Η χώρα μας ευτύχησε να έχει πολλούς,  κάποιοι όμως έχουν ξεχωριστή προσφορά στο Ελληνικό Έθνος και δικαίως χαρακτηρίστηκαν Εθνικοί Ευεργέτες.
Πλούσιοι Έλληνες οι οποίοι αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος και μερικές φορές ολόκληρη την περιουσία τους για κοινωφελείς σκοπούς και συνέβαλαν με τον τρόπο αυτό στην πνευματική και κοινωνική πρόοδο του Έθνους.
Η ποικιλία των σκοπών για τους οποίους αφιέρωσαν τις οικονομίες του υπήρξε μεγάλη. Με τα χρήματα τους χτίστηκαν νοσοκομεία, φτωχοκομεία, σωφρονιστήρια, εκκλησίες και διάφορα άλλα ιδρύματα. Εκεί όμως όπου περισσότερο συγκεντρώθηκε η μέριμνα και η στοργή των μεγάλων Εθνικών Ευεργετών μας ήταν η παιδεία.
Το σύνθημα του Αδαμάντιου Κοραή, “Κάμετε σχολεία”, έγινε σκοπός της ζωής πολλών από τους Εθνικούς μας ευεργέτες. Έτσι το έθνος παρουσίασε το θαύμα της πνευματικής του άνθισης. κατά το 18ο αιώνα μέχρι τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, που συνεχίστηκε με μικρή διακοπή και στα μεταεπαναστατικά χρόνια.
Οι μεγάλοι αυτοί άνδρες δεν υπήρξαν ευεργέτες μόνο του Ελληνικού Έθνους. Ευεργέτησαν και τις χώρες, στις οποίες έζησαν, εργάστηκαν και πλούτισαν. Το πέρασμα τους από την Αίγυπτο, την Αυστροουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία κ.λπ άφησε τα έργα της στοργής τους και της αγάπης τους στη δεύτερη πατρίδα τους. Ίδρυσαν Πανεπιστήμια, σχολεία και ορφανοτροφεία στη Μόσχα, εκκλησίες και σχολειά στην Αίγυπτο και Αυστροουγγαρία. Τα μεγάλα αποξηραντικά έργα του Αστραχάν, οι πρώτοι σιδηρόδρομοι της Αυστροουγγαρίας, η μεγάλη γέφυρα της Βουδαπέστης είναι  επίσης μερικά από τα αθάνατα έργα των ανδρών αυτών.
Για την αξία και το νόημα και το πνεύμα των κληροδοτημάτων των εθνικών μας ευεργετών, χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε ο πληρεξούσιος Σπύρος Ζερβός στη Δ’ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων. “Τα κληροδοτήματα τους είναι η ευγενέστερη έκφανσις της ελληνικής ψυχής και η ευγλωττοτέρα σελίς του έθνους. Από την απλοϊκήν γυναίκα της Ανασελίτσης αείμνηστον Σουλτάναν Παπαδημητρίου ήτις προσέφερεν υπέρ του Σχολείου της Κωμοπόλεως της δέκα δραχμάς, μέχρι των μεγίστων του έθνους ευεργετών, του Αβέρωφ και του Σίνα και των Ζαππών και τόσων άλλων απείρων του Έθνους ευεργετών, μία και η αυτή υπάρχει πάνοτε κεντρίζουσα και ιθύνουσα ιδέα, η περιφλεγής αγάπη προς την Ελλάδα, ο διακαής έρως προς την πατρίδα, την ανάπτυξιν και την πρόοδο αυτής, την εθνικήν ευημερίαν της...'.
Ο πρώτος εθνικός ευεργέτης συντάσει τη διαθήκη του στις 25 Ιουνίου 1732. Πρόκειται για το μητροπολίτη Μυτιλήνης Άνθιμο, ο οποίος διαθέτει όλη του την περιουσία για κοινωνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Από τότε μέχρι σήμερα ο αριθμός τους έχει ξεπεράσει τους 250 με τελευταίο αν δεν κάνω λάθος τον Πρόδρομο Αθανασιάδη Μποδοσάκη (1891-1979).
Αιωνία η Μνήμη τους.