Αγαπητέ πρόεδρε. Είμαι κι εγώ ένας από τους χιλιάδες Έλληνες, που έζησε στη Σουηδία - όπως κι εσύ - όταν ήσουν πολιτικός εξόριστος εκεί από τη χούντα.
Είμαι βέβαιος ότι η εμπειρία αυτή, σ’ έφερε πιο κοντά στον Έλληνα της ξενιτεμένης και της ξεχασμένης Ελλάδας. Στον Έλληνα της οικουμενικής Ελλάδας. Κι αν κάποιοι λένε ότι είσαι από «τζάκι» πολιτικό, ας μην ξεχνούνε, πως είσαι από ένα τέτοιο τζάκι, που η φλόγα του για την ελευθερία και τη δημοκρατία δεν έσβησε ποτέ, αλλά κρατήθηκε ολόρθη εδώ και τρεις γενιές και στους πιο δύσκολους καιρούς.
Η Ιστορία άλλωστε εκτός από εθνική και πολιτική είναι και οικογενειακή.  Γι’ αυτό θεωρώ ότι σημαντικότερο κι από την τύχη είναι, είναι να έχεις για πατέρα έναν Ανδρέα Παπανδρέου.
Γιατί ο άνθρωπος όπως και το δέντρο στηρίζεται στις ρίζες του και τρέφεται από αυτές. Όπως οι χυμοί του δέντρου μεστώνουν τον καρπό, έτσι και οι σκέψεις του γονιού μπολιάζουν τη νοοτροπία και το νου του παιδιού του. Γι’ αυτό, και η προσδοκία του ελληνικού λαού από εσένα είναι μεγάλη.
Λέμε συχνά ότι η ζωή αλλάζει. Εκείνο όμως που δεν λέμε είναι ότι μαζί της αλλάζουμε κι εμείς. Πως τη ζωή, εκτός από τον καιρό, τη διαμορφώνει και ο άνθρωπος. Και κυρίως η πολιτική που εκείνος επιλέγει.
Εξάλλου εκείνο που κάνει την πολιτική σημαντική είναι οι αρχές που πρεσβεύει. Αυτές ορίζουν την αξία της και καθορίζουν το περιεχόμενό της. Αυτές προσδιορίζουν το ήθος της και σηκώνουν ψηλά τον ουρανό, για να χωρέσει όρθιος ο άνθρωπος.
Σε καιρούς, σαν τους σημερινούς, με τη ζωή για πολλούς να έχει πιάσει πάτο, ζητείται μια αισιόδοξη πολιτική που θα κρατά την κοινωνία σε συνοχή.
Σε καιρούς σαν κι αυτούς με την ελπίδα να καταρρέει, χρειάζεται μια φιλολαϊκή πολιτική που θα αλλάξει την πραγματικότητα του πολίτη. Του πολίτη της δουλειάς, της αδικημένης γενιάς και του φτηνού μεροκάματου.
Η πολιτική για  την κάθε εποχή είναι ένα ευρύ πεδίο κοινωνικής δράσης και δικαίωσης. Ένα πεδίο σύγκρουσης αλλά και σύγκλισης συνάμα.
Οι προσδοκίες, που επένδυσε πάνω σου ο λαός, είναι μεγάλες κι ενδεχομένως από τις τελευταίες του. Με άλλα λόγια, δεν δικαιούσαι να αποτύχεις.
Εμείς για την ώρα ελπίζουμε. Γιατί από νωρίς έδειξες καλό δείγμα γραφής. Γιατί απέδειξες πως ήταν λάθος η χώρα που δεν έχει γάζες στα νοσοκομεία, να έχει χιλιάδες κρατικά αυτοκίνητα.
Γιατί με το πρώτο «καλημέρα» που είπες, περιόρισες τη σπατάλη. Κατάργησες τις αχρείαστες επιτροπές που στοίχιζαν εκατομμύρια στο κράτος και μείωσες την προσωπική σου φρουρά. Με τις λίγες κινήσεις που έκανες, έφερες την πολιτική πιο κοντά στον καθημερινό άνθρωπο.
Είμαι βέβαιος ότι ξέρεις καλά πως το μέγεθος της πολιτικής δεν το ορίζουν οι λέξεις αλλά οι πράξεις. Αυτές κάνουν τις ωραίες  ιδέες περήφανες. Αυτές κρατούν τα συλλογικά οράματα ψηλά.
Η δημοκρατία μεγαλώνει σε σημασία, όταν ωφελεί τους πολλούς. Οι δημοκρατικές αρχές αποκτούν μεγαλύτερη αξία όταν στηρίζονται στους περισσότερους. Πράγμα που απέδειξες με το άνοιγμά σου στην κοινωνία, όταν ζήτησες την στήριξή της για την προεδρία του Κινήματος.  Μια πράξη, πρωτόγνωρη τότε για την εποχή της, που σήμερα την υιοθετούν και οι κομματικοί σου αντίπαλοι.
Αγαπητέ πρόεδρε! Γνωρίζεις πολύ καλά ότι η πολιτική όπως και η ζωή, δεν δικαιώνεται από τους στόχους αλλά από το αποτέλεσμα. Ο δρόμος της είναι πετυχημένος, όταν στο διάβα του έχεις μαζί σου το λαό. Γιατί αυτός είναι ο τιμητής αλλά και η δύναμή σου. Για μια Ελλάδα που μπορεί να δει με μάτια καθαρά το πρόσωπο του ήλιου. Για μια πολιτική που τολμά και ξανοίγεται δυναμικά μέσα στην κοινωνία.
Γιατί η πολιτική εκτός από κριτές θέλει και καινοτόμους εκφραστές. Ηγέτες που θα βγάλουν το καράβι από τις συμπληγάδες.
Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι ο δρόμος για την ανατολή του ήλιου δεν είναι ρόδινος αλλά «αγκάθινος». Και πως για να δώσει ο ήλιος φως, χρειάζεται να φλέγεται ο ίδιος.
Στο κοινό μας ταξίδι, σού έχουμε εμπιστοσύνη. Για να περάσουμε μαζί από το «πρέπει» της πολιτικής στο «είναι». Κι αν χρειαστεί, όπως έλεγες, ας ματώσουμε για αυτό. Γιατί, αν χαθεί η πορεία, θα χαθεί και η εμπιστοσύνη για την πολιτική. Στην ουσία η ίδια η ζωή…