Όσοι πρωτοστατούν ή και ανέχονται την «ποινικοποίηση»  της διαφορετικής άποψης στο όνομα δήθεν οικολογικών ευαισθησιών,  ας γνωρίζουν ότι η Οικολογία είναι πολλή σοβαρή υπόθεση για να  εξαντλείται και να ευτελίζεται σε ασκήσεις  οπαδικού ηλεκτρονικού χουλιγκανισμού.
Η ανώνυμη ρυπαρογραφία, η κατασυκοφάντηση κάθε διαφορετικής προσέγγισης, η άρνηση του διαλόγου,  μολύνει όχι πια το περιβάλλον, αλλά την ίδια την δημοκρατία. Πριν 70 τόσα  χρόνια στο αχανές στάδιο της Νυρεμβέργης εκατοντάδες χιλιάδες αλαλάζοντα πλήθη διακήρυσσαν την δική τους αδιαπραγμάτευτη «αλήθεια». Πριν ανοίξουν οι «φούρνοι»  για να κάψουν τους «άλλους» και τους «εχθρούς».
Είναι θλιβερό ότι στο Κιλκίς αναβιώνει η ίδια ολοκληρωτική νοοτροπία.
Οικολογία, πριν απ’ όλα σημαίνει υπεράσπιση της Δημοκρατίας, του Πολιτισμού, του δικαιώματος στη διαφορετική άποψη... Και πάντως, όχι αναζήτηση πιστοποιητικών “πατριωτισμού” και “νομιμοφροσύνης”, ώστε να θέσουν κάποιοι του “Μετώπου” βέτο στη συμμετοχή ενός δημοσιογράφου, ως συντονιστή μιας συζήτησης, επειδή οι απόψεις του δεν τους ήταν αρεστές!!!
*
ΥΓ: Για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας το μέγεθος της εκτροπής, υπενθυμίζουμε – το γνωρίζουν άλλωστε- ότι οι εφημερίδες μας καταχώρισαν δυο μήνες τώρα:
Όλες τις   ανακοινώσεις των φορέων που αντιδρούν στη μεταλλευτική δράση,  ολόκληρη την μακροσκελέστατη εισήγηση του κ. Σαράντη Δημητριάδη στην πρώτη εκδήλωση, ολόκληρο το άρθρο του, μετά την επίσημη διακήρυξη του δημόσιου διαγωνισμού, και κάθε φωνή που εκφράζει την αντίθεσή της στα μεταλλεία.
Και έχουμε «παράσημα» την έργω υπεράσπιση του πληττόμενου περιβάλλοντος, όταν κάποιοι παρακολουθούσαν τη ρύπανση να αφανίζει το κτηνοτροφικό κεφάλαιο περιοχών του νομού, να μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα ολόκληρης λεκάνης  και «σφύριζαν αδιάφορα». Θα …διάβαζαν φαίνεται τότε και δεν είχαν καιρό.
*
Οίκοθεν νοείται πως δεν έχω σκοπό ούτε θα δώσω την χαρά να απαντήσω σε ανώνυμες ρυπαρογραφίες.
Μόνο στον Γρηγόρη Κυριακού, αφήνοντας ασχολίαστη επί της ουσίας την κριτική του – δικαίωμά του είναι να έχει διαφορετική άποψη- επειδή επικαλέστηκε και την ειδικότητά του, να επισημάνω ότι η αναφορά στα ομηρικά έπη, ήταν συμβατή με την αδόκιμη και αποσπασματική χρήση της «αλήθειας».
Είναι αδόκιμο να γίνεται επίκληση  της χρήσης κυανίου, και μάλιστα σε ανειδίκευτο κοινό,  μόνο  για την παραγωγή χρυσού, όταν  η ίδια χημική ουσία χρησιμοποιείται σε εκατοντάδες άλλες εφαρμογές, μεταξύ των οποίων και στην παραγωγή φαρμάκων κατά του καρκίνου.
Θα ήταν αδόκιμο λοιπόν και για έναν φιλόλογο να διασαλπίζει, σε ανειδίκευτο κοινό, την επιβλαβή επίπτωση της διδασκαλίας των ομηρικών επών, επειδή κάτι τέτοιο δίδαξε  ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του μερικές χιλιάδες χρόνια πριν.

Θεοφύλακτος Παγλαρίδης