Το 1975 τα Ηνωμένα Έθνη καλούν με Γενική Συνέλευση τα κράτη μέλη τους να ανακηρύξουν αυτή την ημέρα, International Women’s Day, ως ημέρα του ΟΗΕ για την παγκόσμια ειρήνη και τα δικαιώματα των γυναικών.   

Σε έναν κόσμο αυξανόμενης βίας, κοινωνικής απομόνωσης και ακροδεξιών κινημάτων, οι σημερινές κοινωνίες προσπαθούν να βρουν τα βήματά τους. Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εργασιακής ανασφάλειας και φτώχειας και εργάζονται συχνά σε χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Τα έμφυλα στερεότυπα εξακολουθούν να ασκούν επιρροή στην κατανομή των εργασιών στο σπίτι και οι οικιακές εργασίες και η μη αμειβόμενη παροχή φροντίδας που παρέχουν οι γυναίκες τις επιβαρύνουν δυσανάλογα.

Η ενδοοικογενειακή βία και οι γυναικοκτονίες έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας στη χώρα μας και η κυβέρνηση του Μητσοτάκη αρνείται να φέρει νομοθετική ρύθμιση για την εισαγωγή στον ποινικό κώδικα του όρου Γυναικοκτονία. Οι κακοποιημένες γυναίκες δεν έχουν την κατάλληλη προστασία και υποστήριξη και η λειτουργία κάποιων Γραφείων Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της ΕΛ.ΑΣ.  που ξεκίνησε πιλοτικά επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι αναγκαίο να αναβαθμιστούν και να ενισχυθούν με εξειδικευμένο ειδικό προσωπικό.

Η Κυβέρνηση της Ν.Δ, εγκλωβισμένη σε ακραία συντηρητικά ιδεολογήματα και μουχλιασμένα πατριαρχικά πρότυπα κατάργησε τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και  προώθησε οπισθοδρομικά πρότυπα γυναικών με video στα σχολεία και στην κοινωνία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ταυτίζοντας την γυναίκα μόνο με το ρόλο της ως μητέρα, ακυρώνει την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, αγωνίζεται μαζί με τις γυναίκες και τις οργανώσεις τους για την πραγματική ισότητα των δύο φύλων και τη γυναικεία απελευθέρωση και ανεξαρτησία, οραματιζόμενοι και οραματιζόμενες να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο για το «μισό του ουρανού», για «να μην είναι δεμένα  πάλι τα χέρια», για να μην παραγγέλνουμε στο γλύπτη «αιχμάλωτη» τη γυναίκα, για να «ξεκαθαρίσει το όνειρο» «ζυγίζοντας στο χέρι μια ελαφριά μαργαρίτα», όπως χαρακτηριστικά γράφει η ποιήτρια Κική Δημουλά.