Δεν είναι ακριβώς Θέατρο του Παράλογου το Κίνημα υπέρ Τζιτζικώστα στο ν. Κιλκίς.  Υφίσταται μια ουσιώδης διαφορά. Το εν λόγω θεατρικό είδος άνθισε στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα ενώ το Κίνημα υπέρ Τζιτζικώστα ανθεί και στην αριστερή και στη δεξιά όχθη του Αξιού.
Περί του Κινήματος του αντιμνημονιακού Απόστολου Τζιτζικώστα ο λόγος.  Μόνη η άρνησή του να αποδεχθεί την πρόταση του πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας να μετακομίσει στο Δήμο Θεσσαλονίκης για να αντιπαρατεθεί με τον μπάρμπα Γιάννη Μπουτάρη, τον κατάστησε σύμβολο της αντίστασης κατά του μνημονιακού Σαμαρά, σημαία κατά της επιβολής της κεντρικής εξουσίας και νέο Μαρίνο Αντύπα, δοθείσης και της έφεσής του να επισκέπτεται εσχάτως τα μπλόκα των εξεγερμένων κατά της φορολόγησής των αγροτών.
Οι πλέον υποψιασμένοι βεβαίως θα αντιτείνετε πως παρόμοια παλαβά συγκροτούν την καθημερινότητά μας. Όπου οι πάντες ομνύουν κατά της τρόικας, κατά του μνημονίου, αλλά όταν έρθει η ώρα της φορολόγησής τους δείχνουν το διπλανό τους ή στην πλέον πατριωτική αντιστασιακή εκδοχή αξιώνουν τα δικά τους χρέη να τα καταβάλλουν οι πολίτες τρίτων χωρών.
Σωστά θα αντιτάξετε τα παραπάνω. Το παράλογο βασιλεύει στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή. Εν προκειμένω όμως  το φαινόμενο του «αντιστασιακού Τζιτζικώστα» προσέλαβε στο Κιλκίς διαστάσεις που υπερβαίνουν τη συγγραφική δεινότητα και φαντασία ακόμα κι ενός Ιονέσκο.
Όταν ο ίδιος ο περιφερειάρχης παραδέχεται σε σύσκεψη, πώς αν χαθεί ο δρόμος  Σάντας – Θεσσαλονίκης δεν θα μπορεί να κάνει εκλογές στο Κιλκίς, όταν ο δρόμος όλα δείχνουν πως χάνεται με ευθύνη μιας ανερμάτιστης Περιφέρειας, που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει σε 16 μήνες τις απαλλοτριώσεις κι ο πολιτικός προϊστάμενος τούτης της Περιφέρειας Τζιτζικώστας γίνεται δεκτός μετά βαίων και κλάδων από παράγοντες του νομού, που συνωστίζονται – και από απλούς πολίτες ψηφοφόρους που τον καταχειροκροτούν στα αμφιθέατρα-  για να συμμετάσχουν στο ψηφοδέλτιό του, τότε «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», καταπώς θα ομολογούσε κι ο σαιξπηρικός ήρωας.
Όταν στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας και στο Κιλκίς καταγράφηκαν σχεδόν τα μοναδικά προβλήματα σε πανελλαδικό επίπεδο ως προς τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, όταν επί θητείας Τζιτζικώστα δεν συνέβη απολύτως τίποτε το θετικό για το ν. Κιλκίς - και αν συνέβη και δεν το αντιληφθήκαμε ας μας το θυμίσουν οι  χειροκροτητές του- μόνο το Θέατρο Παράλογου  μπορεί να ερμηνεύσει  τη συμπεριφορά των τοπικών αρχόντων και αρχομένων.
Κατά τον Έσλιν άλλωστε το έργο των συγγραφέων του εν λόγω θεάτρου δίνει  καλλιτεχνική άρθρωση στην φιλοσοφία του Καμύ πως η Ζωή είναι εμφύτως χωρίς νόημα.
Όπως χωρίς νόημα είναι τούτα  τα θεοπάλαβα που παρατηρούνται στο Κιλκίς ως Κίνημα στήριξης του Τζιτζικώστα. Βεβαίως η δημώδης μούσα είναι ανυπέρβλητη  ακόμα και από τους αριστείς του παγκόσμιου θεάτρου. Κάλλιον παντός άλλου το Κίνημα τούτο ερμηνεύεται από την ποντιακή μούσα με το δημώδες, «Ησαΐα χόρευεν κι ο ποπάς ελάγκευεν».
Ή επί το δημοτικότερον: Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα