Και δεν είναι μόνο αυτό. Εφέτος, τελη Μαΐου 2024, η τουρκική κυβέρνηση διοργάνωσε στην Τραπεζούντα ένα συνέδριο με θέμα η Κύπρος στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου για την50η επέτειο της ευτυχούς ειρηνευτικής επιχείρησης της 20ης Ιουλίου. Στο συνέδριο αυτό ο υπουργός εξωτερικών του ψευδοκράτους  Ταχσίν Ερτουγρούλογλου έκανε λόγο μεταξύ άλλων για το μεγαλείο και την ανεκτικότητα του τουρκικού έθνους, που αποδεικνύεται όπως είπε, από το ότι αν και είναι ιστορικό γεγονός πως η Κύπρος είναι ένα εντελώς τουρκικό νησί και οι ελληνοκύπριοι μια κοινωνία υποταγμένη σε μας, εν τούτοις το τουρκικό έθνος καταδέχεται να βλέπει το νησί ως κοινο νήσι των τουρκοκυπρίων και των ελληνοκυπρίων

 Η καύχηση του δράστη

Είναι χωρίς άλλο πολύ θλιβερό όταν ο δράστης ενός ειδεχθούς εγκλήματος σαν αυτό της Κύπρου μένει ατιμώρητος και αποθρασύνεται όλο και περισσότερο. Και το ακόμη χειρότερο είναι όταν ο δράστης καυχιέται και από πάνω για το ειδεχθές έγκλημα που διέπραξε.

 Η καλλιέργεια του μίσους

όπως γράφει σε κείμενό του ο Γιάννης Κ. Τσέντος, (περιοδικό ζωή του παιδιού, τεύχος 1453 σελίδα 147 ο πραγματικός ένοχος για τα βάρβαρα εγκλήματα που σημάδεψαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι η συστηματική καλλιέργεια του μίσους και του φανατισμού. Μα θα πει κανείς όχι μόνο στην τουρκική πλευρά αλλά και στην ελληνική πλευρά υπάρχουν φανατικοί κήρυκες του μίσους. Ναι αλλά διαβάστε το παρακάτω ποίημα πολύ δημοφιλές στην Τουρκία εκείνη την εποχή που μάλιστα επί μακρόν μεταδιδόταν καθημερινά από τον τουρκικό ραδιοφωνικό σταθμό. Τίτλος του: Κin (= το μίσος) 

Kin

(=Το μίσος)

Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ αυτόν τον κόσμο,

δεν βγαίνει μα τον Αλλάχ αυτό το μίσος από μέσα μου.

Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο,

δεν βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου

χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.

Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος,

Σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο,

1000 γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα.

Δεν βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου

χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος

Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα,

τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα,

εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές,

δεν βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,

χιλίων γκιαούρηδων ειδών τα κεφάλια δε σβήνουν ένα μίσος

ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος

και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα

πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους

δεν βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου

χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος

Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με τη λόγχη μου,

ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στην κόλαση,

εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί,

δεν βγαίνει μα τον θεό αυτό το μίσος από μέσα μου,

χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος

Λοιπόν ναι πράγματι και στην Ελλάδα λέει ο Γιάννης Κ. Τσέντος υπάρχουν τοποθετήσεις που απομονώνονται ως εθνικιστικές και καταδικάζονται πολύ συχνά δικαίως ως κηρύγματα μίσους και φανατισμό αλλά αν τις συγκρίνουμε με αυτό το δείγμα το ως άνω ποίημα τουρκικού εθνικισμού μοιάζει να συγκρίνουμε τη σφεντόνα με την πυρηνική βόμβα

Παρά την κάποια ύφεση που παρατηρείται κάποιες φορές ας μη γελιόμαστε ο τούρκος είναι βάρβαρος Ασιάτης και δεν αλλάζει, είναι σαν το λύκο και όπως λέει και η λαϊκή παροιμία ο λύκος κι αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του. Το ίδιο και ο τούρκος δυστυχώς. Μόνο ένα θεϊκό θαύμα μπορεί να ημερώσει το θηρίο