«Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν» νουθετούσε από τα μισά και εντεύθεν  του πέμπτου αιώνα π.Χ ο Ευριπίδης . Στις μέρες μας λόγω ειδικών συνθηκών όλβιος δεν μπορεί να είναι κανείς. Κι ας γνωρίζει φαρσί την ιστορία. Αλλά είναι απολύτως αληθές ότι δυστυχούν εκείνοι που αγνοούν την ιστορία τους, ακόμα κι αν εκτείνεται σε βάθος …οχτώ χρόνων.
Διαβάστε την ιστορία που θα σας διηγηθώ, απολύτως εξακριβωμένη, με «ξερά»  τα γεγονότα και τα συμπεράσματα τα αφήνω σε εσάς.
Είναι Άνοιξη του 2006. Ο πανίσχυρος τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάνει ταξίδι αστραπή στη Σόφια. Και στην επιστροφή του, απόγευμα της 14ης Απριλίου του 2006, σταματά στο Κιλκίς. Νοσοκομείο, Νομαρχία και ανοιχτή ομιλία με πανελλαδική τηλεοπτική μετάδοση προβλέπονται στο πρόγραμμα.
Στην πολιτική του ατζέντα κυριαρχούν τα γενικότερα θέματα. Σε  αυτά θα επικεντρωθεί η ομιλία του αφού θα τον βλέπει (και ακούει) το Πανελλήνιον.  Αλλά δεν μπορεί να αγνοήσει και τα θέματα του Κιλκίς.  Στο Δήμο Κιλκίς δεν θέλει να πάει. Ο Δήμαρχος Τάκης  Τερζίδης είναι του «εχθρικού» ΠΑΣΟΚ και ο πολιτικός πολιτισμός μας δεν συγχωρεί παρόμοιες πολυτέλειες.
Σάμπως  οι Πράσινοι» υπουργοί όταν έρχονταν στο Κιλκίς επιδείκνυαν ιδιαίτερη ζέση να επισκεφθούν τον Δήμο Κιλκίς όταν Δήμαρχος ήταν ο Γαλάζιος  Τάσος  Αμανατίδης;
Ο Νομάρχης όμως είναι ο «δικός» μας Ευάγγελος Μπαλάσκας και ο Πρωθυπουργός με το επιτελείο του «κατασκηνώνουν» εκεί για να ενημερωθούν και να διανθίσουν την ομιλία με ολίγον …ιθαγενές χρώμα.
Και όντως  στην ομιλία παρεισφρέουν τρεις τέσσερις παράγραφοι κιλκισιακού ενδιαφέροντος. Αστράφτει και βροντά από βήματος ο ρήτωρ Καραμανλής «Αυτά κάνουμε στην εξωτερική  μας πολιτική, αυτά στην εσωτερική, έτσι εξολοθρεύουμε τους νταβατζήδες …» ….και έρχεται η ώρα για τις …ιθαγενείς παραγράφους .
«Και κατασκευάζεται με ταχύτατους ρυθμούς το Δικαστικό Μέγαρο Κιλκίς…» διαλαλεί στο Πανελλήνιο ο Πρωθυπουργός . Ναι αυτό το έρμο Δικαστικό Μέγαρο που ακόμα ψάχνουμε πού θα το χωροθετήσουμε!
Ακούνε τον πρωθυπουργό χιλιάδες Γαλάζιοι Κιλκισιώτες, στριμωγμένοι μέσα στο παλιό Κλειστό Γυμναστήριο και τον αποθεώνουν. Καμιά σημασία δεν είχε για τον Πολίτη του ηρωικού κατά τα άλλα Κιλκίς ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός του κόμματός του εξευτελιζόταν και ο ίδιος και ανοιχτά κορόϊδευε κι εκείνους.
Την επόμενη ημέρα και εβδομάδα οι εφημερίδες ΠΡΩΙΝΗ και ΕΙΔΗΣΕΙΣ  κυκλοφόρησαν με πρώτο θέμα τις πρωθυπουργικές ανοησίες. Την κατάφωρη ψευδολογία Καραμανλή ενώπιον χιλιάδων Κιλκισιωτών.
Αποτέλεσμα: μηδέν. Δεν αντέδρασε ούτε ένας Κιλκισώτης, δεν εκδόθηκε ούτε μια ανακοίνωση συγνώμης από το κόμμα της Ν.Δ., ενώ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (μείζονος και ελάσσονος) αξιολόγησαν πολύ χαμηλά το ατόπημα Καραμανλή. Σάμπως ασχολήθηκαν ποτέ με το θέμα του Δικαστικού  Μεγάρου άλλωστε;  Ή μήπως ασχολείται κανείς τώρα είτε με το Δικαστικό, είτε με τον αυτοκινητόδρομο, είτε με κάποια τέλος πάντων από τις ανοιχτές πληγές του νομού.
Πέρασε καιρός μέχρι που μάθαμε τι συνέβη. Ιδού λοιπόν: Στη Νομαρχία οι τοπικοί παράγοντες προσπάθησαν να ενημερώσουν για τα θέματα κιλκισιακής ατζέντας το επιτελείο του πρωθυπουργού. Και μεταξύ των θεμάτων που έθεσαν σε προτεραιότητα ήταν και το Δικαστικό Μέγαρο. Για το οποίο έλεγαν - έτσι τούς διαβεβαίωναν από το γκουβέρνο- πως βρίσκεται σε καλό δρόμο η χωροθέτησή του και είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότησή του. Ε, λοιπόν, το επιτελείο του πρωθυπουργού τον «καλό δρόμο της χωροθέτησης» τον  απέδωσε : «κατασκευάζεται με ταχύτατους ρυθμούς το Δικαστικό Μέγαρο» . Και επέμεινε στη διατύπωση αυτή παρά τις ενστάσεις των τοπικών παραγόντων . Ο πρωθυπουργός έπρεπε να εξαγγείλει  κάτι δυνατό, να αποδώσει τους ξέφρενους κατασκευαστικούς ρυθμούς .
Μικρή και όχι τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια: στο εν λόγω πρωθυπουργικό επιτελείο, κυρίαρχη ήταν η μορφή του κ. Γιάννη Ανδριανού. Ναι, του προχθεσινού επισκέπτη μας με την ιδιότητα του υφυπουργού Αθλητισμού του Σαμαρά.
Και η υπενθύμιση γίνεται για να κρατήσουμε όλοι «μικρό καλάθι» στις εξαγγελίες του, φειδωλές  είναι αλήθεια.
Κατά τα άλλα η ιστορία αυτή χρήζει διπλής ανάγνωσης. Με την πρώτη απεικονίζεται η λειτουργία των Μαυρογιαλούρων που κυβέρνησαν (και κυβερνούν) τον τόπο αυτό.
Η δεύτερη είναι κατά την ταπεινή μας άποψη σημαντικότερη: Φανερώνει την πικρή αλήθεια που αρνούμαστε να παραδεχθούμε: Οι πολίτες αυτού του τόπου δεν είμαστε καλύτεροι από τους πολιτικούς μας. Αφού τους επιβραβεύουμε κι όταν ανοιχτά μας «φτύνουν».
 Το έγραψα και σε παλαιότερο άρθρο μου: Στις δημοκρατίες οι μόνοι ένοχοι είναι οι πολίτες.