Tο «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» είναι μια εμπειρία ψυχοσωματική, από την οποία προσπαθείς να κρατήσεις τις στιγμές που σε κάνουν δυνατό, έτοιμο να ξαναβγείς έξω, να ανταμώσεις και πάλι με την υπόλοιπη οικογένεια και τους συγγενείς, να συναντήσεις του φίλους, να εργαστείς για να επιβιώσεις, να ενταχθείς ξανά ενεργά στην κοινωνία. Είναι μία στάση ζωής που ο εγκλεισμός κάποιων μηνών μάς μεταβάλλει, εκτιμώντας τη ζωή διαφορετικά και δίνοντας αξία σε εκείνα που μάς κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους.
Η κατάσταση που ζήσαμε, για τους περισσότερους ήταν πρωτόγνωρη. Οι απαγορεύσεις που επιβάλλονταν ήταν ως επί το πλείστον καλοδεχούμενες. Γιατί; Γιατί «πάνω απ' όλα η υγεία», σωματική, ψυχική, πνευματική. Η υπομονή, η επιμονή και προπάντων η προσοχή, συνοδευόμενες ενίοτε και με προσευχή, αφού βιώσαμε ένα διαφορετικό Πάσχα, μάς οδήγησαν με όσο το δυνατόν λιγότερα τραύματα στην σταδιακή άρση των απαγορεύσεων, (βλέπε Τσιόρδα, Χαρδαλιά).
Τα συγχαρητήρια σε γιατρούς και νοσηλευτές είναι αυτονόητα. Σε όλους εμάς που συνεχίζουμε να «ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ» - και δεν απευθύνομαι μόνο στην ευπαθή ομάδα των καρκινοπαθών που έχω την ευλογία να ανήκω σ' αυτούς - θα πρέπει από δω και πέρα να μην εφησυχάσουμε και να μην φερθούμε με επιπολαιότητα, αλλά με προνοητικότητα και σύνεση να συνεχίζουμε να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και τα μέτρα προφύλαξης, που εμάς τους Έλληνες μάς έσωσαν στην κυριολεξία.
Επειδή τα γεγονότα τρέχουν χωρίς σταματημό, ήδη συζητιέται η αύξηση των κρουσμάτων, ζώντας σε μια χώρα τουριστική, για να μπορούμε να απολαύσουμε όλες τις ομορφιές της, η προσοχή θα πρέπει να είναι μία από τις προτεραιότητες στην καθημερινότητά μας.
Σαπούνι, Αντισηπτικό, Μάσκα, Γάντια ας επιλέξει ο καθένας μας πότε θα τα χρησιμοποιήσει για να "ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΡΘΙΟΙ".
Άλλωστε εμείς οι καρκινοπαθείς γνωρίζουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, ότι
Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ