Είναι γνωστό πως τα πολιτικά πρότυπα τα διαμορφώνουν κυρίως, αυτοί που ασκούν εξουσία. «Εκ Διός αρχόμεθα», έλεγαν οι πρόγονοί μας, και δεν είχαν καθόλου άδικο.
Αν και πέρασε λίγος καιρός, από την ημέρα των εκλογών, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αποδεικνύει καθημερινά πως διαθέτει καλή δυναμική κι ένα σχέδιο δράσης καλά επεξεργασμένο.
Με θετικό μάτι, για παράδειγμα,  βλέπει ο ελληνικός λαός την κατάργηση των εκατοντάδων επιτροπών που κόστιζαν εκατομμύρια στο κράτος. Με την ίδια θετική ματιά αντιμετωπίσθηκαν και τα μέτρα που πήρε για  να πατάξει τη σπατάλη, βάζοντας μαχαίρι στα κρατικά αυτοκίνητα.
Ποιος θα το πίστευε εξάλλου, ότι η χώρα που δεν είχε λεφτά για συντάξεις και γάζες στα νοσοκομεία, διέθετε πάνω από πενήντα χιλιάδες αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων και πολλές λιμουζίνες, για να μετακινούνται  ορισμένα κρατικά  στελέχη  και κάποιοι ακριβοπληρωμένοι διοικητές των Δημόσιων Οργανισμών της!
Με χαρά ακούσαμε επίσης ότι ο αριθμός της αστυνομικής δύναμης  που είναι στη φρουρά του πρωθυπουργού μειώνεται στο μισό, και ότι οι χιλιάδες αστυνομικοί που διατίθενται στη φύλαξη των επίσημων προσώπων, περιορίζονται.
Μια, όμως, και αναφερθήκαμε στο σκανδιναβικό μοντέλο, καλό είναι να πούμε  και τούτο:
Ότι η Σουηδία, αν και έχει δύο μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, τη Saab και τη Volvo, η κυβέρνηση στη χώρα αυτή δεν παρέχει αυτοκίνητα στους βουλευτές, αλλά πηγαίνουν κι αυτοί στη δουλειά τους, όπως όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι.
Θυμάμαι, πριν είκοσι από περίπου χρόνια, η Μόνα Σαλίν, υπουργός της Σουηδίας τότε, απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση, γιατί χρέωσε την κάρτα του υπουργείου της, - άκουσον άκουσον - με ένα καλτσόν και μια σοκολάτα τομπλερόνε...! 
Ίσως αυτά, εδώ στην Ελλάδα, να φαντάζουν υπερβολικά. Κι όμως: Είμαστε η χώρα στην οποία έχει την κοιτίδα του ο οικουμενικός πολιτισμός. Κάτω από το ελληνικό φως έλαμψαν οι πιο σημαντικές και συμπαντικές έννοιες.
Δυστυχώς όμως στις μέρες μας, και για ένα ραντεβού σε νοσοκομείο, θέλει παρέμβαση από πολιτικό. Για να βρει ένας άνεργος δουλειά σε εργοστάσιο, πρέπει ενδεχομένως να υποθηκεύσει την ψήφο του!
Κατά τα λοιπά είμαστε ο λαός εκείνος που έχτισε το θαύμα που το λένε Ακρόπολη. Πολύ πριν έρθει από την «Ανατολή» το μπαξίσι και το ρουσφέτι. Προτού εφευρεθεί στη Δύση η μίζα και πολύ πριν φτιαχτεί η Siemens.
Σε εποχές που ο πολιτισμός και η πολιτική, είχαν μιαν άλλη ηθική διάσταση. Σε καιρούς που δάκρυσε η Δικαιοσύνη στο πρόσωπο του δικαστή, αλλά και ενός εκ των εφτά σοφών, του Βία από την Πριήνη. Πριν οικοδομηθεί  το Βατοπέδι και πολύ πιο πριν επινοηθεί ο νόμος «περί ευθύνης Υπουργών».
Και μια και αναφέρθηκα σε νόμο, ας πω και τούτο: Ότι στην «Πολιτεία» του ο Πλάτωνας δεν μιλά για νόμους, αλλά για αξίες. Για αρχές που γίνονται συνήθειες. Για νοοτροπίες που μπολιάζουν τη ζωή. Για έξεις και για συμπεριφορές που αντικαθιστούν το νόμο.
Είπαμε όμως κι άλλοτε. Ότι το αύριο στην πολιτική το προετοιμάζει ο λαός με την ψήφο του. Γιατί αυτός είναι η κοίτη του ηρακλείτειου ποταμού, αλλά και το ρεύμα που τη διαμορφώνει. Και  ότι η ηθική της κάθε εποχής, είναι αυτή που καθορίζει την πολιτική της.
Ήδη τα πρώτα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δείχνουν μια ρηξικέλευθη δυναμική και δίνουν την ελπίδα, ότι πολλά από τα κακώς κείμενα μπορούν να αλλάξουν…