Είναι τολμηρά τα βήματα-  άλματα καλύτερα - με τα οποία η Σερβία επιχειρεί να κλείσει τους λογαριασμούς της με το “βαλκανικό” παρελθόν της.
Η πρόσφατη απόφαση της σερβικής Βουλής να ζητήσει συγνώμη για το έγκλημα στη Σρεμπρένιτσα, όπου σφαγιάστηκαν 8.000 άμαχοι μουσουλμάνοι από τους Σερβοβόσνιους “άτακτους” αποτελεί αναμφίβολα βήμα προσέγγισης σε ένα κόσμο αξιών, κι ας ισχύει στον κόσμο αυτό και ο νόμος του ισχυρού.
Εκτίθενται με την εν λόγω απόφαση της σερβικής Βουλής και όσοι “ανατολικόφρονες”  ασκούν πολιτική της συμφοράς εν Ελλάδι και έφτασαν στο έσχατο κατάντημα να ηρωποιούν κοινούς εγκληματίες πολέμου, όπως οι στρατηγοί που διακρίθηκαν στον αφανισμό των δύστυχων μουσουλμάνων.
Είναι οι επικίνδυνοι “τύποι” που ορισθέτησαν κατά εποχές ορθόδοξα τόξα,  οι αξίες τους καθορίζονται ανάλογα με το δογμα ή το χρώμα των ανθρώπων και τολμούν οι χριστέμποροι να επικαλούνται και τον Λόγο του Εσταυρωμένου Ιησού ως προκάλυμα της απάνθρωπης συμπεριφοράς τους.

Για μια θέση πάρκιγκ μαχαιρώνονται. Οι ληστείες είναι καθημερινό φαινόμενο πια στις μεγαλουπόλεις… Κι αν ετούτη η βία έχει και χρώμα μεταναστών, η βία των «επαναστατών» που σπέρνουν βόμβες σε πολυκατοικίες, η βία των αλητών που σκοτώνονται στα γήπεδα, η βία που είναι διάχυτη στην κοινωνία εγχώρια και ιθαγενής είναι.
Ο Κάρολος Ντίλ στην άκρως φιλελληνική «Ιστορία του Βυζαντίου» γράφει πως από τους 107 αυτοκράτορες μεταξύ 395 και 1453 μόνο οι 34 πέθαναν ειρηνικά στο κρεβάτι τους κι άλλοι οχτώ έπεσαν σε πεδία μαχών.
Οι υπόλοιποι 65 δολοφονήθηκαν, ακρωτηριάστηκαν, τυφλώθηκαν ενίοτε από γονιούς - τιμημένους μάλιστα ακόμα κι από την Εκκλησία- και πάει λέγοντας.
Τι να υποθέσουμε; Πως ετούτο το γένος έχει τη βία στο  DNA του;
Αλλά τότε πως ειρηνεύει μόλις ζήσει σε οργανωμένες κοινωνίες, όπως η γερμανική καλή ώρα; 
Θαρρώ πως για την ανόρθωση της χώρας δεν έχουμε την χρεία μήτε οικονομολόγων, μήτε νομικών, μήτε πολιτικών. Ψυχίατρους χρειάζεται πολλούς και ικανούς η πατρίς.
Θ.Π.

Απλήρωτοι έκαναν Χριστούγεννα οι ωρομίσθιοι  εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ, απλήρωτοι θα κάνουν και Πάσχα, αφού τα δεδουλευμένα τους καταβάλλονται πολύ αργότερα και καθυστερημένα. Να ληφθεί υπόψη ότι οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί είναι η πλειοψηφία του διδακτικού προσωπικού των ΤΕΙ και στηρίζουν τη λειτουργία τους με λίγα ευρώ την ώρα. Φαίνεται πως εκεί στο Υπουργείο Παιδείας πιστεύουν ότι δεν εργάζονται για να έχουν κάποιο εισόδημα αλλά από..χόμπυ. Όχι ότι οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί τυγχάνουν καλύτερης μεταχείρισης… προς δόξαν της Παιδείας που επαγγέλλονται οι κάθε φορά Υπουργοί των κυβερνήσεων.
Και να σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για διδακτικό προσωπικό σε σχολές πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Από τίτλους πάμε καλά. Από ουσία και συνέπεια πάσχουμε.

Νάμαστε λοιπόν και την Τρίτη 30 Μαρτίου πιστώνονται με το ποσόν της εξόφλησης της ενιαίας ενίσχυσης (το περίφημο πριμ) οι δικαιούχοι αγρότες. Ή τουλάχιστον το 80% όσων υπέβαλαν δηλώσεις. Για τους υπόλοιπους «ο αγώνας τώρα συνεχίζεται».
Δεν θέλουμε να επανέλθουμε στους λόγους της καθυστέρησης. Για εκείνους που δηλώνουν δάση, βουνά και ποτάμια ως καλλιεργήσιμες εκτάσεις θέλουμε να επιμείνουμε. Και να προσκαλέσουμε τους αρμόδιους:  Στείλτε επιτέλους και κάποιον από αυτούς τους 200-300 απατεώνες στα δικαστήρια…
Δεν μπορεί κάθε χρόνο οι ίδιοι άνθρωποι να βραχυκυκλώνουν το σύστημα και να ταλαιπωρούν τους πολλούς συνεπείς και νόμιμους…
Είναι πολυετούς διάρκειας και πασίγνωστο το σπορ. Δεν είναι λίγα τα εγχώρια λαμόγια που άκοπα και με την κατανόηση της κατά καιρούς ηγεσίας του τόπου έζησαν καλά και οι πολλοί συνεπείς χειρότερα..
Αλλά όλα έχουν ένα τέλος. Και η συγκυρία επιβάλλει να δοθεί ένα τέλος. Αφού η κοινή λογική και ηθική δεν το επέβαλε τόσα χρόνια.

Το έσχατο λαμόγιο ετούτης της χώρας αγανακτεί μπροστά στα 2500 ευρώ μηνιαίως. Ούτε καν επιθυμεί να «λερώσει τα χέρια» του για 2500 μόλις ευρώ.
Ο κερδοσκόπος και του τελευταίου οικισμού θα αποστραφεί τα 2000 ευρώ μηνιαίως όταν με ένα, δυο,  δέκα  λεπτά «καπέλο» στο αρνί, τη βενζίνη, τη ντομάτα … δύναται να ενθυλακώσει πολλαπλάσια χιλιάρικα…
Αλίμονο στους γιατρούς του ΕΣΥ που ύστερα από τουλάχιστον 10 χρόνια ανώτατων σπουδών είναι αναγκασμένοι να μάχονται για ένα αξιοπρεπή μισθό που καταλήγει, όπως αποκαλύψαμε με φωτοτυπία βεβαίωσης αποδοχών διευθυντή α’ στο ποσόν των 2.400 ευρώ,  μετά εφημεριών παρακαλούμε.
Μάχονται καθημερινά για να σώζουν ζωές και πρέπει να μάχονται για να πείσουν τον ή την κυρία υπουργό ότι πέρα από επιστήμονες είναι και οικογενειάρχες με ανάγκες.
Τώρα που οι γιατροί αγωνίζονται πανελληνίως για αξιοπρεπείς μισθούς, βροντοφωνάζουμε μαζί τους:. Το δίκιο τους είναι βουνό. Και κάθε σκεπτόμενος πολίτης οφείλει να ενώσει την φωνή του με τη δική τους.
Θ.Π.

Πως το είπε ο Πάγκαλος: Η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με μυαλό μικρού παιδιού. Όταν το είπε κάποτε, επί Σημίτη και Υπουργός Εξωτερικών ών, αντέδρασε έντονα η ευρωπαϊκή υπερδύναμη και σχεδόν υποχρεώθηκε να ανακαλέσει.
Τώρα ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε χειρότερα. Ουσιαστικά φωτογράφισε τη Γερμανία και την πολιτική της ως πηγή αστάθειας της ευρωζώνης, ενώ συνέδεσε και την κερδοσκοπία που διεξάγεται σε βάρος όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και άλλων χωρών με προβλήματα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας τους.
Αλλά η διαφορά ανταγωνιστικότητας ορίζεται και από την πολιτική αμοιβής της εργασίας. Κι αν βρεθεί μια χώρα, όπως καλή ώρα η Γερμανία,  να κρατήσει σταθερά ή να μειώσει τα μεροκάματα και τους μισθούς τότε το βογκητό των εργαζομένων της γίνεται πλεονέκτημα στις διεθνείς αγορές όπου όποιος ασκεί κοινωνικότερη πολιτική βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, όπως π.χ. η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία κ.ο.κ.
Κάτι προσπάθησε να απαντήσει ο γερμανός ΥΠΕΞ. Πως τάχα και η Γερμανία ενδιαφέρεται για το ισχυρό ευρώ.
Αλλά για την …ταμπακιέρα τσιμουδιά…

Οι ταξιτζήδες ήταν ανέκαθεν μια τάξη την οποία πρόσεχαν οι κυβερνώντες. Διότι όντες καθημερινά στην πιάτσα, επικοινωνώντας  με χιλιάδες πολίτες - πελάτες έχουν - έτσι εκτιμάται- τη δυνατότητα να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.
Επομένως κάθε κυβέρνηση ήθελε να τα έχει καλά με τα τάξη εκείνη μπορούσε να την βλάψει.
Και κάπως έτσι απέκτησαν φορολογική ασυλία όπως- να είμαστε δίκαιοι και κάμποσες ακόμα οικονομικές ομάδες πληθυσμού.
Τώρα που η τραγική δημοσιονομική κατάσταση της χώρας επιβάλει το νοικοκύρεμα οι ταξιτζήδες ξεσηκώθηκαν. Και έχουν μάλιστα την πολιτική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως είχαν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ οι ουκ ολίγες ομάδες φορολογουμένων όταν το 1992 ο Μητσοτάκης προσπάθησε να βάλει τάξη στα φορολογικά ασυμμάζευτα της εποχής.
Η χρόνια πολιτική κατάρα αυτού του τόπου. Οι φοροφυγάδες να έχουν τη στήριξη της αντιπολίτευσης όταν φωνάζουν επειδή η τελευταία επιδιώκει να αυξήσει τα ποσοστά της. Μαζεύοντας κάθε δυσαρεστημένο.
Και τούμπαλιν.
Κι ύστερα φταίει η Μέρκελ στην χώρα που κατοικείται μόνο από αθώους…

Είναι κόσμημα για το Κιλκίς το νέο (σάμπως υπήρχε παλιό;) Διοικητήριο. Κι ας χρειάστηκε να το χτίσουμε εμείς οι Κιλκισιώτες. Τα πολυόροφα διοικητήρια άλλων νομών κατασκευάστηκαν με δαπάνες του κράτους, αφού κρατικές ήταν τότε οι νομαρχίες. Εμείς στο Κιλκίς αρκεστήκαμε στο ενοικιαζόμενο κτήριο της Μητρόπολης.
Το παράδοξο και ενδεχομένως άδικο της συγκυρίας είναι πως την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του το κτήριο ουσιαστικά θα πάψει να λειτουργεί ως Διοικητήριο του νομού αφού καταργείται η Ν.Α.
Οι περισσότερες μάλιστα υπηρεσίες της Ν.Α μεταφέρονται εκ των πραγμάτων στους δήμους που θα προκύψουν μετά τον «Καλλικράτη». Επομένως μετά τα εγκαίνια του κτηρίου καλό θα είναι να ξεκινήσει μια μελέτη για την επέκεινα του Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους χρήση και λειτουργία του κτηρίου. Αν η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση αρκεστεί στις αρμοδιότητες  αναπτυξιακού χαρακτήρα, είναι σαφές ότι το νέο Διοικητήριο έχει χώρους και πέραν αυτών των αρμοδιοτήτων και λειτουργιών.
Σε επένδυση 12 εκατομμυρίων είναι πρώτο μέλημα η απόσβεσή της.

Η έκκληση απευθύνεται σε όλους τους αντιπροσώπους στη γενική συνέλευση της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Κιλκίς. Ετούτες οι εκλογές είναι κρίσιμες όχι επειδή συνηθίζεται κάθε φορά οι εκλογές να είναι κρίσιμες, αλλά διότι από την έκβασή τους θα κριθεί και η τύχη - ένα τμήμα της τουλάχιστον- του εισοδήματός τους.
Οι αντιπρόσωποι λοιπόν δεν θα ψηφίσουν για να κάνουν το χατίρι στο κόμμα τους, στον γνωστό τους, στην παρέα τους… Οφείλουν να επιλέξουν πρώτα το δικό τους συμφέρον. Και δικό τους συμφέρον είναι να αναδείξουν μια διοίκηση που θα έχει πρόταγμά της τη διαφάνεια.
Είναι τραγικό να παραμένουν (;) στις αποθήκες της ΕΑΣ τα στάρια από δυο σοδειές και να μην έχουν μια υπεύθυνη και γραπτή ενημέρωση από τη διοίκηση για τους λόγους που δεν πούλησε, για τι σκοπεύει να πράξει…
Ή το τραγικότερο, να μην βρίσκει τα ενεχυριασμένα στάρια η ΑΤΕ, να δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά και η διοίκηση να σφυρίζει αδιάφορα.
Επιτέλους διαφάνεια λοιπόν.

Μια η κριτική μας στο υπό κατάθεση φορολογικό νομοσχέδιο. Αφήνει εκτός αποδείξεων τομείς όπου οργιάζει η φοροδιαφυγή. Το επιχείρημα ότι δεν προλαβαίνουν δεν πείθει, κυρίως τους συνεπείς φορολογούμενους.
Όταν η πολιτεία περισφίγγει αυξάνοντας τους συντελεστές και τελικά τον φόρο στους μικρούς και μεσαίους μισθωτούς, είναι αδιανόητο να συνεχίζουν να  απολαμβάνουν ασυλία οι ίδιες επαγγελματικές τάξεις που συνήθως διακρίνονται για την φασαρία που προκαλούν.
Όταν το κράτος δεν μπορεί να δώσει ένα αξιοπρεπή μισθό σε γιατρούς που μάχονται μέσα στα νοσοκομεία για τη δημόσια υγεία, είναι τουλάχιστον τραγικό κάποιοι να φοροκλέβουν εμφανίζοντας εισοδήματα φτωχών ενώ ζουν ως πλούσιοι.
Η κυβέρνηση καθυστέρησε τουλάχιστον τέσσερις μήνες για να φέρει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Περιμέναμε περισσότερα και τολμηρότερα μέτρα.
Και θα είναι κρίμα να προστεθεί μια ακόμα χαμένη ευκαιρία…
Η Βουλή έχει πλέον το λόγο….