Στην πρωτεύουσα Μπουένος Άιρες κατοικούν οι περισσότεροι Έλληνες, η μεγαλύτερη και οικονομικά ευρωστότερη ελληνική κοινότητα της χώρας, με δικό της κτίριο, εκκλησία και σχολείο. Η κοινότητα Παλέρμο έχει ακόμη και δικό της γηροκομείο. Στο Βερίσσο λα Πλάτα βρίσκεται η αρχαιότερη από τις Ελληνικές Κοινότητες της Αργεντινής. Ιδρύθηκε το 1928. Το Βερίσσο λα Πλάτα είναι το πρώην κύριο λιμάνι της χώρας και απέχει 60 χλμ από το Μπουένος Άιρες. Τέλος υπάρχουν και οι κοινότητες «Πανελλήνιος» και «Σωκράτης».
Στο Μπουένος Άιρες υπάρχουν επίσης δύο εθνικοτοπικοί σύλλογοι, των Πελοποννησίων και των Λευκαδιτών, καθώς και διάφοροι οργανισμοί ελληνικού ενδιαφέροντος.
Εκτός από την πρωτεύουσα, ελληνικές κοινότητες υπάρχουν και σε μερικές άλλες πόλεις της χώρας, η Ελληνική Κοινότητα Σάλτα, η νεότερη από τις ελληνικές κοινότητες της Αργεντινής.
Τα ελληνόπουλα της Αργεντινής διδάσκονται τα ελληνικά κυρίως χάρη στις προσπάθειες των ελληνικών κοινοτήτων. Τα προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας συμπληρώνονται από πολιτιστικά προγράμματα, που περιλαμβάνουν διαλέξεις, μουσικές εκδηλώσεις, διδασκαλία ελληνικών χορών και τραγουδιών.
Ο ελληνισμός της Αργεντινής εκτιμάται ότι βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση. Νέοι μετανάστες δεν έρχονται εδώ και πολύ  καιρό, και η μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα, σε συνδυασμό με τους μικτούς γάμους, οδηγούν την ομογένεια προς μία προοδευτική αφομοίωση. Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας ανάμεσα στους μετανάστες του 1923 ήταν και ο δεκαεπτάχρονος τότε Αριστοτέλης Ωνάσης. Ως πρόσφυγας από τη Σμύρνη, ο Αριστοτέλης δεν είχε δικαίωμα απόκτησης ελληνικού διαβατηρίου όταν έφτασε στην Αθήνα. Το μόνο ταξιδιωτικό έγγραφο που ήταν διαθέσιμο ίσχυε για ένα ταξίδι και μόνο. Ο Ωνάσης το εξασφάλισε και έκλεισε εισιτήριο για το Μπουένος Άιρες. Μέσω Νάπολης συνέχισε με το πλοιο Tomaso di Savoya, το οποίο ήταν κατακλυσμένο από Ιταλούς μετανάστες. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1923, το πλοίο προσέγγιζε τα λασπώδη ρηχά νερά τουτο Rio de la Plata. Ο Γιάννης Καταπόδης, ένας μικροπωλητής φρούτων, γνωρίστηκε τυχαία με τον Αριστοτέλη στο λιμάνι. Ο Καταπόδης πήρε τον Ωνάση στο σπίτι του και του πρόσφερε  και δουλειά. Λίγες ημέρες αργότερα μετακόμισε σε κάποιον μακρινό συγγενή κοντά στις αποβάθρες της La Boca. Για μικρό διάστημα δούλεψε ως βαρκάρης, ως οικοδόμος και πιατάς σε ένα από τα πιο σικ και δημοφιλή εστιατόρια-μπαρ της πόλης.
Τον Μάρτιο του 1924 ο Ωνάσης έκανε αίτηση για μια θέση της British United River Plate Telephonie, μια από τις πολλές επιχειρήσεις που έλεγχε το Βρετανικό κεφάλαιο. Στην αίτηση του ο Ωνάσης δήλωσε τόπο γέννησης τη Θεσσαλονίκη, δεν ήθελε να συμπεριληφθεί ανάμεσα στις ορδές των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία. Όλους αυτούς οι Αργεντίνοι τους αποκαλούσαν περιφρονητικά Τούρκους.
Τον Μάιο του 1925 ο Ωνάσης έφυγε από την εταιρεία, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να προχωρήσει. Έτσι ξεκίνησε μια επιχείρηση παραγωγής τσιγάρων μόνος του. Σ’ αυτή του την προσπάθεια τον βοήθησαν δύο ορφανά ξαδέρφια του, ο Νίκος και ο Κώστας Κονιαλίδης. Η παραγωγή τσιγάρων ήταν παραδοσιακά ελληνική τέχνη και ο Ωνάσης ήξερε πολλά για την ανάμιξη των καπνών από τις επιχειρήσεις του πατέρα του Σωκράτη, στη Σμύρνη.
Το 1923 και σε ηλικία 26 ετών, οι επιτυχίες του ως έμπορος, αναγνωρίστηκαν από τις ελληνικές αρχές και διορίστηκε επίτιμος υποπρόξενος στο Μπουένος Άιρες. Το φθινόπωρο του 1923,ο Ωνάσης μάζεψε όλα τα χρήματα του και αναχώρησε για το Λονδίνο, την παγκόσμια πρωτεύουσα της ναυτιλίας. Τα υπόλοιπα νομίζω πως είναι γνωστά σ’ όλο τον κόσμο, ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα γίνει ο παγκόσμιος μεγιστάνας.

Βιβλιγραφία: Εκδόσεις «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»,
τηλ. 2310 275046

Υ.Γ. με τον Ελληνισμό της Διασποράς θα συνεχίσουμε τον Σεπτέμβριο.
Καλό Καλοκαίρι