«Βρήκα την πόρτα κλειστή»
Αναφερθείς στους ατυχείς χειρισμούς που, όπως υποστήριξε, έγιναν τότε, είπε: «Όταν πήγα στο υπουργείο Εξωτερικών για να υποβάλω τη ρηματική διακοίνωση και διαχωρίσαμε το κατοχικό δάνειο από τις αποζημιώσεις, βρήκα την πόρτα κλειστή. Αντί, λοιπόν, της διακοίνωσης, την οποία υπέβαλα, δεν είχα ακόμη προλάβει να γυρίσω στην πρεσβεία και το (γερμανικό) υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε μια ανακοίνωση Τύπου, καταπατώντας όλα τα διπλωματικά έθιμα και συνήθειες. Όταν ρώτησα, γιατί αυτό, μου είπαν ότι ο (τότε) πρωθυπουργός, ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε και αυτός, την προηγούμενη της επίδοσης, κάνει μια δήλωση στον Τύπο, ότι την επομένη στη Βόννη ο κ. Μπουρλογιάννης θα πάει να επιδώσει τη ρηματική διακοίνωση στο υπουργείο Εξωτερικών, συνεπώς απαντάμε και εμείς, δια του Τύπου. Φυσικά, αντέδρασα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα». Μάλιστα αναφέρθηκε στην «θύελλα αντιδράσεων» που ξέσπασε τότε στην Αθήνα και σε «μαλλιοτραβήγματα», όπως τα χαρακτήρισε, στην τότε ηγεσία του ελληνικού ΥΠΕΞ επί υπουργίας του κ. Κ. Παπούλια.
Κατά την εκτίμησή του «έγιναν λάθη εκ μέρους μας»: «Πρώτον, το γεγονός ότι δόθηκε τεράστια δημοσιότητα, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς στον Τύπο και στα μέσα ενημέρωσης γενικά και δεύτερον, η καθυστέρηση με την οποία υπεβλήθησαν τα
αιτήματά μας ενώ έπρεπε να είμαστε έτοιμοι αμέσως και με συγκεκριμένα ποσά, τα οποία φυσικά δεν μπορούσαν να ήταν έτοιμα στην εντέλεια, αλλά έστω κατά προσέγγιση». Επιπλέον, ο κ. Μπουρλογιάννης και στην καθυστέρησης της επίκλησης από μέρους μας «μιας σημαντικότατης ρηματικής διακοίνωσης του ΄67, στην οποία λεγόταν, εκ μέρους της γερμανικής πρεσβείας εδώ, ότι ουδέποτε η γερμανική πλευρά είχε αμφισβητήσει το ορθό της διεκδίκησης από την πλευρά μας». Ο πρέσβης αναφέρθηκε και στο 1996 και την συνάντηση Σημίτη-Κολ: «Έρχεται ο κ. Σημίτης το 1996. Δεν ήμουν παρών, αλλά είχε ένα tête-à-tête με τον καγκελάριο Kohl και τον ρώτησα εάν έθεσε το θέμα (σ.σ. των γερμανικών αποζημιώσεων). Μου απάντησε ΄΄ναι΄΄ και ότι ΄΄ήταν μια ευχάριστη συνάντηση΄΄». Και πρόσθεσε: «Αυτό ερμηνεύστε το όπως θέλετε εσείς».
Μόνη οδός η διπλωματική
Όσον αφορά την προ ημερών δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας κ. Μίκαελ Ροθ -και μάλιστα μια ημέρα πριν την επίσκεψη Παπούλια στο Βερολίνο- ότι δεν υφίσταται θέμα αποζημιώσεων, ο κ. Μπουρλογιάννης σχολίασε σχετικά με τους περαιτέρω χειρισμούς ότι «το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μόνο δια της διπλωματικής οδού με ένα πολύ λεπτό χειρισμό». Όπως μάλιστα είπε «στην τελευταία επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου είχε λεχθεί ότι μπορεί το θέμα να τεθεί στην ατζέντα στη συνάντηση μεταξύ Βενιζέλου και Σταϊνμάγερ, αλλά, εν τω μεταξύ, η τωρινή επίσκεψη του κ. Παπούλια στο Βερολίνο είναι μεταγενέστερη, συνεπώς σβήνει, τρόπο τινά, αυτά, τα οποία ελέχθησαν κατά τη συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ».
Κατά τα λοιπά, η συμβουλή που έδωσε προς τα μέλη της Επιτροπής για την Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων ήταν να συσταθούν oλιγομελείς επιτροπές στο Ευρωκοινοβούλιο με την παρουσία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μ. Γλέζου, οι οποίες να επισκεφθούν τις πρωτεύουσες των ευρωπαϊκών χωρών για ενημέρωση ώστε το θέμα να τεθεί στο ευρωκοινοβούλιο. «Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει το θέμα, όταν έρθει προς γενική συζήτηση να είναι όλοι ενήμεροι και να ξέρουν περί τίνος πρόκειται», σημείωσε, ενώ υποστήριξε ότι «η δικαστική οδός αποκλείεται δεδομένου ότι η συμφωνία του ‘53 προβλέπει την σύνθεση ενός Δικαστηρίου στο οποίο όμως δεν μας συμφέρει να προσφύγουμε, δεδομένου ότι εκεί η σύνθεση προβλέπει τέσσερις Γερμανούς δικαστές, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για εμάς», όπως είπε χαρακτηριστικά. Μάλιστα υποστήριξε ότι και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν υπάρχει περιθώριο, καθώς «οι Γερμανοί έρχονται σε αυτό μόνο για υποθέσεις οι οποίες προκύπτουν μετά το 2008».
Πηγή: Το Βήμα
