Αν εξαιρέσουμε την προτροπή του να μην τρώμε μπαρμπούνια – προφανώς δεν επισκέφθηκε ποτέ το Πόρτο Κουφό – ο Πυθαγόρας διεκδικεί το αλάθητο. Εξάλλου για εκείνον ίσχυε το «Αυτός έφα», δηλονότι αφού το είπε ο Πυθαγόρας, άρα είναι αλήθεια.
Και στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε ο σοφός που έζησε και δίδαξε στη Μεγάλη Ελλάδα έχει τη συνταγή για να σωθεί η Μικρή Ελλάδα, η μικρή σε νοοτροπία, γνώση και πολιτισμό.
«Σιγάν την αλήθειαν, χρυσόν εστί θάπτειν» διακήρυξε ο σαμιώτης φιλόσοφος και μέρες που είναι δείχνει από πού θα βρούμε όχι τα 50 αλλά και τα 350 συνολικά δισεκατομμύρια ευρώ για να μηδενίσουμε το καταραμένο το χρέος μας. Στην εργώδη αυτή προσπάθεια μάλιστα πιονέροι οφείλουμε να στοιχηθούμε πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Ως πρωτουργοί στην επί δεκαετίες απόκρυψη της αλήθειας.  Αρκεί να ξεθάψουμε  τις αλήθειες που κρύψαμε επί δεκαετίες , άλλοτε από ιδεοληψία, άλλοτε από αγραμματοσύνη, άλλοτε από σκοπιμότητα κι ενίοτε από σκέτη αβελτηρία.
Αλήθεια πρώτη: Κανείς δεν υποχρεούται να σε σώσει, αν εσύ ο ίδιος αποφάσισες να αυτοκτονήσεις. Κι από πάνω να τον βρίζεις κιόλας διότι δάνειζε εσένα τον περιούσιο λαό , ενώ όφειλε να στα δίνει τζάμπα να τα τρως εις υγείαν των ενδόξων προγόνων, στους οποίους χρωστάει όλη η οικουμένη κι εσύ ως αποκλειστικός αντιπρόσωπός τους επί γης- κι ας μην σκαμπάζεις γρυ από τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους- έχεις τα δικαιώματα.
Αλήθεια δεύτερη: Όταν όλοι οι λαοί της ανεπτυγμένης Ευρώπης δουλεύουν μέχρι τα 65, μην περιμένεις από εκείνους δανεικά για να ζεις εσύ με συντάξεις από τα 45 τα 50 και τα 55 σου χρόνια. Πριν αγανακτήσεις λοιπόν, όφειλες να διορθώσεις τα στραβά και τα ανάποδα με τα οποία πορεύτηκες τοσα χρόνια εις υγείαν των δανειστών σου...
Αλήθεια τρίτη: Και άρθρο πρώτο του πατριωτισμού: Αν δεν παράξουμε, αν δεν αυξηθεί ο πλούτος της χώρας, αν δεν γίνουν επενδύσεις, αν δεν έρθουν ξένα κεφάλαια – και δεν έρχονται όταν ο κάθε ασήμαντος δημοσιοϋπαλληλίσκος απαιτεί μίζα για να βάλει τη σφραγίδα του- αν δεν καταστούμε ανταγωνιστικοί σε ένα κόσμο που δεν έχει πλέον σύνορα, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να επιβιώσουμε: να επιφυλάξουμε  στην πατρίδα μας την τύχη της Αλβανίας του Χότζα. Με κλειστά σύνορα για να προστατεύονται οι πολίτες από τα όρνια του καπιταλισμού, από την εκμετάλλευση των ξένων κ.ο.κ. 
Αλήθεια τέταρτη: Στην Μικρή Ελλάδα το μεγαλύτερο καρκίνωμα είναι η νοοτροπία του Έλληνα. Που θέλει τα πάντα από το κράτος, αλλά θεωρεί ηλίθιο όποιον πληρώνει τη συμμετοχή του στη λειτουργία του κράτους. Επομένως αν δεν καταστεί επίσημη ιδεολογία όλων των Ελλήνων πως «Πατριώτης και (να μια ξεχασμένη λέξη που κακοποιήθηκε) Εθνικόφρων είναι μόνο εκείνος που πληρώνει τον αναλογούντα φόρο»,  προκοπή δεν θα δει η χώρα. 
Αλήθεια πέμπτη, συνέχεια της τέταρτης: Σαφώς και οφείλει πάραυτα μια σοβαρή ελληνική κυβέρνηση (από εκείνες που κάποτε θα αποκτήσουμε, αν όντως ξυπνήσουμε,  στην  κάλπη κι όχι στις πλατείες) να στείλει από εκεί που ήρθαν τους κάθε λογής λαθρομετανάστες (χωρίζοντας τους ελάχιστους που όντως έφυγαν από τις πατρίδες τους για πολιτικούς λόγους). Αλλά πριν από αυτούς, μια σοβαρή ελληνική Πολιτεία οφείλει να αφαιρέσει την ιθαγένεια και να απελάσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φοροφυγάδες,  «Έλληνες» που όντες η φύρα του έθνους έφεραν τον όλεθρο και τώρα που η Πατρίδα κινδυνεύει και εξαιτίας τους   φυγάδευσαν τα χρήματά τους σε ξένες τράπεζες για να τα σώσουν.
Για να καταφανεί πλέον  ότι μόνοι φορολογούμενοι σε τούτο τον τόπο δεν μπορεί να είναι λίγες εκατοντάδες επιχειρηματιών, όπως επιμένει μια υποτιθέμενη προοδευτική και αριστερή λογική . .
Αλήθεια έκτη: Ετούτη η πατρίδα πριν την εσωτερική κατοχή της Τρόικας, όπως την χαρακτηρίζουν, υποφέρει από την εσωτερική Κατοχή των οργανωμένων μειοψηφιών που είτε διαστρέφουν τους κανόνες λειτουργιας της ελεύθερης αγοράς,  είτε μέσω της διαφθοράς  απομυζούν κάθε ικμάδα του τόπου στο όνομα «φιλολαϊκών» και «προοδευτικών» πολιτικών. Να ξοδεύεις όσα η Γερμανία για την υγεία και την περίθαλψη επειδή μερικές δεκάδες χιλιάδες «εργαζόμενοι» μαζί με λιγοστές εταιρείες προμηθειών βολεύονται «διαμοιράζοντας τα ιμάτια»  ή άλλως τις πολυποίκιλες μίζες δεν είναι απλώς σπατάλη δημόσιου χρήματος. Είναι συλλογικό έγκλημα που διαπράττεται ενίοτε με επίκληση και «προοδευτικής»  ρητορικής.
Όπως μέγα οικονομικό έγκλημα αποτελεί η “κατοχική δράση” των καρτέλ επί των παραγωγών και των καταναλωτών.  Ο πληθωρισμος καταπολεμήθηκε μετά το 1993 με ευρύτατη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του τραπεζικού κεφαλαίου μέσω της τεράστιας “ψαλίδας” των επιτοκίων καταθεσεων - χορηγήσεων. Η καπνοκαλλιέργεια διαλύθηκε όχι επειδή οι αγρότες θέλησαν την αποσύνδεση, αλλά διότι οι καπνέμποροι διαμοιράζονταν την κοινοτική ενίσχυση. Η γαλακτοπαραγωγή σήμερα υπολείπται ακόμα και της εθνικής ποσόστωσης δότι πέντε βιομηχανίες υπό τα συνένοχα όμματα σοσιαλιστών και δεξιών υπουργών παρέδωσαν μαθήματα πως ασκείται εν Ελλάδι ο ληστρικός καπιταλισμός. (με τον πρωταγωνιστή εκείνων των ημερών, σήμερα να παραδίδει σε κάθε ευκαιρία μαθήματα λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς!)
Αλήθεια έβδομη: Όταν το ύψος της φοροδιαφυγής είναι από 15- 20 δις. ευρώ ετησίως, γίνεται απολύτως ψηλαφητό πόσο πλούσια είναι αυτή η χώρα. Αφού μόνο δέκα χρόνια με απλή περιστολή της φοροδιαφυγής θα ήταν αρκετά να συντηρούν το πλέον δαπανηρό κράτος του κόσμου, απαλλαγμένο από κάθε χρέος, χωρίς καν να περιστείλει τις εγκληματικές σπατάλες του.
Αλήθεια όγδοη: Όταν και οι ..πέτρες γνωρίζουν τις αλήθειες αυτές, είναι απορίας άξιον πως οι «υπεύθυνες» κυβερνήσεις και οι «υπεύθυνοι» κυβερνήτες  ασκούν πολιτικές δημοσιονομικής σταθερότητας χωρίς να …αγγίζουν  την αιτία του κακού. Και φορτώνουν μονόμπαντα τα βάρη στα χαμηλά και μεσαία στρώμματα, στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Αίφνης ο κ. Παπανδρέου που υποτίθεται όφειλε να αναζητήσει χρήματα από την πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του, χρειάστηκε έξι μήνες για να διορίσει γενικούς γραμματείς στα υπουργεία του, 12 μήνες για να διορίσει διευθυντές στις εφορίες και 18 μήνες για να διορίσει προϊστάμενους στις υπηρεσίες εσόδων των Δ.Ο.Υ.
Αν είχε πολιτική τη διαιώνιση και την αγιοποίηση της φοροδιαφυγής, τι περισσότερο θα έπραττε η κυβέρνησή του;
Για να μην αναφερθούμε στον κ. Σαμαρά που και με τα δυο Ζάππειά του ασχολήθηκε με την πρώτιστη γάγγραινα   τη χώρας  ...ακροθιγώς και δι ευχών.
Αλήθεια ένατη: Στην Ιστορία καταγράφηκαν και οι Μεγάλοι και οι Μικροί. Κι ο Μέγας Κωνσταντίνος κι ο Μικροκωνσταντίνος. Κι ο Μέγας Ναπολέων κι ο Ναπολέων ο Μικρός. Αλίμονο στους λαούς που δεν είναι σε θέση να διαχωρίζουν τους Μεγάλους από τους Μικρούς, όπως ο ελληνικός έπραξε  δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια.
Αλήθεια δέκατη: Κάποτε, μέσα Ιουλίου πριν 46 χρόνια, εκατοντάδες χιλιάδες λαού βγήκαν στην Πλατεία Συντάγματος με ένα μόνο σύνθημα: «Δεν σε θέλει ο λαός, πάρ’ τη μάνα σου κι εμπρός». Ιστορική αναλογία δεν υπάρχει. Αλλά κανείς ας μην αγνοεί το δίκιο του απελπισμένου.