Ειδικότερα, σύμφωνα με τις προαναφερόμενες διατάξεις αρκεί και μόνη η ιδιότητα του δικηγόρου ώστε να συνεπάγεται η υποχρέωση καταβολής του τέλους επιτηδεύματος χωρίς αυτό να συνδέεται ούτε με τα έτη άσκησης της δικηγορίας ούτε με τα δηλωθέντα εισοδήματα!
Η επιβολή του τέλους αυτού παρουσιάζει μια «θεωρητική- αντικειμενική» οικονομική δυνατότητα των δικηγόρων που είναι εντελώς εξωπραγματική στις παρούσες συνθήκες άσκησης του δικηγορικού λειτουργήματος, μέσα σε μια κοινωνία που «στενάζει» και σε έναν επαρχιακό σύλλογο στη συντριπτική πλειοψηφία του αποτελούμενο από νέους επαγγελματίες, οι οποίοι εργάζονται πληρώνοντας ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη, εργαζόμενοι ουσιαστικά ως ανασφάλιστοι.
Ο κλάδος μας στοχοποιείται για μια ακόμα φορά και αυτό είναι κοινωνικά άδικο, πέρα από το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά δημιουργούνται πρόχειρα νομοθετήματα στη λογική της εισπρακτικής πολιτικής της κυβέρνησης ενώ παραβιάζεται το Σύνταγμα και οι γενικές αρχές της φορολογίας.
Για μια ακόμη φορά φορολογούνται άγρια οι μη έχοντες και προστατεύονται σκανδαλωδώς οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρίες.
Όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που δημιούργησε η επιβολή του ΦΠΑ στις δικηγορικές υπηρεσίες λόγω κυρίως της αδυναμίας της αγοράς γενικά και ειδικότερα των συμπολιτών μας να καταβάλουν ΦΠΑ 23%.
Πάγιο αίτημά μας είναι να υπάρχει ορθολογική και συνταγματικά συνεπής φορολογική μεταχείριση των δικηγόρων.
Ο κλάδος μας είναι από αυτούς που προκαταβάλει τους φόρους του και ασφαλώς επιθυμούμε τη δίκαιη φορολόγησή μας σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές και κανόνες δικαίου ώστε να μην υποβιβάζεται ο ρόλος των δικηγόρων ως συλλειτουργού στην απονομή της Δικαιοσύνης.»