Μια πόλη είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας ή αν θέλετε, της ευρύτερης διοικητικής επικράτειας στην οποία ανήκει. Οπότε, καταστάσεις που καταγράφονται σε μια πόλη ισχύουν, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον και σε ολόκληρη την επικράτεια. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο. Στην φωτογραφία έχει συλληφθεί μια στιγμή, από ένα τυπικό κρύο κυριακάτικο πρωινό λίγα εικοσιτετράωρα πριν τις Άγιες Μέρες των Χριστουγέννων σε μια πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Ο γραφών και επίδοξος φωτογράφος στον δρόμο του για τον κυριακάτικο εκκλησιασμό, στο πλαίσιο της αιώνιας και διακαούς προσπάθειας του ανθρώπου για την ανεύρεση της λυτρωτικής ΑΛΗΘΕΙΑΣ, δεν προσπέρασε αδιάφορα αυτό το κυριακάτικο σκηνικό αλλά θεώρησε εύστοχο να το αιχμαλωτίσει.
Ήταν άλλωστε μια αναπάντεχη μαζική παρουσία ζωής, αφού στον δρόμο του μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχε διασταυρώσει σχεδόν κανένα ίχνος ανθρώπινης ζωής, είτε πεζό είτε σε επιβατικό όχημα, εκτός  από μια μεσήλικη κυρία, της οποίας  ο ήχος….. .τικ-τακ- τικ-τακ…. που προερχόταν από τα τακούνια των γοβών της, διατάραζε την ησυχία και την παγερή σιωπή που επικρατούσε. Αυτόματα θα μπορούσε κάποιος να της κάνει μια σύσταση και να της πει «σσσς!!..ησυχία κοιμούνται… ΣΙΓΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ……», όπως ήταν και ο τίτλος της επιτυχημένης αυθεντικής τηλεοπτικής σειράς του Σμαραγδή, που άλλο δεν προβλήθηκε στην τηλεόραση…
Οι πέντε λοιπόν τετράποδοι φίλοι μας, που συμμετέχουν με τον δικό τους τρόπο στην ζωή αυτής της πόλης, είναι σε τέλεια… μακαριστή απραξία, σε ένα είδος χειμερίας νάρκης. Ίσως είναι πολύ κουρασμένα. Ίσως είναι και αυτά εξουθενωμένα από την σαββατοβραδυνή συμμετοχή τους σε κάποιο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης (… σκυλάδικο, τρόπος  του λέγειν….. και μη ) αποθεώνοντας και χειροκροτώντας κάποιο λαϊκό τροβαδούρο, κάποιο αστέρι της πίστας. Ελλάδα και πίστα ή πίστα και Ελλάδα, είναι τώρα πια έννοιες… αλληλένδετες μεταξύ τους.
Βέβαια οι Έλληνες δεν περιμένουν να πάνε σε μια πίστα για να χειροκροτήσουν κάποιον. Χειροκροτούν και σε άλλους χώρους, αίθουσες και γήπεδα.
Νωπές είναι οι στιγμές από μια αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλίου όπου βουλευτές της πλειοψηφήσας κοινοβουλευτικής ομάδας όρθιοι και κατενθουσιασμένοι χειροκροτούσαν τον πρόεδρο τους, την ώρα που έδινε το στίγμα της ευθυνότητας του και τοποθετούνταν στα Ελληνικά δρώμενα της επικαιρότητας.
Όσο για τα γήπεδα, υπάρχει και το ανέκδοτο, παράγωγο της δαιμόνιας Ποντιακής αυτοειρωνίας, όπου κάποιος πήγε να παρακολουθήσει έναν αγώνα υδατοσφαίρισης. Μένει έκπληκτος όταν βλέπει ότι παρά που η Πόντια γηπεδούχος ομάδα έχανε με βαρύ σκορ ( 0-45 ) οι φίλαθλοι  ζητωκραύγαζαν, χειροκροτούσαν και αποθέωναν την ομάδα τους. Απορημένος ρωτά έναν φίλαθλο τα αίτια αυτού του ενθουσιασμού, για να πάρει την απάντηση ότι είναι η πρώτη φορά μετά από τέτοια διάρκεια αγώνα που δεν έχει πνιγεί κανένας τους παίκτης!
Μήπως και οι προαναφερόμενοι βουλευτές και αντιπρόσωποι του Ελληνικού Έθνους είναι… «ΤΕΜΕΤΕΡΟΝ»; Το γνωρίζουν ή να τους πληροφορήσει κάποιος για την τυχαία αυτή ταύτιση των συμπεριφορών στα δυο αυτά παραδείγματα;
Οι απεικονιζόμενοι και καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου, μεταξύ τους λειτουργούν σαν ομάδα  με τον ίδιο τρόπο είτε σε αστικό είτε σε φυσικό περιβάλλον, όπως και οι συγγενείς τους οι λύκοι. Η επιστήμη έχει παρατηρήσει δηλαδή, ότι υπάρχει κάποιος  ηγέτης,   υπεύθυνος  για την ζωή και τις απαραίτητες ενέργειες για να επιβιώσει η ομάδα. Οι αποφάσεις του βασίζονται πάνω στο κληροδοτούμενο αλάνθαστο ζωικό ένστικτο και επίσης βάση των εμπειριών που έχει αποκομίσει από την μέχρι τώρα ζωή του και τις εκτελεί  με στιβαρό… τρόπο, χωρίς να παραπλανιέται. Έχει την υποχρέωση να οδηγήσει την ομάδα του με άμεσα αντανακλαστικά, εκτιμώντας στην πραγματική διάσταση τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν και να επωμιστεί τις ευθύνες των αποφάσεων του, είτε αντικειμενικές είτε υποκειμενικές.
Όσο επαναλαμβάνετε την παραπάνω παράγραφο άλλο τόσο γίνεται κατανοητό το  πως λειτουργεί πάντα το ζωικό βασίλειο και πως μπορεί να καταντήσει το ανθρώπινο (βασίλειο ή δημοκρατία)!!!! Αν σας κυριεύει ένα αίσθημα ζήλιας, μην ανησυχείτε… περαστικό είναι!!
Η ομάδα στην φωτογραφία είναι παρατεταγμένη σε οριζόντια συστοιχία  έχοντας  καλυμμένα τα νώτα τους. Σου δίνουν την εντύπωση ότι κάτι φρουρούν… αλλά μόνο που το πιο διάσημο παγκοσμίως  χριστουγεννιάτικο δέντρο του Δήμου Αθηναίων είναι αρκετά μακριά. Σε λίγα χρόνια όμως αναμένονται να εκδοθούν κάποια γιαπωνέζικα αναμνηστικά λευκώματα από Χριστούγεννα στη Αθήνα. Κάποιοι τουρίστες σχιστομάτηδες, με την καλή έννοια, από την μία θα αποθανάτισαν εκείνες τις αξέχαστες στιγμές της περιφρούρησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου από όργανα τήρησης… της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, και από την άλλη έδωσαν την απάντηση στην απορία τους στο γιατί η Ελλάδα είναι η γενέτειρα του θεάτρου!!. Βέβαια οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι φυλούσαν τις Θερμοπύλες και οι Νεοέλληνες το χριστουγεννιάτικο δέντρο!!! Τι αναβάθμιση κι’ αυτή!!
Ως προς την εξασφάλιση της τροφής της ομάδας των σκυλιών, όλο και κάποιος φιλόζωος κρεοπώλης, εστιάτορας  φροντίζει. Για την εξασφάλιση του νερού χρειάζεται λιγότερος κόπος. Φθάνει να βρουν λακκούβες με νερό, τις οποίες  οι τοπικές αυτοδιοικήσεις στον ελλαδικό χώρο έχοντας  μάλλον φιλοζωική ευαισθησία, φροντίζουν γι’ αυτό με τρόπο συγκινητικό,  κληροδοτώντας πλουσιοπάροχα με λακκούβες τα πεζοδρόμια και τους δρόμους.
Μια άλλη σκέψη γι’ αυτή την απαθή στάση τους είναι ότι κάτι μπορεί να περιμένουν. Ίσως μεταρρυθμίσεις, ίσως διαρθρωτικές αλλαγές…. Όπως και η γνωστή τηλεοπτική και επίκαιρη διαφήμιση, όπου μέσα σ’ ένα χειμωνιάτικο τοπίο, στην άκρη του δρόμου υπάρχει ένας άδειος ξύλινος πάγκος και δίπλα κάθεται και λαγοκοιμάται σε μια καρέκλα ένας ηλικιωμένος  κύριος, αγρότης που τους καλοκαιρινούς μήνες εμπορεύεται την παραγωγή του. Ξαφνικά περνά ένα κάτασπρο, glamourato ( 4_4) jeep. Σταματά, κατεβαίνει το ηλεκτρικό παράθυρο. Ντυμένη στα κατάλευκα (σκούφος, μπλούζα, μπουφάν, κασκόλ) η συνοδηγός με αφελές ύφος ρωτά τον αγρότη « Ντομάτες έχετε;». O αγρότης με το πρόσωπο χαρακωμένο με βαθιές ρυτίδες, σημάδια από την κουραστική ζωή που είχε στην ύπαιθρο, απαντά καταφατικά και συνεχίζει να τους κοιτά ήρεμος και ακίνητος. Ανυπόμονος ο οδηγός ντυμένος και εκείνος σε κατάλευκα trendy ρούχα, ξαναρωτά «τι περιμένουμε;;;; », για να πάρει την απλούστατη απάντηση… «ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»!  Μήπως λοιπόν και οι αλλαγές  που περιμένουν όλοι στο παρόν πολιτικο-κοινωνικό σκηνικό, έρθουν το καλοκαίρι.?
Τελικά το κινέζικο ρητό έχει απόλυτο  δίκιο. «Μια εικόνα αξίζει ως χίλιες λέξεις». Πόσες σκέψεις μπορούν να πηγάσουν από μια φωτογραφία! Μήπως πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στους… ΚΙΝΕΖΟΥΣ;
Μια φωνή από το μεγάφωνο της κοντινής εκκλησίας σχίζει την σιωπή εκείνου του κυριακάτικου χειμωνιάτικου πρωινού:  «ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ»!
Αυτόματα θα μπορούσε κάποιος να πει «σσσς!!..ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ, ησυχία κοιμούνται… ΣΙΓΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ». Η γήινη πατρίδα!
Ελπίζω βέβαια, όχι και η Ουράνια… αφού τουλάχιστον, μ’ αυτή την Δεύτερη, κάθε Κυριακή μπορείς να έχεις τακτική ΕΠΙΚΑΙΡΗ επικοινωνία!
ΚΑΛΗ   ΧΡΟΝΙΑ!!!