Παραμονές Χριστουγέννων συνήθως οι πολυκατοικίες του Κιλκίς γέμιζαν για δεύτερη φορά τα ντεπόζιτα της κεντρικής θέρμανσης. Πριν τον Άη Δημήτρη κατά παράδοση άναβαν τα καλοριφέρ και πριν το Δωδεκαήμερο το ολιγότερο είχαν καταναλώσει ένα «γέμισμα» μαζί με όσα καύσιμα είχαν περισσέψει από την χρήση της περασμένης χρονιάς.
Αυτά στις καλές εποχές. Φέτος, παραμονές εορτών και οι περισσότερες πολυκατοικίες είναι ακόμα με ένα γέμισμα, ενώ πολλές ούτε καν έχουν ανάψει.
Στην Αθήνα ο υπουργός Οικονομικών ανακαλύπτει ότι τα έσοδα πάνε κατά διαόλου και ο προϋπολογισμός εκτροχιάζεται. Οι Κιλκισιώτες κρυώνουν, θερμαίνονται με εναλλακτικές πηγές θέρμανσης αλλά η δημοσιονομική συνέπεια φτάνει και στην Αθήνα. Ο φόρος που πληρώνουν από την κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης υπολείπεται όχι μόνο των υπουργικών προβλέψεων, αλλά και της περσινής χρονιάς,
Έκπληκτοι δήθεν στο κυβερνητικό επιτελείο συζητούν ήδη για πρόσθετα μέτρα, τα οποία ωστόσο θα έχουν την ίδια και χειρότερη κατάληξη. Σε δυο τρεις μήνες θα αντιληφθούν (τελευταίοι πάντα) πως όταν ο κόσμος έχει γονατίσει από φόρους και μείωση των εισοδημάτων του δεν έχουν λαμβάνειν παρά των μη εχόντων.
Παράγοντες της αγοράς υγρών καυσίμων εκτιμούν στο Κιλκίς ότι η μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης ανέρχεται σε 40%, ενώ μείωση περί το 25%, καθώς συναρτάται με την εργασία πολλών, σημειώνει και η κατανάλωση αμόλυβδης βενζίνης. 
Ποιος πληρώνει, μαζί με τα κρατικά έσοδα, την αβελτηρία των φορομπηχτών του κυβερνητικού επιτελείου; Το φυσικό περιβάλλον και το ισοζύγιο πληρωμών. Διότι κάμποσοι πολίτες και ιδιαίτερα όσοι διαθέτουν ασθενή οικολογική συνείδηση επέπεσαν στα δάση και τα αλσύλλια και ήδη σε πολλά περιαστικά δάση η εικόνα έχει αλλάξει δραματικά. Κι όσοι εκ των αρμοδίων διαφωνούν ή δεν πείθονται ας επισκεφθούν το κοντινό στο Λεβεντοχώρι δάσος.
Η παράνομη υλοτομία όμως δεν συναρτάται μόνο από τη δράση των «παγωμένων» πολιτών. Στον «χορό» μπήκαν και οργανωμένα συμφέροντα που υλοτομούν παράνομα με σκοπό την εμπορία.
Πρώτο θύμα τα δάση αφού οι πολίτες στράφηκαν σε τζάκια και ξυλόσομπες. Και μόνο από την καπνιά που αναδύεται τις βραδινές ώρες γίνεται κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος. 
Δεύτερο θύμα μετά τα δάση και το ισοζύγιο πληρωμών. Από τη Βουλγαρία καταφτάνουν καθημερινά φορτηγά και σε παλέτες του ενός τόνου πουλάνε ξύλα σε νοικοκυριά έναντι 80 ευρώ τον τόνο. Όταν η εγχώρια τιμή ξεπέρασε τα 100 ευρώ/ τόνο γίνεται φανερό πως το βουλγάρικα ξύλα γίνονται ανάρπαστα. Με χαμένο βεβαίως και τον κρατικό κορβανά, αφού κανείς από αυτούς δεν πληρώνει φόρους.
Κάπως έτσι θα πορευτούμε φέτος.
Από τις αρχές Οκτωβρίου ακόμα είχαμε προειδοποιήσει πως το πετρέλαιο φέτος θα τεθεί σε …αργία από τα νοικοκυριά.
Στην Αθήνα όμως αποφασίζουν υπουργοί. Αυξάνουν τους φόρους κι ύστερα ανακαλύπτουν πως υστερούν τα έσοδα. Αποτελεί κοινό μυστικό εξάλλου ότι η απλή λογική προ πολλού πέταξε από την πόλη την οποία είχε κάποτε  υπό την σκέπη της η Θεά της Σοφίας.