Η ορεινή μας Κοινότητα αν και μικρή σε μέγεθος έχει τη μεγαλύτερη απορροφητικότητα ευρωπαϊκών πόρων. Αυτή τη στιγμή υλοποιούνται μεγάλα έργα υποδομών που θα την οδηγήσουν πολύ σύντομα στο δρόμο της ανάπτυξης. Γι αυτό και σήμερα θεωρείται μεταξύ των Κοινοτήτων υπόδειγμα ανάπτυξης όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο. Η φήμη της δε, βγήκε και εκτός ελλαδικών συνόρων. Το τελευταίο χρόνο μόνο, δύο αντιπροσωπείες Κοινοταρχών της Μεγαλονήσου επισκέφθηκαν το χωριό μας για να δουν από κοντά και να ενημερωθούν από τον Πρόεδρό μας για το πώς μια μικρή Κοινότητα υλοποιεί τόσο μεγάλα έργα. Όλα αυτά οφείλονται σε άξιους συμβούλους και στον πρόεδρο μας, καθηγητή, τον Φώτη Κιλιπίρη ο οποίος από το 1999 και μετά, στην ουσία μεταμόρφωσε ένα «λασποχώρι» σε ένα χωριό που πολύ σύντομα θα αποτελεί το σήμα κατατεθέν του ορεινού όγκου του Πάικου. Γι αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των Λιβαδιωτών τον τιμά για τρίτη συνεχή θητεία και του εμπιστεύεται το μέλλον του χωριού μας. Όμως όπως σε κάθε κοινωνία έτσι και στην δική μας ιδιοτελή και άνομα συμφέροντα δεν σταμάτησαν τον πόλεμο τόσο της ηθικής όσο και της πολιτικής του εξόντωσης. Μια μικρή ομάδα μεγαλοκαλλιεργητών που εποφθαλμιά την ακίνητη περιουσία της Κοινότητας που πρόσφατα αυτή κατοχύρωσε (8.000 στρέμματα), συνεπικουρούμενη επιπλέον και από την εκάστοτε αντιπολίτευση η οποία για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας τη στηρίζει, δεν έπαυσε να υπονομεύει τον Πρόεδρο μας με θεμιτά αλλά και αθέμιτα μέσα. Καταγγελίες περί δήθεν παράνομων μεταδημοτεύσεων, διαχειριστικούς ελέγχους έργων κ.λπ. όλα έπεσαν στο κενό. Ακόμη και τρομοκρατία και προπηλακίσεις στα Κοινοτικά συμβούλια δεν έλειψαν με σκοπό να καμφθεί το φρόνημα όσων υποστήριζαν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Κοινότητας. Η επίθεση κατά του προσώπου του Προέδρου μας από την πλευρά των μεγαλοκαλλιεργητών ήταν πραγματικά σφοδρή όταν ο ίδιος με συνεχή υπομνήματα προς τις αρμόδιες δημόσιες αρχές του 2002 ξεσκέπασε ουσιαστικά απόπειρα οικειοποίησης εκ μέρους των ανωτέρω, σημαντικών κοινοτικών και δημοσίων εκτάσεων στις οποίες η Κοινότητα Λιβαδίων είχε δικαιώματα νομής και κατοχής. Οι ίδιοι με προσχηματικές δίκες ενώπιον του Ειρηνοδικείου Γουμένισσας κατοχύρωσαν πλέον των 1200 στρεμμάτων δημόσιας γης αποστερώντας επιπλέον κατά αυτόν τον τρόπο τα μοναδικά έσοδα της Κοινότητας. Για να ακολουθήσουν περισσότερες από τριάντα καταδικαστικές αγωγές τριτανακοπής κατά των καταπατητών εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου. Τότε όμως άρχισε και ο Γολγοθάς του Προέδρου μας. Συνεχείς μηνύσεις και καταγγελίες για διάφορα μεγάλα και μικρά έργα της Κοινότητας. Πορίσματα ένορκων διοικητικών εξετάσεων, αποφάσεις δικαστηρίων τον δικαίωναν. Τελευταία όμως συνέπεια μιας άτυχης, θεωρούμε για την ελληνική δικαιοσύνη στιγμής, ο ίδιος καταδικάσθηκε πρωτοβάθμια μαζί με άλλους τρεις συμβούλους. Για τρία μικρά αγροτικά έργα των οποίων εκ του νόμου (όπως εξάλλου αναφέρει σχετικό πόρισμα Ε.Δ.Ε. του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας το οποίο και τους δικαιώνει) η ευθύνη επίβλεψης και ελέγχου δεν ανήκε στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λιβαδίων αλλά στην περιφέρεια. Όταν επιπλέον η υλοποίηση των έργων επιβεβαιώνεται ακόμη και από πρόσφατα δημόσια έγγραφα της Περιφέρειας όσο και από αυτοψία ειδικού εμπειρογνώμονα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Είμαστε σίγουροι ότι η αλήθεια, για άλλη μια φορά, θα λάμψει ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης.
Οι παρακάτω υπογράφοντες είμαστε αλληλέγγυοι στους άξιους συμβούλους μας και τον Πρόεδρό μας».
Ακολουθούν 189 υπογραφές κατοίκων και δημοτών.