Η 21η Μαρτίου συμπίπτει με την έναρξη της Εαρινής Ισημερίας και την πρώτη ημέρα της Άνοιξης. Η επιλογή της ημερομηνίας, ασφαλώς είναι επιτυχής από πλευράς συμβολισμού. Το ζητούμενο όμως είναι η απόδοση του πραγματικού περιεχομένου στην καθιερωμένη ημερομηνία και ημέρα.Το θέμα είναι να μετατραπεί η 21η Μαρτίου σε ημέρα κορύφωσης μιας διαδικασίας αδιάλειπτης, επίπονης, βιωματικής. Η ημέρα της Δασοπονίας θα πρέπει να είναι απλά η ημέρα απολογισμού της ετήσιας δράσης και συμπεριφοράς του καθενός μας απέναντι στο αξεπέραστο σε αξία δώρο της φύσης που είναι το Δάσος.
Η προστασία του δασικού στοιχείου θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα όχι του φόβου απέναντι στο Νόμο, αλλά αβίαστο προϊόν της αγάπης μας για το περιβάλλον, της εκτίμησής μας για το υπέρτατο αγαθό της ίδιας της ζωής.
Τις περασμένες δεκαετίες οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες των πολιτών και των φορέων (π.χ. κομμάτων), είχαν τη μορφή ακροθιγούς και γενικόλογης αναφοράς σε διακηρύξεις και εκλογικά προγράμματα. Η ανεξέλεγκτη και αδυσώπητη, επίθεση όμως εναντίον του περιβάλλοντος, από τον ίδιο τον χρήστη του, τον άνθρωπο, οδήγησε στη σημερινή ορμητική είσοδο στο προσκήνιο της Οικολογίας και των περί αυτήν προτάσεων, ρεαλιστικών και μη. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό και να συμφωνηθεί μεταξύ όλων μας, ότι τα Περιβαλλοντικά Αγαθά στην εποχή της άκρατης λεηλασίας για το κέρδος, απαιτούν προγραμματισμένη και εξειδικευμένη διαχείριση που εν τέλει, οδηγεί στην αποτελεσματική προστασία τους.
Κάθε χρόνο η δασική έκταση της πατρίδας μας υφίσταται καταστροφική επίθεση που τη συρρικνώνει σημαντικά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της αναδάσωσης είναι συγκριτικά ελάχιστο. Η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και ανθρώπινου δυναμικού, καθιστά τη δασοπροστασία εξαιρετικά δύσκολη. Το διαρκώς και ταχέως επιδεινούμενο οικονομικό πλαίσιο, καθιστά τα δάση μας κυριολεκτικά ανοχύρωτα σε κάθε λογής καταστροφική παρέμβαση.
Και φυσικά η απότομη και βίαιη δυσπραγία των συμπολιτών μας, τους οδηγεί στο γνωστό φαινόμενο της λαθραίας και ανεξέλεγκτης υλοτομίας. Ένα φαινόμενο που από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του έκανε σαφή την εικόνα πραγματικής λεηλασίας. Οι πρόσφατες συσκέψεις που συγκάλεσαν οι Δασικές Υπηρεσίες του Νομού μας, ασφαλώς και δεν θεράπευσαν την πληγή. Η αθρόα συμμετοχή όμως των τοπικών παραγόντων και το πνεύμα κατανόησης και εθελοντισμού που κυριάρχησε στις συναντήσεις, αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία στο άμεσο και μακροπρόθεσμο μέλλον.
Το πνεύμα και οι πράξεις εθελοντισμού αποτελούν το ισχυρότερο όπλο στη μάχη για την προστασία των Δασών μας. Παράλληλα, η διαφύλαξη τους θα πρέπει να αναχθεί σε πραγματικό προσωπικό στοίχημα για τον καθένα μας.