Απορίας άξια είναι η επινόηση ανθρώπινου εγκεφάλου για την νομιμοποίηση ημιυπαίθριων και άλλων παράνομων χώρων των κτισμάτων για είσπραξη χρημάτων. Το εντυπωσιακό είναι ότι έγκριτοι δημοσιογράφοι του ηλεκτρονικού τύπου το αναφέρουν ως είδηση σαν να μη συμβαίνει τίποτε με την προαναγγελία μη εφαρμόσιμης πράξης. Προτάσσεται μάλιστα των έκτακτων εφάπαξ μέτρων που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση που μάλλον κάτω από σκέπαστρο ημιυπαίθριου χώρου γεννά τέτοιες σκέψεις αφού δεν προφυλάσσεται από τον αέρα.

Στα πλαίσια του μέτρου 121 του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας 2007 – 2013 και στο καθεστώς ενίσχυσης για την ενθάρρυνση των επενδύσεων μικρού κόστους στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, με στόχο τη βελτίωση των συνολικών τους επιδόσεων, υπογράφθηκε η κοινή υπουργική απόφαση για τα μικρά σχέδια βελτίωσης.

Για δημογραφικούς λόγους καταργείται το ΚΕΝ. Προφανώς τιμωρούμαστε διότι δεν κάνουμε παιδιά. Ενώ εκεί στην Τρίπολη, στην Κόρινθο, στη Θήβα και στην Αττική γεννούν ασταμάτητα.
Μας τιμωρούν επίσης διότι κατάλαβαν πως είμαστε και αφελείς. Λίγος πατριωτισμό, λίγη εθνικοφροσύνη ανάμεικτα με πομφόλυγες περί ηρώων και ακριτών επικαλούνται οι διερχόμενοι υπουργοί και - οι αφελείς- μόνο που δεν γινόμαστε χαλί να μας πατήσουν. Και τώρα μας κόβουν το ΚΕΝ και ΘΑ ενισχύσουν., λέει, τις μονάδες μας με περισσότερους στρατιώτες και προσωπικό για να ισοφαρίσουν.

Ο Τούρκικος Εθνικισμός βρήκε την εφαρμογή του επί ημερών Κεμάλ Ατατούρκ με την συνέργεση του Τουρκικού Λαού στον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας»,  την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την κατάργηση του Χαλιφάτου. Ωστόσο οι διαδικασίες αφύπνισης της εθνικής συνείδησης των Τούρκων με σκοπό την δημιουργία ενός κράτους με «μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια πατρίδα» είχαν αρχίσει  πολύ νωρίτερα όταν εμιγκρίδες θεωρητικοί του Παντουρκισμού και Παντουρανισμού (Ζιγιά Γκοκάλπ, Γιουσούφ Ακτσουρά, κλπ) διακήρυτταν ανοιχτά τον κυρίαρχο ρόλο της Τουρκικής φυλής σε τουρκογενείς λαούς και εκτός των συνόρων της Οσμανικής Αυτοκρατορίας.

Ένα από τα πιο τοξικά παράγωγα προϊόντα της παρούσας οικονομικής κρίσης είναι οι πιπίλες που φέρουν το όνομά της. Οι πιπίλες με γεύση οικονομικής κρίσης αρέσουν έτσι κι αλλιώς στους πολιτικούς, ιδίως σε κυβερνητικά στελέχη, φανταστείτε λοιπόν τη χρήση τους εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης από φορείς εξουσίας γενικώς, και από πάσης φύσεως καλοβολεμένους στο άνω σκέλος της οικονομικής ψαλίδας!  Οι κύριοι αυτοί δεν πάνε πουθενά χωρίς την πιπίλα τους: «δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν μας επιτρέπει…».

Μέρος Γ’
Τη χορωδία του Κιλκίς στην Κύπρο τη φιλοξένησαν Κύπριοι πρόσφυγες από την Κερύνεια και τον Καραβά με έδρα τους τη Λευκωσία -έχουν και οι δύο πόλεις, που σήμερα βρίσκονται στα τουρκοκρατούμενα εδάφη, Δημαρχεία στη Λευκωσία με εκλεγμένους δημάρχους και εκλεγμένα δημοτικά συμβούλια. Χαρακτηριστικό της ψυχολογίας τους είναι η ακράδαντη πίστη τους ότι το τουρκοκρατούμενο τμήμα του νησιού τους θα ελευθερωθεί και ότι αυτοί θα γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους κι ας πέρασαν σήμερα τριανταπέντε χρόνια από την εισβολή. Αυτή τους την πίστη κατορθώνουν και τη μεταλαμπαδεύουν και στους άλλους -τη μετέδωσαν και σε μας τους Κιλκισιώτες που μας φιλοξένησαν.

Φωνάζουν οι λιγοστοί κάτοικοι της Περίνθου. Φωνάζουν πως η Κεραμοποιία Βορείου Ελλάδος καταστρέφει το βιός τους με τις τεράστιες τρύπες που ανοίγει σε ιδιόκτητα χωράφια της. Τρύπες που πρω΄τον αποκλείουν τους άλλους ιδιοκτήτες, δεύτερον σηκώνουν σύννεφα σκόνης που υποβαθμίζουν την παραγωγή των διπλανών χωραφιών και τρίτον αποστραγγίζουν τα νερά από τον υδροφόρο ορίζοντα και υποβαθμίζονται τα χωράφια τους.

Μια έντονη συζήτηση γίνεται τις μέρες αυτές, σε σχέση με τα κυβέρνητικά μέτρα για την «ασφάλεια» των πολιτών. Μα επιτέλους μας δουλεύουν, ή πιστεύουν στην κυβέρνηση οτι το πρόβλημα της ασφάλειας των πολιτών, θα λυθεί με τα δύο μέτρα που προτείνει, το ένα περί... κουκουλοφόρων και το άλλο με την επαναφορά του περί... εξύβρισης δημοσίου λειτουργού;

«Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, που η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκφραστές επιτίθενται για να περάσουν τις πιο αντιδραστικές αλλαγές που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, χρειάζεται να οξυνθούν τα κριτήρια, ώστε να βγούνε χρήσιμα συμπεράσματα, που θα ενισχύσουν την πάλη μας». Όχι. Δεν στοχοποιούμε κανένα επιχειρηματία. Ούτε έχουμε προσωπικά με κανένα, ούτε κάνουμε προσωπικό αγώνα ενάντια σε συγκεκριμένους. Το ζήτημα είναι άλλο, και απλό και το ερώτημα είναι επίσης απλό. Στο πρόβλημα της κρίσης, στο δίλημμα  με το λαό ή με την πλουτοκρατία, εμείς απαντάμε ότι η θέση μας είναι με το λαό. Και είμαστε περήφανοι γι αυτό.

Η σύγχρονη δημοκρατία διέπεται από ένα σύνολο κανόνων, των οποίων η νομική και ηθική υπόσταση υπαγορεύει την περιφρούρησή της από κάθε ημιδογματικό καθεστώς. Η κατά προσέγγιση τήρηση των κανόνων, με μια προαπαιτούμενη ελαστικότητα, συνιστά εχέγγυο για τη δημοκρατία ενώ η απόλυτη εφαρμογή τους αποτελεί ενεργό εκρηκτικό μηχανισμό φωλιασμένο στα θεμέλιά της.