Ενα επανιδρυτικό σοκ στον χώρο της Κεντροαριστεράς, που θα φέρει έναν νέο και ενιαίο φορέα, προτείνει ο πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης. «Αν νομίζουν οι ηγεσίες των κομμάτων ότι με ευκαιριακά σχήματα του τύπου «υπάρχον Κόμμα συν κάποιοι Συνεργαζόμενοι» θα απαντήσουν στις προσδοκίες του κόσμου, τρέφουν αυταπάτες», δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Φλωρίδης, αφήνοντας σαφείς αιχμές για τους κ. Βενιζέλο, Κουβέλη με τη φράση «η κατάσταση σκαλώνει στις κορυφές».

Κύριε Φλωρίδη, η συζήτηση για την Κεντροαριστερά καλά κρατεί, αλλά ο κόσμος που προσβλέπει στην ανασύνταξή της δεν βλέπει αποτελέσματα.

Είναι ένα πολύπλοκο εγχείρημα, όπως αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα. Ο χώρος, κατακερματισμένος σε κόμματα, κινήσεις, μορφώματα και πρόσωπα, μαστίζεται σήμερα από τον μεγαλοϊδεατισμό οργανώσεων και προσώπων. Ολοι θέλουν να κυριαρχήσουν στο γήπεδο παίζοντας μπάλα μόνοι τους, αλλά η μπάλα είναι μία και το άθλημα είναι ομαδικό. Για να γίνει οποιαδήποτε ενωτική προσπάθεια, χρειάζεται συλλογικότητα και υπέρβαση του «εγώ», κι αυτό σήμερα δεν συμβαίνει. Με εντυπωσιάζει το ότι, παρά τις ριζικές αλλαγές που επήλθαν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και στη ζωή μας, υπάρχουν πρόσωπα που μοιάζουν να μην έχουν πάρει χαμπάρι τα μηνύματα των καιρών.
Υπάρχει, βεβαίως, και το ιδεολογικό θέμα. Ο χώρος χρειάζεται να ανασυνταχθεί, αλλά πρέπει να δούμε σε ποια βάση. Ποια θέλουμε να είναι η ταυτότητά του, εκσυγχρονιστική ή λαϊκιστική, καινούργια ή παλιά; Ο χώρος δεν είναι κάτι απρόσωπο. Δεν είναι ένα κενό που πρέπει να γεμίσει εξ ορισμού, πάση θυσία. Συγκροτείται από ανθρώπους και πρέπει να απευθύνεται σε αυτούς. Να τους συγκινεί, να τους στηρίζει, να τους εμπνέει. Να δίνει κατεύθυνση και να ενώνει. Ο δημοκρατικός σοσιαλιστικός χώρος θα επιστρέψει στο προσκήνιο της χώρας μόνο αν καταφέρει να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού συστήματος και μιας βιώσιμης παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Ο πολιτικός χρόνος τρέχει. Εσείς ποια λύση βλέπετε προσφορότερη;

Πράγματι, δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Οι ευκαιρίες δεν είναι ανεξάντλητες και ο χώρος μπορεί να καταληφθεί από νόθες ή δήθεν μεταμορφούμενες δυνάμεις - ιδίως σε περιόδους σύγχυσης ή μετάβασης σαν τη σημερινή. Γι' αυτό επιμένω πως η μόνη σοβαρή λύση είναι αυτή που εισηγήθηκα πριν από λίγους μήνες στην πρώτη ανοιχτή συνάντηση των έξι κινήσεων:
Ο χώρος μας χρειάζεται ένα ισχυρό επανιδρυτικό σοκ. Οι οργανώσεις του έχουν εξαντλήσει τον ιστορικό τους ρόλο και δεν μπορούν να επανέλθουν από μόνες τους ως πλειοψηφικές, παρά μόνο ως συμπληρωματικές δυνάμεις στο πολιτικό σκηνικό. Γι' αυτό, πρέπει να αυτοδιατεθούν υπέρ του νέου και ενιαίου. Κάθε δύναμη και κάθε πρόσωπο πρέπει να επιδείξουν υπερβατικό σθένος, ανανεώνοντας και ισχυροποιώντας την πολιτική μας προοπτική. Σήμερα δεν μπορούν να σταθούν λύσεις μικρές, φθαρμένες και μεσοβέζικες. Σε μια κρίσιμη περίοδο για την εθνική επιβίωση και ανάκαμψη, η υπόθεση της πολιτικής κυριαρχίας θα κριθεί με όρους ηγεμονίας, όχι με όρους περιθωρίου.

Υπάρχουν προϋποθέσεις γι' αυτό;

Ο κόσμος, ο οποίος σήμερα βρίσκεται πολιτικά διασκορπισμένος, σε συντριπτικό ποσοστό, επιθυμεί το Νέο και Ενιαίο - κι αυτό καταγράφεται διαρκώς πολιτικά και δημοσκοπικά.
Ομως η κατάσταση σκαλώνει στις κορυφές. Ανεξάρτητα από εμφανώς προσχηματικες πρωτοβουλίες διαλόγου και επικοινωνιακά τερτίπια της τελευταίας στιγμής, όπως επίσης και από προσχηματικές αρνήσεις του διαλόγου, επικρατούν ο μεγαλοϊδεατισμός και η λογική αυτοσυντήρησης των υπαρκτών σχημάτων. Ετσι, ο κίνδυνος της στρατηγικής περιθωριοποίησης και της εκλογικής αφαίμαξης του χώρου από τον συντηρητικό φιλελευθερισμό και τη λαϊκιστική αριστερά είναι ισχυρός.
Αν νομίζουν οι ηγεσίες των κομμάτων ότι με ευκαιριακά σχήματα του τύπου «υπάρχον Κόμμα συν κάποιοι Συνεργαζόμενοι» θα απαντήσουν στις προσδοκίες του κόσμου, τρέφουν αυταπάτες. Ο κόσμος επιμένει στο καινούργιο και στο σοβαρό. Οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, δεν θα έχουν πλέον χαρακτήρα «περιπάτου» και απλής καταγραφής. Θα έχουν σημαντικά εθνικά και πολιτικά διακυβεύματα που απαιτούν ισχυρές, αξιόπιστες και ενιαίες παρουσίες.

Πώς αξιολογείτε την πορεία της κυβέρνησης;

Η τρικομματική κυβέρνηση, ενώ έδειξε ότι διδάχτηκε από τα λάθη και τις παλινωδίες της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ψηφίζοντας τη νέα σύμβαση και εξασφαλίζοντας τη νέα δανειακή χρηματοδότηση, πολύ γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπη με την ίδια βασική αδυναμία της προηγούμενης: την παντελή απουσία ενός συνεκτικού εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση. Αντιμετωπίζει σοβαρό έλλειμμα εφαρμογής των κρίσιμων αλλαγών και τομών, που θ' αλλάξουν τη φορά των πραγμάτων. Υστερεί δραματικά στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, διστάζει να περιορίσει το κράτος, αδυνατεί να προχωρησει στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Μιλάει για ανάπτυξη, χωρίς να παρουσιάζει κάποιο σχεδιο οικονομικής αναθέρμανσης και ενίσχυση της ρευστότητας. Αναζητά βαρύγδουπες επιχειρηματικές συνεργασίες στο εξωτερικό, αφήνοντας στην τύχη τους τις ελληνικές επιχειρήσεις που κάνουν τιτάνιο αγώνα για να επιβιώσουν και να διατηρήσουν πολύτιμες θέσεις εργασίας. Με τα πολύπλοκα φορολογικά της νομοθετήματα, αγνοεί την εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας σημαντικής μερίδας του κόσμου, ενώ ηττάται διαρκώς στα μέτωπα της διαφθοράς, της ανομίας και του παρασιτισμού.Η κυβέρνηση θα κριθεί για το δίκαιο και το αποτελεσματικό της πολιτικής της και εκεί βλέπω μεγάλες αδυναμίες.

Πολλοί διαπιστώνουν όρια στην κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, εσείς τι πιστεύετε;

Οσο δούλευε η μετωπική αντιμνημονιακή ομπρέλα, τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ έβαιναν καλώς. Τώρα περάσαμε σε άλλη φάση. Η χώρα χρειάζεται απαντήσεις στα μεγάλα πολιτικά, παραγωγικά και κοινωνικά της προβλήματα. Χρειάζεται αξιόπιστη και πειστική εναλλακτική πρόταση - και αυτή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει. Οταν, μάλιστα, συνδυάζεται με την αντιφατικότητα και την πανσπερμία απόψεων, μετατρέπεται σε καθήλωση.

Τελικά βλέπετε ελπίδα για ανάκαμψη ή προβλέπετε την επιστροφή του αδιεξόδου;

Βλέπω πως το πολιτικό σύστημα έχει βαλτώσει. Δεν μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα με βάση τις απαιτήσεις των καιρών. Ζούμε σε μια εποχή αναθεωρητική όσο και ιδρυτική. Καταρρέουν νοοτροπίες και πρότυπα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Η ζωή μας αλλάζει δραματικά κι εμείς δυστυχώς δεν ασχολούμαστε με την ουσία. Ασχολούμαστε με μια ανούσια παρελθοντολογία και με τη θεατρικότητα της πολιτικής. Ομως η έξοδος από την κρίση θα κριθεί από την πολιτική απάντηση στα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα.
Δεν θα τα καταφέρουμε αν κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις και υστερούμε στις διαρθρωτικές παρεμβάσεις. Δεν θα προχωρήσουμε χωρίς πολιτική τόλμη, γνώση, ηθική και σχέδιο. Επιμένω στην ανάγκη μιας αναθεωρημένης πολιτικής που θα στέκεται στην ουσία, όχι στις εντυπώσεις και το θέαμα. Μιας πολιτικής που θα βοηθήσει την οικονομία της χώρας να σταθεί στα πόδια της, αλλά και θα υποστηρίξει τον κόσμο σε μια δύσκολη μεταβατική εποχή.

ΤΗΣ ΦΩΦΗΣ ΓΙΩΤΑΚΗ