Βγήκαμε στον πηγεμό για Κοπεγχάγη σε αδικαιολόγητα μακρύ δεκαεπταετούς διάρκειας Οδύσσειο  δρόμο με Κύκλωπες και Λαστριγόνες όπου τον Δεκέμβριο του 2009 θα συναφθεί νέα συμφωνία για το κλίμα. Τα πρώτα βήματα έγιναν στο Ρίο το 1992 με την δρομολόγηση της αειφόρου ανάπτυξης. Ακολούθησε το πρωτόκολλο του Κυότο με τις δεσμεύσεις για την μείωση των εκπομπών των αερίων που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Στην παγκόσμια συνδιάσκεψη του ΟΗΕ το  2007 στο Μπαλί της Ινδονησίας περιελήφθη δέσμευση για μείωση των εκπομπών των αερίων στις ανεπτυγμένες χώρες κατά 25-40%.
Στο Πόζναν πριν από ένα μήνα τα αποτελέσματα στην παγκόσμια συνδιάσκεψη υπήρξαν πενιχρά παρά το ότι αποτελούσε τη βάση για τις διαπραγματεύσεις για το κλίμα στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους.
Οι ηγέτες του κόσμου δεν διάβασαν τα πορίσματα των επιστημόνων της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) και χάθηκαν όπως χάνονται τα χιόνια στα Ιμαλάϊα, τις Άλπεις και το Κιλιμάντζαρο.
Η εμπορία ρύπων ως επινόηση ήταν αμφιλεγόμενη έως άκρως δυσοίωνη. Η εφαρμογή της εμπορίας ήταν αναποτελεσματική ως προς την αποστολή της την μείωση των εκπομπών των αερίων.
Στο Πόζναν χώρες όπως η Ρωσία, Ιαπωνία, Καναδάς, Αυστραλία αρνήθηκαν να συμπεριληφθούν στο τελικό κείμενο συμπερασμάτων οι δεσμεύσεις του Μπαλί οδηγούν την παγκόσμια κοινότητα σε προς τα πίσω βήματα.
Στα ψιλά της παγκόσμιας επικαιρότητας πέρασε η συνδιάσκεψη του Πόζναν παρά την ευέλπιδα για το περιβάλλον αξία της.
Στα ψιλά της Ευρωπαϊκής επικαιρότητας πέρασε η συνάντηση κορυφής των Βρυξελλών που αποδυνάμωσε έτι περαιτέρω τα μέτρα μείωσης των εκπομπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Άγγελα, ο Νικολά, ο Σίλβιο και τα άλλα παιδιά προτίμησαν τα ιδιωτικά συμφέροντα των ρυπογόνων βιομηχανιών από τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων πολιτών και το μέλλον του πλανήτη.
Τον ίδιο μήνα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποδέχθηκε τον συμβιβασμό του Συμβουλίου Κορυφής χωρίς βελτιώσεις στο ενεργειακό και κλιματικό πακέτο.
Τον Δεκέμβριο στην Κοπεγχάγη θα φθάσουμε με αναταράξεις λόγω της δικαιολογίας της οικονομικής κρίσης που οδηγεί σε ιδιάζουσα αποθράσυνση κολοσσών της παγκόσμιας ρυπογόνου βιομηχανίας που επιδοτείται χωρίς πράσινες και διάσωσης του κλίματος δεσμεύσεις.
Αχαρακτήριστη η συνέχιση της επιδότησης του λιθάνθρακα και παράξενη η προσπάθεια μείωσης των εκπομπών να προέλθει από έργα σε τρίτες χώρες
Δεν βρίσκω αισιόδοξο επίλογο σε αυτό το κείμενο
εκτός από αναφορά στις προσπάθειες των περιβαλλοντικών οργανώσεων Greenpeace και Wwf που πρέπει να καθοδηγούν ηγέτες και λαούς.
Για τους Ευρωπαίους ηγέτες η ντροπή είναι η ηπιότερη λέξη που θα μπορούσε να τους απευθύνουν οι πολίτες της Ευρώπης.