Ο κόσμος διανύει μια περίοδο αβεβαιότητας – συγκρούσεις, κλιματική αλλαγή και φόβοι ύφεσης κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Ωστόσο, για μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, τα πράγματα δεν ήταν ποτέ καλύτερα: για τους πλούσιους
Παρά την παγκόσμια αναταραχή, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξάνεται και η προσωπική τους περιουσία μεγαλώνει.
Τι κάνουν, λοιπόν, με όλα αυτά τα χρήματα; Η ολοένα αυξανόμενη τάση για πολυτελείς εμπειρίες δίνει μια ιδέα για το πώς ξοδεύουν τα χρήματά τους. Ειδικά για τον τουριστικό κλάδο, αυτή η τάση αποτελεί μεγάλη ευκαιρία.
Στην Ελβετία, η οποία εδώ και καιρό φημίζεται για τη διακριτική πολυτέλεια, ο αριθμός των πεντάστερων ξενοδοχείων αυξάνεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία. Πολλά από αυτά χτίστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα ως μεγαλοπρεπή παλάτια της εποχής Belle Époque, εξυπηρετώντας τότε μια νέα τάξη προνομιούχων, κυρίως Βρετανών, τουριστών.
Σήμερα, πλήρως ανακαινισμένα, αυτά τα ξενοδοχεία ικανοποιούν κάθε επιθυμία των επισκεπτών τους. Διαθέτουν πολυτελή σπα, γκουρμέ εστιατόρια και σχεδιαστικές σουίτες με πανοραμική θέα στις Άλπεις. Ορισμένα προσφέρουν ακόμη και “ski butlers”, δηλαδή προσωπικούς βοηθούς που μεταφέρουν τους επισκέπτες στις πίστες του σκι, κουβαλούν τα πέδιλα και τους βοηθούν να τα φορέσουν.
Η αγορά του πολυτελούς τουρισμού
Οι βασικές αγορές για αυτά τα ξενοδοχεία είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, τα κράτη του Κόλπου, η Κίνα και η Νοτιοανατολική Ασία. Σύμφωνα με Ελβετούς ξενοδόχους, οι Αμερικανοί επισκέπτες αναμένουν την απόλυτη πεντάστερη εξυπηρέτηση, συμπεριλαμβανομένου 24ωρου room service, ώστε να μπορούν να παραγγείλουν φαγητό ακόμη και στη μέση της νύχτας.
Η Κίνα και η Ινδία θεωρούνται ανερχόμενες αγορές, με τους πρώτους τουρίστες από αυτές τις χώρες να ανήκουν κυρίως στις πλουσιότερες κοινωνικές ομάδες. Η Ελβετία επιδιώκει να εκμεταλλευτεί αυτή τη νέα τάση από νωρίς.
Ωστόσο, η διαμονή στα πεντάστερα ξενοδοχεία συνοδεύεται από εξαιρετικά υψηλό κόστος. Τι σημαίνει αυτό για όσους δεν είναι δισεκατομμυριούχοι; Ο Markus Berger από τον Οργανισμό Τουρισμού της Ελβετίας επισημαίνει ότι η στρατηγική της χώρας δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά στους πλούσιους, αλλά βασίζεται στα οικονομικά δεδομένα.
Οι διαμονές σε πεντάστερα ξενοδοχεία αποτελούν περίπου το 8% των συνολικών διανυκτερεύσεων, αλλά οι επισκέπτες αυτών των ξενοδοχείων συνεισφέρουν τουλάχιστον το 25% των συνολικών εσόδων από τον τουρισμό στην Ελβετία.
“Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους,” δηλώνει ο Berger. “Η οικονομική σημασία τους δικαιολογεί την επένδυση στους πολυτελείς επισκέπτες.”
Επιπλέον, προσθέτει, η Ελβετία, με την υψηλόμισθη και ακριβή οικονομία της, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί φθηνότερους γείτονες – ειδικά τώρα που το ελβετικό φράγκο είναι τόσο ισχυρό.
“Η Ελβετία δεν προσπάθησε ποτέ να ανταγωνιστεί μέσω χαμηλών τιμών,” εξηγεί. “Πάντα θα υπάρχει κάποιος φθηνότερος.”
Ποιότητα αντί για ποσότητα
Αντί να μειώνει τις τιμές, η ελβετική τουριστική βιομηχανία εστιάζει στην ποιότητα, την εξυπηρέτηση και την προστιθέμενη αξία – όπως οι ski butlers. Ως αντάλλαγμα, οι επισκέπτες των πεντάστερων ξενοδοχείων ξοδεύουν γενναιόδωρα σε βραβευμένα εστιατόρια και πολυτελή καταστήματα, τα οποία πολλαπλασιάζονται στα ελβετικά θέρετρα.
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα. Σε πολυτελή θέρετρα όπως το Σεν Μόριτζ ή το Ζερμάτ, υπάρχουν ανησυχίες ότι η έμφαση στην πολυτέλεια εκτοπίζει τους ντόπιους.
Ένα κοινό πρόβλημα είναι η εύρεση στέγης για το προσωπικό των ξενοδοχείων και των εστιατορίων. Συχνά, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να μετακινούνται καθημερινά, ακόμη και αργά τη νύχτα, σε πιο απομακρυσμένα και οικονομικά προσιτά χωριά.
Η Monika Bandi, επικεφαλής του Τομέα Τουριστικών Ερευνών στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, θεωρεί ότι η στρατηγική της Ελβετίας απαιτεί μια λεπτή ισορροπία. “Δεν είναι απαραίτητα καλύτερο να έχουμε περισσότερους τουρίστες,” λέει. “Αντίθετα, οι υψηλότερες δαπάνες από τους ίδιους αριθμούς τουριστών μπορούν να είναι θετικές.”
Προειδοποιεί όμως για τον κίνδυνο “να χαθεί ο αυθεντικός χαρακτήρας των προορισμών.”
Η περίπτωση του Βένγκεν
Το ερώτημα αυτό τίθεται έντονα στο Βένγκεν, το οποίο είναι γνωστό για τον διάσημο αγώνα σκι Lauberhorn και την παραδοσιακή του σχέση με τους Βρετανούς σκιέρ. Ο ιστορικός σύλλογος “Down Hill Only”, που ιδρύθηκε από Βρετανούς λάτρεις του σκι, γιόρτασε φέτος τα 100 του χρόνια.
Παράλληλα, το Βένγκεν ετοιμάζεται να ανοίξει το πρώτο του πεντάστερο ξενοδοχείο, ενώ σχεδιάζεται και ένα συγκρότημα πολυτελών τουριστικών διαμερισμάτων, τα οποία θα πωλούνται σε εύπορους τουρίστες ως εξοχικές κατοικίες.
Ο Ελβετικός Οργανισμός Πολιτιστικής Κληρονομιάς έχει εκφράσει επίσημες αντιρρήσεις, καθώς θεωρεί ότι το νέο συγκρότημα “δεν είναι πραγματικό ξενοδοχείο, αλλά συγκρότημα παραθεριστικών κατοικιών που δεν ενσωματώνονται στην τοπική κοινότητα.”
Ορισμένοι ντόπιοι συμμερίζονται τις ανησυχίες αυτές. “Δεν είμαστε Σεν Μόριτζ,” δήλωσε ένας κάτοικος στα ελβετικά μέσα ενημέρωσης. “Το Βένγκεν δεν είναι σνομπ.”
Ο διευθυντής τουρισμού της περιοχής, Rolf Wegmüller, συμφωνεί ότι το Βένγκεν δεν είναι ένα πολυτελές θέρετρο. Πιστεύει, όμως, ότι η νέα πολυτελής στροφή δεν θα αλλάξει τη φυσιογνωμία του τόπου.
“Δεν θα δούμε ξαφνικά επισκέπτες να κυκλοφορούν με γούνες,” λέει.
Επιπλέον, το Βένγκεν είναι προσβάσιμο μόνο με τρένο, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα γεμίσει με Bentley και Rolls-Royce, όπως το Σεν Μόριτζ.
Παρά τις ανησυχίες, οι περισσότεροι βλέπουν τις επενδύσεις στον ελβετικό τουρισμό ως θετικές. Οι μικρές αγροτικές κοινότητες των Άλπεων, που κάποτε ήταν φτωχές, σήμερα βασίζονται στον τουρισμό. Και όπως σημειώνει ο Berger, “ο πολυτελής τουρισμός αναπτύσσεται, αλλά τα τριών αστέρων ξενοδοχεία παραμένουν η κυρίαρχη κατηγορία.”
Η Ελβετία δεν προσπαθεί να προσελκύσει περισσότερους τουρίστες – αλλά πλουσιότερους. Και αυτή η στρατηγική φαίνεται να αποδίδει.
Πηγή: bbc.com
