Το πρόβλημα στην πατρίδα μας έχει τα χαρακτηριστικά της ντροπής και της απανθρωπιάς. Όλοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, φιλεύσπλαχνοι δήθεν, ασθένεια η εξάρτηση και ο ασθενής δεν βρίσκει θεραπεία πουθενά. Και προφανώς δικαιούνται να έχουν τις ιδεολογικές τους αναφορές όλοι οι πολίτες και όλα τα κόμματα. Πώς, όμως, η χολοκυστεκτομή χειρουργείται σε ιδιωτική κλινική και η εξάρτηση, παραδείγματος χάρη, είναι αμαρτωλό γεγονός για να παρέμβει κάποιος με ιδιωτική, αν το θέλετε, πρωτοβουλία;
Είναι πράγματα τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν. Πώς η χρονιότητα στην εξάρτηση και με τις υποτροπές, παραδείγματος χάρη, δεν θα τυγχάνει θεραπευτικής προσέγγισης και τυγχάνει –προσέξτε, πανομοιότυπη- ω μη γένοιτο με νεοπλασία ασθένεια η οποία οδηγεί σε τελικό στάδιο; Γιατί ποτέ δεν διανοήθηκε κανένας υγειονομικός, καμία πολιτεία να αφήσει αβοήθητο αυτό τον ασθενή;
Κοιτάξτε, έχουμε τονίσει με ομόφωνο τρόπο, πλην του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ότι πάση θυσία χρειάζεται έκρηξη θεραπευτική, κύριε Υπουργέ. Πάση θυσία να τελειώσει η ντροπή του δρόμου. Και αυτά τα οποία βλέπουν το φως της δημοσιότητας και προπάντων οδηγούν σε απελπισία και παραίτηση λειτουργούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους, όπως η Πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ, είναι αδιανόητο να συμβαίνουν. Μπάρες σε αυτή την κοινωνία, την ελληνική, φραγμούς και τείχη δεν μπορεί να βάλει κανένας.
Φέρτε το πρόβλημα στην υποεπιτροπή ναρκωτικών, γιατί όχι και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Δεν μπορεί κανένας στην Κηφισιά, κανένας επώνυμος, πλούσιος ή φτωχός, να βάλει φραγμούς στη θεραπεία. Δεν μπορεί το ΑΤΤΙΚΟ, η ΕΛΠΙΣ, το ΚΑΤ να έχουν την πρόθεση για προκήρυξη και δημιουργία δομών για χορήγηση υποκαταστάτων και να υπάρχουν φραγμοί από άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που δεν είναι άρχοντες, είναι κάτι άλλο.
Πάρτε, λοιπόν, αυτή την απόφαση. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Κι επειδή κάποιοι που αφιερώσαμε μεγάλο κομμάτι της ζωής μας σ’ αυτό τον αγώνα, δεν είμαστε διατεθειμένοι να σηματοδοτήσουμε αρνητικά την παρουσία μας στην πολιτική, εμείς σας διαβεβαιώνουμε ότι θα είμαστε μπροστάρηδες, ούτως ώστε αυτές οι δομές να στηθούν και αυτή η ντροπή με τη λίστα που τόσα χρόνια τυραννά και εκφυλίζει την πολιτική ζωή αυτού του τόπου, να σταματήσει να υπάρχει.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό. Να ξέρετε, όμως, ότι πάνω απ’ όλα θα είναι λύτρωση γι’ αυτές τις οικογένειες.
Τις άλλες θεωρήσεις, αν εγώ πιστεύω περισσότερο στα στεγνά ή ολιγότερο στη συντήρηση ή περισσότερο στην πρόληψη, ολιγότερο στην καταστολή έχουμε την πολυτέλεια να τα συζητήσουμε. Δεν μπορούν να πεθαίνουν στις πλατείες άνθρωποι. Να τελειώσει αυτή η ντροπή. Ως το βαθμό που μου επιτρέπεται, βγάζω αυτή την κραυγή. Και δεν είναι κραυγή. Και βλέπω άξιους συναδέλφους εδώ -τον κ. Τσούρα και τόσους άλλους- οι οποίοι θα μπούμε πρώτοι για να τελειώσει αυτή η ιστορία.
Μπάρες, φραγμούς και τείχη σε αυτή την κοινωνία δεν μπορεί να βάλει κανένας. Κι ας το κατανοήσουν προπάντων οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.