστικότητα τον κ. Συμπιλίδη;
Κι αν ο κ. Σαμαράς δια της νεοδημοκρατικής ψήφου το φθινόπωρο του 2009 όχι μόνο από-ενοχοποιήθηκε, αλλά επιβραβεύτηκε κιόλας με την εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος, την κυβέρνηση του οποίου ανέτρεψε, γιατί να καταδιώκουν τον κ. Συμπιλίδη κατ’ αποκλειστικότητα οι γαλάζιες Ερινννύες;
Προφανώς οι ασκούμενοι σε βολές εναντίον του δεν διαθέτουν το κουράγιο να χτυπήσουν τον …γάιδαρο. Διό και επιτίθενται στο …σαμάρι.
Η ουσία της ιστορίας είναι πως ως τραγωδία δεν βρήκε ακόμα την κάθαρσή της. Διότι οι πρωταγωνιστές της (Σαμαράς, Συμπιλίδης και τα άλλα παιδιά…) οφείλουν δημόσια μια απάντηση -όχι μόνο στους Νεοδημοκράτες αλλά στο σύνολο των πολιτών - στο καίριο ερώτημα: «Τότε, το 1993,  προκαλέσατε την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη – Νέας Δημοκρατίας με ένα σκεπτικό όπου κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτιζε το εθνικό θέμα με τα Σκόπια. Σήμερα αισθάνεστε δικαιωμένοι για την επιλογή σας εκείνη κι αν ναι, ποια είναι η θέση σας στο ίδιο εθνικό θέμα; Αφίστασθε της θέσης Ν.Δ.- Καραμανλή ότι η Ελλάδα δέχεται σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό της λέξης  Μακεδονία ως ονομασία της ΦΥΡΟΜ.; Επιμένετε δηλαδή στη τότε θέση «ούτε το όνομα της Μακεδονίας, ούτε παράγωγό του στην ονομασία της FYROM;»
Αν δεν δικαιώθηκε η επιλογή σας του 1993 – βάσει της οποίας ανατρέψατε μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση- πότε θα ζητήσετε δημόσια συγνώμη από τους Νεοδημοκράτες και από το σύνολο των πολιτών;
Η δημόσια απάντηση – όποια κι αν είναι- στο ερώτημα αυτό που απευθύνεται όχι μόνο στον κ. Συμπιλίδη αλλά (πρωτίστως) και στον κ. Σαμαρά θα συνιστούσε την κάθαρση της (πολιτικής) τραγωδίας του 1993.
Και αργά ή γρήγορα θα τεθεί ενώπιον του ερωτήματος αυτού ο κ. Σαμαράς.
Από τον κ. Συμπιλίδη δεν ελπίζουμε σε δημόσια τοποθέτηση – απάντηση. Δυστυχώς ασκεί την πολιτική υπό καθεστώς εχεμύθειας. Επέστρεψε στη Ν.Δ. και δεν προέβη ούτε καν σε μια τυπική δήλωση. Ενώ και στην πρόσφατη δήλωση με την οποία αιτιολογεί την απόσυρσή του από το ψηφοδέλτιο δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στο κόμμα της Ν.Δ.! Αλλά πολιτική μόνο με δηλώσεις αγάπης προς τον αρχηγό δεν ασκείται. Το κατάλαβαν πια μέχρι και οι ΠΑΣΟΚοι, όσοι τουλάχιστον «έπιναν νερό» κατά εποχές στο όνομα του Ανδρέα, του Σημίτη, του Γιωργάκη και τώρα ψάχνουν την ψήφο τους…