Συμφώνησαν, ο Δήμαρχος αγόρασε όργανα, ετοιμάσθηκαν στολές και σιγά–σιγά  άρχισαν να μαθαίνουν μερικά εμβατήρια . Έπαιζαν στις παρελά-σεις, μπροστά η δασκάλα πίσω τα παιδιά. Τα χρόνια περνούσαν, άλλαξε ο Δήμαρχος. Η δασκάλα παρέμεινε στη θέση της για ένα χρόνο ακόμη. Λόγω έντονων διαφωνιών  και αδυναμίας συνεννόησης μεταξύ διοίκησης και δα-σκάλας διεκόπη η συνεργασία και της ζητήθηκε να παραδώσει όργανα και στολές.
Τελευταία εμφάνιση τα Χριστούγεννα, όλα τα παιδιά με τις στολές τους τα μουσικά τους όργανα, παρόντες όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Βρέθηκα στην Αθήνα, στο Μοναστηράκι. M’ αρέσει να κάνω βόλτα, να βλέπω τα παλιατζίδικα, να ρωτάω, να αγγίζω τα παλιά αντικείμενα. Παρακάτω ο παππούς πουλούσε όργανα μουσικής, κοντοστάθηκα, πιάσαμε κουβέντα. Aπό πού είσαι, τι δουλειά κάνεις, γυναίκα. παιδιά…
 Του λέω, είμαι από το Δήμο Ευρωπού του νομού Κιλκίς.
Βρε κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει  Ευρωπός…Ευρωπός,  μονολογούσε. Α..α..α.. θυμήθηκα, τις προάλλες ήρθε μια κυρία  και  αγόρασε ό,τι παλιό είχα και ήταν από την Ευρωπό. Δεν έδωσα σημασία. Είπαμε λίγα ακόμη και συνέχισα την περιπλάνηση μου.
Ευρωπός, έβλεπα κάτι παιδάκια του νηπιαγωγείου να παίζουν, τράβηξε την προσοχή μου ο παράξενος τρόπος που παίζανε και για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ξαναδεί αυτό το παιγνίδι.
Κρατούσαν χρυσά κουμπιά, κάτι κορδόνια χρυσά και αυτά, και παντελόνια. Tα πετούσαν ψηλά στον ουρανό και προσπαθούσαν να τα πιάσουν. Oποιο παιδάκι έπιανε τα πιο πολλά ήταν ο νικητής. Το παιγνίδι επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά.
Κοντοστάθηκα, παρατήρησα πιο καλά, μα τι κουμπιά είναι αυτά  τι κορδόνια και τι παντελόνια.
Ο νους μου πήγε στις στολές των παιδιών της φιλαρμονικής. Nαι μοιάζανε τα κουμπιά, τα κορδόνια και τα παντελόνια. Εφυγα, είχε σκοτεινιάσει.
Την άλλη μέρα έγινε η παραλαβή των στολών και των οργάνων της φιλαρ-μονικής. Λεπτομερής καταμέτρηση. Ελλειπαν τα παντελόνια,  τα κουμπιά  και τα κορδόνια, τα μουσικά όργανα παλιά και οξειδωμένα, ακατάλληλα προς χρήση. Κανένα παιδί δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει στολή και όργανο.
Ο Δήμαρχος κινήθηκε γρήγορα. Σε δυο μέρες ήταν η 25η Μαρτίου. Συμφώνησε με τον καινούριο δάσκαλο, αγοράσθηκαν όργανα, έγιναν πρόβες, πρόλαβαν την εθνική γιορτή, ο κόσμος χειροκρότησε με πολύ αγάπη τα παιδιά.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια δασκάλα…