Ονειροπολώντας για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων αναμένω την παγκόσμια ημέρα της στις 28 Απριλίου με ανάμικτα και άναρχα εμφανιζόμενα στην σκέψη μου συναισθήματα.
Σε ένα κόσμο με τους μισούς εργαζόμενους χωρίς ασφάλιση όπως πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε από τον αρμόδιο διεθνή φορέα δυσκολεύομαι να βρω δίοδο προβληματισμών για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων.
Εθελοτυφλώντας για την ανέλπιδα θέση που βρίσκεται ο θεσμός στην Ελλάδα, την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο θα προσπαθήσω να γεμίσω αυτό το άρθρο.
Με πρόσχημα την οικονομική κρίση η αποθράσυνση των εργοδοτών υπερέβη τα όρια στις εργασιακές σχέσεις με την ελαστικοποίηση ωραρίων, μείωση ημερών εργασίας και φυσικά μείωσης μισθού.
Χωρίς προσχήματα τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες οδήγησαν τον θεσμό στα τάρταρα της αδιαφορίας και από τους εργαζόμενους που κυρίως τους αφορά.
Υποκύπτουν στους εκβιασμούς των προσφερόντων εργασία οι πάντες εργαζόμενες, εργαζόμενοι, κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ομπάμα με αποτέλεσμα να σφυρίζουν αδιάφορα στις υποχρεώσεις τους.
Δυσκολεύονται οι ηγέτες του κόσμου να επιβάλουν , παρά την παχυλή χρηματοδότηση, την τήρηση των υποχρεώσεων για την εργασία και το περιβάλλον με αποτέλεσμα ο θεσμός Υγιεινής και Ασφάλειας των Εργαζομένων να κατρακυλά σε χώρο που δεν βρίσκω λέξη να χαρακτηρίσω.
Σε τέτοιο χωρίς ασφάλεια εργασιακό περιβάλλον το αποτέλεσμα είναι η αύξηση των εργατικών θανατηφόρων και μη ατυχημάτων σε τρομακτικά νούμερα.
Δεν χαρακτηρίζω την διαφήμιση του υπουργείου απασχόλησης για την παγκόσμια ημέρα που εξευτελιστικά περιορίζει τον θεσμό στην υγεία μόνο των εργαζομένων παραλληλίζοντας τη με την υγεία της επιχείρησης.
Δεν χαρακτηρίζω την προ τριετίας άποψη και του δικού μας υπουργού για την δημιουργία εθνικού κέντρου υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας σαν να μη μας φτάνει το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας που αγωνίζεται με αποτέλεσμα παρά το αντιδραστικό πεδίο.
Συγχωρήστε μου την αδυναμία σε χαρακτηρισμούς και εξεύρεση αισιόδοξων μηνυμάτων σε ένα θεσμό που εφηύρε πλούσιους κανόνες για την προστασία των ανθρώπων από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες σε εργασία με ασφάλεια.
Ανασφαλείς οι άνθρωποι σε εργασία και ζωή σήμερα περισσότερο παρά ποτέ λόγω οικονομικής κρίσης που ως πραγματικότητα ή πρόσχημα έχει τα ίδια οδυνηρά αποτελέσματα.
Από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην απεργία ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ στις 2 Απριλίου ξεχώρισα αυτή της πορείας του ΠΑΜΕ «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» και το πανώ του κτιρίου της ΓΣΣΕ «όλοι στους δρόμους ενάντια στις απολύσεις, την ανεργία και την φτώχεια» και παρακάτω «όχι στις απολύσεις, την  λιτότητα και την αν-ασφάλεια».
Πρωτόγνωρη η αν-ασφάλεια των ανθρώπων στην εργασία και όχι μόνο.