«Επανέρχομαι στο θέμα του δανείου του Επιμελητηρίου Κιλκίς, αναφέρει σε επιστολή του ο επικεφαλής της μειοψηφίας του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Κιλκίς Παναγιώτης Αμοιρίδης, που συνδέεται με την αποπληρωμή των προμηθευτών του εξοπλισμού του και κύρια με την αποπληρωμή της επίπλωσης του νέου κτιρίου, καθώς προκειμένου να σχηματίσω πλήρη εικόνα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε ζήτησα και έλαβα τα παρακάτω από το ΕΒΕ:
1.      Φωτοτυπίες των παραστατικών του τελικού προμηθευτή Σιδηρόπουλου Ηλία από 1/1/2008 έως σήμερα.
2.      Υλικό (προκήρυξη, δημοσιότητα, προσφορές που κατατέθηκαν, πρακτικά αξιολόγησης και κατακύρωσης κλπ.) όσων διαγωνισμών διενεργήθηκαν για την προμήθεια του εξοπλισμού, που αφορά τα παραπάνω παραστατικά.
Με βάση αυτά που μου δόθηκαν προκύπτουν τα εξής:
Στις 18/7/2008 διενεργήθηκε πρόχειρος διαγωνισμός προϋπολογισμού 45.000ευρώ για την προμήθεια επίπλων για το νέο κτίριο. Κατατέθηκε μία μόνο προσφορά από το Κιλκίς και τρεις προσφορές από τη Θεσσαλονίκη. Κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός στον προμηθευτή από το Κιλκίς κ. Σιδηρόπουλο Ηλία με προσφορά για τα προκηρυχθέντα είδη 43.413,58_
Τελικά, η δαπάνη για τα έπιπλα που αγοράσθηκαν το διάστημα 16/10/2008 έως 22/2/2010 για την επίπλωση του νέου κτιρίου, από τον προμηθευτή Σιδηρόπουλο Ηλία, είναι 74.738,48 ευρώ.
Ενώ λοιπόν βάσει του νόμου περί προμηθειών των Επιμελητηρίων θα έπρεπε να προβεί σε δημόσιο διαγωνισμό για την προμήθεια του συνόλου του εξοπλισμού των 74.738,48_, «έσπασε» καταχρηστικά τον εξοπλισμό σε κομμάτια και έκανε ένα μόνο πρόχειρο διαγωνισμό για μέρος του εξοπλισμού αξίας 45.000 Ευρώ.
Και αυτού όμως του διαγωνισμού τη διαδικασία δεν την τήρησε, καθώς από πουθενά δεν προκύπτει άθροισμα τιμολογίων  όσο το ποσό της προσφοράς, δηλαδή 43.413,58_.  Αντ’ αυτού ο εξοπλισμός που περιγραφόταν στην προσφορά είναι διασκορπισμένος σε διάφορα τιμολόγια, χωρίς να μπορεί κάποιος να βγάλει άκρη, για το πόσο τελικά αυτός ο εξοπλισμός στοίχισε και αν είναι σύμφωνος με την προσφορά.
Η καταστρατήγηση όμως του νόμου δε σταμάτησε εδώ, καθώς για το υπολειπόμενο ποσό των περίπου 30.000 Ευρώ θα έπρεπε να κάνει τουλάχιστο και για τα «μάτια του κόσμου» ένα ακόμη πρόχειρο διαγωνισμό. Αντ’ αυτού προμηθεύτηκε απ’ ευθείας και χωρίς καμία διαδικασία τον υπολειπόμενο εξοπλισμό από τον ίδιο πάλι προμηθευτή.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι η Διοίκηση του Επιμελητηρίου σκόπιμα καταστρατήγησε την κείμενη νομοθεσία προκειμένου να αναθέσει τελικά την προμήθεια στον προμηθευτή που ήθελε και ο οποίος μάλιστα είναι μέλος του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου και για αυτό το λόγο η διοίκηση θα έπρεπε να επιδείξει ιδιαίτερη ευαισθησία στο χειρισμό αυτής της προμήθειας.
Γνώριζε από την αρχή με βάση τους χώρους του νέου κτιρίου και τις απαιτήσεις του προσωπικού και των λοιπών αναγκών τον εξοπλισμό που χρειαζόταν, δεν προέβη σε ένα συνολικό διαγωνισμό για την προμήθεια αυτού του εξοπλισμού, προφανώς γιατί διαπίστωσε ότι το συνολικό ποσό που θα απαιτούνταν ξεπερνούσε τις 45.000_, που είναι το όριο για διενέργεια πρόχειρου διαγωνισμού, και έτσι θα ήταν αναγκασμένο να κάνει δημόσιο διαγωνισμό, για τον οποίο θα πληροφορούνταν και θα συμμετείχαν περισσότεροι Κιλκισιώτες προμηθευτές επίπλων. Έτσι θα του ήταν δύσκολο να οδηγήσει την προμήθεια εκεί που ήθελε.
Μετά από όλα αυτά προκύπτουν τα ερωτήματα:
1.      Η διαδικασία αυτή διασφάλισε τα συμφέροντα των μελών του ΕΒΕ, που με τις εισφορές τους έγινε η αγορά αυτή; Οδήγησε στην οικονομικότερη λύση ή στο δάνειο;
2.      Το Επιμελητήριο που είναι υπεύθυνο για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας, της ενημέρωσης και των ίσων ευκαιριών για τις επιχειρήσεις του Νομού, με τις μεθοδεύσεις αυτές ανταποκρίθηκε στο ρόλο του;
3.      Πώς στηρίζει την εκστρατεία που ανέλαβε «Ζω εδώ στηρίζω εδώ», όταν παίρνει τρεις προσφορές από τη Θεσσαλονίκη και μία μόνο από το Κιλκίς;
4.      Ο Πρόεδρος κ. Π. Τονικίδης πραγματικά πιστεύει, όπως υποστήριξε στη σχετική συνέντευξη τύπου, ότι στο Νομό Κιλκίς δεν υπάρχει άλλη επιχείρηση που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στην προμήθεια αυτών των επίπλων πέραν αυτής που τελικά πήρε τη δουλειά;»