Σε εμάς έλεγαν ότι αγωνίζονται να κρατήσουν ανοιχτό το εργοστάσιο, αλλά αποδείχτηκε πως μας κορόϊδευαν. Ήταν στη βούλησή τους να κλείσουν την ΦΑΡΜΠΕΤΕΞ. Δεν έκλεισε μόνη της η επιχείρηση.  Μπορούσαν να την λειτουργήσουν, αλλά βρήκαν φθηνότερη λύση από την Τουρκία και προτίμησαν το εύκολο κέρδος, αδιαφορώντας για τους 102 εργαζόμενους. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πολλά χρόνια στο εργοστάσιο. Το κλείνουν λοιπόν για να απαλλαγούν από  τα μεροκάματα όσων εργάζονται 15 και 20 και 25 χρόνια ώστε ύστερα από λίγο καιρό, να πουλήσουν την επιχείρηση και να προσλάβουν εργαζόμενους για ένα κομμάτι ψωμί. Κι όλα αυτά γίνονται με την ανοχή του κράτους. Στην σύσκεψη που έγινε στο υπουργείο Εργασίας, μας ρώτησαν από το υπουργείο τι θέλουμε να κάνουν για εμάς. Τους απαντήσαμε: Οι ιδιοκτήτες λένε πως η επιχείρηση έχει 300 ευρώ στο ταμείο της. Όμως ξέρουμε πως υπάρχουν γιοτ, βίλες, τζιπ και άλλα περιουσιακά στοιχεία που δείχνουν μεγάλο πλούτο. Σας ζητάμε λοιπόν να διατάξετε «πόθεν έσχες» για τις περιουσίες που απέκτησαν. Δυστυχώς η απάντηση του υπουργείου ήταν πως δεν μπορούσαν να το κάνουν»
Ο π΄ροεδρος του σωματείου εργαζομένων στην ΦΑΡΜΠΕΤΕ Νίκος Πουρπουλάκης δεν μάσησε τα λόγια του στη συνέντευξη τύπου που οργάνωσε το σωματείο σε συνεργασία με το ΠΑΜΕ με θέμα το κλείσιμο του εργοστασίου και το δράμα 102 εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους έχουν περάσει τα 50 και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν δουλειά σε συνθήκες μάλιστα κρίσης.
Απέδωσε στους τέσσερις ιδιοκτήτες πρόθεση να κλείσουν το εργοστάσιο διότι έτσι τους συνέφερε. Η κρίση χρησιμοποιήθηκε προσχηματικά, είπε καθώς δυο από τις τέσσερις τράπεζες που συνεργάζονταν με το εργοστάσιο εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να βοηθήσουν. Αναφέρθηκε στα δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου (το τελευταίο το 2006) που έλαβε η επιχείρηση χωρίς να εξασφαλίσει τις θέσεις εργασίας.
Αναφερόμενος στις ευθύνες της πολιτείας ο κ. Πουρπουλάκης, πέραν των ευθυνών της για μη έλεγχο των οικονομικών των μετόχων, αναφέρθηκε στην άρνησή της να βάλει ποσόστωση στις εισαγωγές βαμμένου νήματος από την Τουρκία. «Τους ζητήσαμε να βάλουν ποσόστωση» και όταν τον ρωτήσαμε αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο ο πρόεδρος ήταν κατηγορηματικός. «Το κράτος έχει τρόπους να επιβάλει τις αποφάσεις του» τόνισε.
«Αυτό το εργοστάσιο χτίστηκε από πολλούς από τους εργαζόμενους τους οποίους απολύει η εργοδοσία σήμερα. Δεν σεβάστηκαν την προσφορά των ανθρώπων που δημιούργησαν μια βιομηχανία που στην ακμή της απασχολούσε πάνω από 189 άτομα. Μόλις βρήκαν φθηνότερη λύση από την Τουρκία, προχώρησαν στην πτώχευση» κατήγγειλε ο αντιπρόεδρος του σωματείου Γιώργος Κοντογιάννης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο γ, γραμματέας του σωματείου Θόδωρος  Μικρόπουλος καθώς οι 102 εργαζόμενοι με μια φωνή αποφάσισαν τα επόμενα βήματά τους.
Σε λίγες ημέρες θα ξεκινήσουν επίσχεση εργασίας, ενώ συγκεντρώνουν στοιχεία  για να αποδείξουν στα δικαστήρια του Κιλκίς όπου θα εκδικαστεί η αίτηση παύσης πληρωμών που κατέθεσαν οι τέσσερις μέτοχοι, ότι υπάρχει δόλος στην απόφασή τους αυτή και η επιχείρηση μπορεί να λειτουργήσει.
Η συνέντευξη δόθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς παρουσία μικρού αριθμού εργαζομένων καθώς ειλημμένη απόφαση των γενικών συνελεύσεών τους είναι η περιφρούρηση των περιουσιακών στοιχείων του εργοστασίου.