Το 2007 έχει επίσημα ανακηρυχθεί ως Έτος Αγωγής Καταναλωτή στο πλαίσιο των δράσεων της δεκαετίας για την εκπαίδευση προς την Αειφόρο Ανάπτυξη.
Mε τον όρο κατανάλωση εννοούμε την χρησιμοποίηση κάθε είδους αγαθών και υπηρεσιών για την ικανοποίηση ανθρώπινων αναγκών. Η κατανάλωση αγαθών είναι απαραίτητη για την επιβίωση, την υγεία, την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής. Καταναλώνω άρα υπάρχω! Θα υπάρχει όμως πάντα κάτι για κατανάλωση αν δεν διασφαλιστεί το μέλλον!  
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η κατανάλωση δεν είναι μια απλή οικονομική συναλλαγή. Είναι μια συμπεριφορά, μια έκφραση ζωής με πολλές και σημαντικές διαστάσεις. Διαστάσεις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, ηθικές, ανθρωπιστικές, περιβαλλοντικές.
Οι υποκειμενικές ανάγκες καθορίζουν μια καταναλωτική συμπεριφορά που αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία, τις ηθικές αξίες, την παιδεία και την προσωπικότητα του κάθε ατόμου. Είναι λοιπόν εξαιρετικά σημαντικό να μάθει κανείς από πολύ νωρίς πώς να ορίζει τις ανάγκες του και να μην οδηγείται στην υπερκατανάλωση. Να μπορεί να διαχειρίζεται τους οικονομικούς του πόρους και να γνωρίζει την αγοραστική του δύναμη. Να εξασφαλίζει ένα επίπεδο ανθρώπινης διαβίωσης, χωρίς να θυσιάζει το περιβάλλον, τις πραγματικές αξίες και την πνευματικότητά του. Να είναι επιλεκτικό άτομο, με κριτική σκέψη απέναντι στη διαφήμιση, να ασκεί τα δικαιώματα του και να ενημερώνεται.
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
1) Το δικαίωμα της προστασίας από τα οικονομικά συμφέροντα  (προδιαγραφές, σήμανση, ετικέτες, τιμές, ποιότητα.)
2) Το δικαίωμα της προστασίας της υγείας και της ασφάλειας (διατροφή, υγιεινή, ασφάλεια, περιβαλλοντική προστασία.)
3) Το δικαίωμα της πληροφόρησης και της εκπαίδευσης (πληροφόρηση για τρόπους παραγωγής, προμήθειες, δημόσιες υπηρεσίες, νόμους, αποφάσεις, εγκυκλίους, επιπτώσεις, αποτελέσματα.)
4) Το δικαίωμα της αντιπροσώπευσης (ίδρυση συνδικάτων, δημιουργία συλλόγων και οργανώσεων, υπηρεσίες συμβουλών.)
5) Το δικαίωμα της επανόρθωσης (αποζημίωσης, αποκατάστασης ) σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο και απέναντι στο δημόσιο ή ιδιωτικό συμφέρον.
ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
1) Η υποχρέωση να ενθαρρύνουν τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των παραγωγών, εταιρειών, εμπόρων με την αναζήτηση και αγορά των καλύτερων προϊόντων και τη απαίτηση για βελτίωση της ποιότητας των αγαθών και υπηρεσιών.
2) Η υποχρέωση να μεταχειρίζονται με ασφαλή και υγιεινό τρόπο τα προϊόντα, να προστατεύουν το περιβάλλον και να συνειδητοποιήσουν τη σημασία της βιώσιμης και αειφόρου κατανάλωσης.
3) Η υποχρέωση να αναζητούν και να χρησιμοποιούν την πληροφορία, να είναι ενημερωμένοι για τους νόμους, τους κανονισμούς και γενικότερα τη λειτουργία της αγοράς, και να συνειδητοποιήσουν τη σημασία της συνεχούς εκπαίδευσης και κατάρτισης τους σε θέματα κατανάλωσης.
4) Η υποχρέωσή τους να συμμετέχουν σε οργανισμούς προστασίας των καταναλωτών, να προωθούν και να ενισχύουν το έργο των συλλόγων, φορέων και οργανώσεων που αποσκοπούν στη βελτίωση της θέσης του καταναλωτή στη σύγχρονη κοινωνία.
5) Η υποχρέωση να είναι διαρκώς ενημερωμένοι και να ασκούν πάντοτε τα δικαιώματά τους για επανόρθωση, αποζημίωση ή αποκατάσταση απέναντι στα δημόσια ή ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο σεβασμός για το περιβάλλον μέσα από την κατανάλωση είναι μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους των νέων καταναλωτικών προτύπων που δημιουργούνται αλλά προκύπτει και από τις υποχρεώσεις του καταναλωτή. Είναι ίσως και η πιο σημαντική συνιστώσα του καταναλωτισμού αλλά και πιο πολύπλευρη. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους τους καταναλωτές ότι μέσα από τις καθημερινές αγοραστικές μας επιλογές, βοηθάμε ή καταστρέφουμε το περιβάλλον. Τα βιολογικά προϊόντα, τα ανακυκλώσιμα υλικά συσκευασία, οι πρώτες ύλες κατασκευής  αλλά και η αύξηση των αγαθών μιας χρήσης που δημιουργούν μεγάλο όγκο απορριμμάτων, πρέπει να μας προβληματίσουν.
Η ενίσχυση της ανακύκλωσης ως θεσμού αλλά και η προώθηση της επαχρησιμοποίησης των υλικών, θα μετατρέψουν το αμέτοχο κοινωνικό σύνολο σε ενεργούς φύλακες του φυσικού κόσμου.  Από την άλλη πλευρά οι κατασκευαστές, προμηθευτές θα πρέπει να επωμιστούν το περιβαλλοντικό κόστος από την εμπορία των προϊόντων τους όπως π.χ. ρύποι κατά την παραγωγή και την μεταφορά των προϊόντων, η χρήση ορυκτών καυσίμων ή μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Θα πρέπει να δοθεί η απαραίτητη βαρύτητα μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας για το πόσο υπεύθυνος μπορεί να γίνει ο αγοραστής απέναντι στο περιβάλλον. Το μοντέλο που ισχύει: ΑΓΟΡΑΖΩ   ΠΕΤΑΩ  ΡΥΠΑΙΝΩ   ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, δεν ανταποκρίνεται σε μια περιβαλλοντικά αφυπνισμένη κοινωνία.
Ο καταναλωτισμός οδηγεί σε αύξηση των απορριμμάτων, ο τεράστιος όγκος σκουπιδιών που παράγεται καθημερινά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα για το περιβάλλον. Οι  καλύτεροι τρόποι διαχείρισης των απορριμμάτων είναι:
- Η αποφυγή παραγωγής απορριμμάτων
- Η επαναχρησιμοποίηση υλικών
- Η ανακύκλωση
Η  ανακύκλωση μειώνει την ποσότητα σκουπιδιών επίσης ελαττώνει την ενέργεια που χρειάζεται για την κατασκευή νέων εξαρτημάτων και κατ' αυτόν τον τρόπο βοηθά στη μείωση της ρύπανσης και κατανάλωσης των φυσικών πόρων. Το μόνο που χρειάζεται για να ανακυκλώσουμε είναι να αφιερώσουμε χρόνο για να  διαχωρίσουμε σε πλαστικό, χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο και να μεταφέρουμε τα  υλικά σε πλησιέστερο κάδο ανακύκλωσης του Δήμου ή στο σχολείο.

Για το Σύλλογο Καταναλωτών
νομού Κιλκίς
 Φραγγελάκης Οδυσσέας