Στα υψώματα του Πολυπέτρου, από μακριά, αντικρίζεις μικρά  άσπρα σπιτάκια, σε δύο σημεία, κι αν από περιέργεια πλησιάσεις, θα δεις και θα θαυμάσεις.
Μέσα στα χωράφια, στις σιτοκαλαμιές, περιμένουν εκπλήξεις. Χώρος περιφραγμένος με συρματόπλεγμα, βαμμένοι πάσσαλοι, το αντλιοστάσιο φρεσκοβαμμένο, ανοξείδωτα μεταλλικά καπάκια με κλειδαριές, στρωμένο αμμοχάλικο σε όλη την επιφάνεια και από κάτω νάιλον, για να μην χορταριάζει ο χώρος.
Αν ο υδρονομέας του Δήμου σου ανοίξει  το καπάκι της δεξαμενής θα δεις πεντακάθαρο νερό, θα δεις βάνες και διακόπτες σε πλήρη λειτουργία και πεντακάθαροι.
Έτσι είναι η μια δεξαμενή ύδρευσης. Μπορείς να πας και στην άλλη, στην καινούρια, θα δεις τα ίδια και καλλίτερα.
Το νερό από το Πάϊκο, και με συμπλήρωμα από τη γεώτρηση, φτάνει πια με πίεση αυξημένη κατά δύο ατμόσφαιρες στα σπίτια του χωριού. Ένα χρόνιο πρόβλημα στις πάνω γειτονιές του Πολυπέτρου λύθηκε.
Αν προχωρήσεις και πας στον Εύρωπο, πριν μπεις στο χωριό είναι οι δεξαμενές. Κι εκεί η ίδια κατάσταση, περίφραξη, βαμμένα σπιτάκια, αμμοχάλικο, καθαριότητα.
Με μεράκι δούλεψαν οι υπάλληλοι ύδρευσης του Δήμου και με υπευθυνότητα ο εργολάβος, ενώ θα δοθεί συνέχεια και με τις υπόλοιπες δεξαμενές του Δήμου.