Ο Οκτώβρης είναι ο μήνας o οποίος είναι αφιερωμένος στην ενημέρωση για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού, του κατ’ εξοχήν «γυναικείου» καρκίνου που δεν ξεχνά όμως τα τελευταία χρόνια έστω και σπάνια και τον ανδρικό πληθυσμό.
Η ενημέρωση σε σχέση με παλαιότερα χρόνια είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο, οι τεχνικές εύρεσης και αντιμετώπισής του έχουν εκσυγχρονιστεί και φτάνουμε σε σημείο (χωρίς ψευδαισθήσεις) να αντιμετωπίζεται ως χρόνια πάθηση και όχι ως επάρατη νόσος.
Επειδή στο νομό μας έχουμε μαστογράφους και στα δύο Νοσοκομεία, του Κιλκίς και της Γουμένισσας, αλλά και σε εξωτερικά ιατρικά διαγνωστικά κέντρα, είναι σε διπλάσια ποσότητα λυπηρό όταν χάνονται ζωές εξαιτίας της αδιαφορίας και του φόβου.
Το φόβο τον ένιωθα κι εγώ και μάλιστα πριν κάνω την πρώτη μου μαστογραφία κατεβαίνοντας τις σκάλες του Θεαγενείου, κράτησα το μπράτσο του Γιώργου του Συμπιλίδη και του είπα, «Γιώργο ΦΟΒΑΜΑΙ». Όμως μετά την εγχείρηση (μαστεκτομή) με θέληση και πίστη στο Θεό αποφάσισα να αντιμετωπίσω τη νέα κατάσταση. Σ’ αυτό συνέβαλαν σίγουρα συγγενείς και φίλοι που με στήριξαν και με στηρίζουν σε δύσκολες στιγμές και τους ευχαριστώ πολύ.
Η ενημέρωση και η πρόληψη βοηθάνε στην αντιμετώπιση της ασθένειας ενώ ο φόβος και η μοιρολατρία οδηγούν στο θάνατο (βιολογικό και ψυχικό).
Γυναίκες μην αμελούμε να ψηλαφίσουμε το στήθος μας γιατί μόνο εμείς το γνωρίζουμε καλύτερα από οποιονδήποτε.
Γυναίκες μη φοβόμαστε να κάνουμε τη μαστογραφία μετά το 30ο έτος. Είναι μία απλή εξέταση που δεν πονά και δεν διατρέχουμε κανέναν κίνδυνο απ’ αυτήν.
Γυναίκες μην ξεχνάμε να επισκεφτούμε το μαστολόγο έστω μια φορά το χρόνο.
Γυναίκες που νοσήσατε ή νοσείτε, μη φοβάστε, ο καρκίνος του μαστού στα αρχικά στάδια είναι ιάσιμος αλλά και σε προχωρημένα στάδια αντιμετωπίζεται με πίστη και τσαγανό.
Η επιστήμη της ιατρικής εξελίσσεται συνέχεια και ο καρκίνος του μαστού αν προληφθεί αντιμετωπίζεται με εγχείρηση, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ορμονοθεραπεία ανάλογα με την περίπτωση.
Ένα συναπάντημα, το τρίτο κατά σειρά, που έγινε το διήμερο 10-11 Οκτώβρη στις εγκαταστάσεις του Πόρτο Καρά στη Χαλκιδική με Συλλόγους Καρκινοπαθών μού έδωσε το ερέθισμα να αναφερθώ στον καρκίνο και ιδιαίτερα στον καρκίνο του Μαστού τον οποίο είχα την τύχη να τον ζήσω.
Νομίζω δεν ήταν τυχαίο ότι οι περισσότερες εκεί ήμασταν γυναίκες που κοιταζόμασταν μέσα στα μάτια και καταλαβαινόμασταν χωρίς να λέμε πολλά λόγια.
Ήμασταν γυναίκες από τη Βέροια, τις Σέρρες, την Έδεσσα, την Κατερίνη, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιαννιτσά που ήταν και οι διοργανωτές της συνάντησης, οι οποίες είχαμε το ίδιο βλέμμα, το ίδιο χαμόγελο, το ίδιο συναίσθημα.
Ο καρκίνος που μας επισκέφτηκε σε κάποια φάση της ζωής μας, μάς ενώνει και μας δίνει δύναμη να προχωρήσουμε.
Η πρόληψη είναι πάντοτε καλύτερη από τη θεραπεία και το ροζ φιογκάκι θα μας το υπενθυμίζει.
