Επιτυχής καθ’ όλα η εκδήλωση, καθώς η αίθουσα του συνεδριακού κέντρου ήταν ασφυκτικά γεμάτη από δημότες, που με το παρατεταμένο χειροκρότημά τους επιβράβευσαν και τους καλλιτέχνες – χορωδούς.
Κάποτε, πάνε 90 χρόνια από τότε, ήρθαν χρόνια πικρά, χρόνια όπου η αγάπη των λαών εξορίστηκε , χώρισαν οι δρόμοι . Ήταν τότε που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς οι Τούρκοι από την Μακεδονία και οι Έλληνες από τον Πόντο. Αμέτρητος πόνος, πληγές που έκαναν χρόνια να γιάνουν.
Αλλά η γλυκιά θύμηση του αδελφού – γείτονα, φαίνεται πως υπερβαίνει ακόμη τις πικρές σελίδες της ιστορίας και γίνεται το αντίδοτο για να ξεπεράσουμε στερεότυπα που κόστισαν χρόνια χαμένα.
«Οι πικρές μέρες θα μείνουν πίσω, το μέλλον θα το ζήσουμε μαζί» είχε πει ο εξαίρετος φίλος μας Ρετσέπ Γιλμάζ, από την Σαμψούντα.
Τα θερμά λόγια του Μητροπολίτη μας κ.κ. Εμμανουήλ, κέρδισαν τους καλεσμένους μας Τούρκους (όπως μας είπαν) που έδειξαν την ικανοποίηση τους για τον ηγέτη της χριστιανοσύνης του νομού μας.
Αξίζει να αναφερθούμε στην άρτια παρουσία τριών πρωταγωνιστών της εκδήλωσης: του αντιδήμαρχου πολιτισμού του δήμου Κιλκίς Δημήτρη Τσαντάκη, της προέδρου του πολιτιστικού – μουσικού συλλόγου Κιλκίς κ. Σταυρούλας Εμμανουηλίδου – Γιοβανούδη και του προέδρο ποντίων Δυτικού Πόντου «Γερμανός Καραβαγγέλης» κ. Θεόδωρου Παυλίδη και φυσικά σε όσους βοήθησαν στην επιτυχή αυτή εκδήλωση.
Εκατό χρόνια είχαν να χορέψουν και να τραγουδήσουν οι δύο λαοί συναμεταξύ τους. Ο σύλλογος Δυτικού Πόντου το κατάφερε ήδη τέσσερις φορές. Δυο στην Τουρκία και δυο στην Ελλάδα. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε, τους ίδιους προβληματισμούς και αγωνίες έχουν όλοι.
Στην κοινή εκδήλωση ακούστηκαν τραγούδια αγάπης, από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, στα Ελληνικά και Τούρκικα. Την παράσταση έκλεψε η χορωδία των Τούρκων, όταν τραγούδησαν στα ποντιακά: «την πατρίδα μ’ έχασα», όπου ανταμείφθηκαν με ισχυρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Μετά το πέρας της τραγουδιστικής ατραξιόν, ο σύλλογος, Δυτικού Πόντου παρέθεσε γεύμα στους καλεσμένους στην ταβέρνα «Ξινό νερό» του Μετραλλικού. Εκεί οι καλεσμένοι πραγματικά ξέδωσαν, οι καρέκλες και τα τραπέζια σήκωσαν το βήμα των χορευτών (όντας μερικοί όρθιοι). Γλέντησαν, χόρεψαν, τραγούδησαν σαν καρντάσια.
Ένας Τούρκος με ρώτησε: πόσες μέρες διαρκεί το όνειρο; Του είπα εξαρτάται από το όνειρο, μου είπε, δύο μέρες ζούμε ένα όνειρο και δεν θα συγχωρήσουμε αυτούς που μας, έμαθαν ότι είστε εχθροί, είστε οι πιο κοντινοί συγγενείς μας.
Την Κυριακή 10-5-2015 οι καλεσμένοι μας Τούρκοι, μετέβησαν στον Επτάλοφο για το «Νόστιμον ήμαρ». Μια άλλη μεγάλη αγκαλιά του πατέρα Παναγιώτη Μποζάνη τούς περίμενε. Αφού παρακολούθησαν για λίγο το τελετουργικό της εκκλησίας -κάποιοι πήραν και αντίδωρο- απόλαυσαν τον παραδοσιακό τανωμένον σουρβά στην εκκλησιαστική αίθουσα.
Υπό τον ήχο της λύρας (κεμεντζέ) του Δημήτρη Δαμιανίδη, το χορευτικό του συλλόγου «ΑΚΡΙΤΕΣ» υπό την καθοδήγηση του ακούραστου προέδρου Νίκου Αμοιρίδη, έδωσε ρεσιτάλ ποντιακών χορών. Μας μάγεψαν όλους.
Κατόπιν οι επισκέπτες πήγαν στις ακατοίκητες γειτονιές των προγόνων τους (Σεβιντικλή – Ταουτλή). Εδώ υπήρξαν συγκινητικές στιγμές, όταν η πρόεδρος των Τούρκων κ. Nutsen Temizel στην κορυφή του λόφου βρήκε την πολυετή Μουριά, που κάποτε ίσκιωνε την αυλή του σπιτιού του πατέρα της (όπως της είχε πει).
Αφού βγήκαν φωτογραφίες, πήραν λίγο χώμα σαν βάλσαμο, που θα το σκορπίσουν στα μνήματα των προγόνων τους.
Στις αποσκευές τους, πήραν και την αγάπη μας, δίνοντας μας την πρόσκληση στον τόπο τους. Οι ευχές μας να τους οδηγούν σε καλά μονοπάτια.
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
