Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα καθαρά πολιτικό περιβάλλον. Ο πατέρας, καφετζής στο επάγγελμα. Στο καφενείο μας στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, καθημερινά έδιναν κι έπαιρναν οι έντονες πολιτικές συζητήσεις την ταραγμένη δεκαετία του 60. Έζησα ως παιδί έντονα τις εκλογές βίας και νοθείας του 61, τον ανένδοτο αγώνα του Γεωργίου Παπανδρέου, την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάη του 63, τις εκλογές του 63 και του 64 όταν οι υποψήφιοι βουλευτές της Β’ Θεσσαλονίκης εκφωνούσαν πύρινους λόγους στο καφενείο μας. Έζησα τον ξεσηκωμό των Διαβατιανών για τις εξευτελιστικές αποζημιώσεις της απαλλοτρίωσης των χωραφιών τους για τη δημιουργία του βιομηχανικού συγκροτήματος της ESSO PAPPAS. Έζησα το κίνημα των Λαμπράκηδων, την αποστασία του 65 και το Απριλιανό πραξικόπημα του 67.  

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που έχει στα χέρια της τις τύχες της χώρας τα τελευταία τέσσερα χρόνια με εντολή που ανανεώθηκε με τις πρόσφατες εκλογές,  πλασαρίστηκε από τα καλά ταϊσμένα κανάλια και έντυπα ως ‘’κυβέρνηση των αρίστων’’. Μεγαλοδημοσιογράφοι και πάσης φύσεως κονδυλοφόροι κατάφεραν να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό οδηγώντας στο 41%.

Πάνε χρόνια τώρα που κάνοντας ζάπινγκ αργά το βράδυ, έπεσα σε ένα μικρό κανάλι της Θεσσαλονίκης. Εκείνη την ώρα, ο γνωστός αθλητικός παραγωγός Κωστής Ραπτόπουλος είχε ζωντανή αθλητική εκπομπή με τίτλο ‘’Ή στην Α’ ή στην Β’ όλοι παν για την μαρμίτα’’. Παρακολούθησα και άλλες φορές την εκπομπή και διαπίστωσα ότι ο τίτλος της εννοούσε ότι «ή στην Α’ εθνική ποδοσφαιρική κατηγορία είσαι (σημερινή Σουπερλίγκα) ή στη Β’ εθνική είσαι, όλοι πάνε για το χρήμα (μαρμίτα)».

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Πολλές φορές όλοι εμείς που γράφουμε στα τοπικά έντυπα γινόμαστε γκρινιάρηδες επικρίνοντας με τα κείμενά μας τα τεκταινόμενα στη λειτουργία του κράτους μας, του Δήμου μας κτλ. Ιδιαίτερα εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές διακρίνομαι για την υπερβολική αρκετές φορές γκρίνια μου για πράγματα που αφορούν τη διοίκηση του Δήμου μας. Ο λόγος βέβαια είναι η αγάπη μου για το Κιλκίς και η έγνοια μου για τη λύση χρονιζόντων προβλημάτων με τρόπο που με την υποκειμενική μου κρίση αντιλαμβάνομαι.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης, δάσκαλος.

Περπατάει σαν χαμένος μέσα στο πλήθος ο Γιωργής. Πέρασαν δυο μήνες από την καταραμένη μέρα που τούφεραν την λατρεμένη εικοσάχρονη κόρη του την Κατερίνα μέσα σε μια μαύρη σακούλα μετά την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη. Ένα μάτσο σάρκες το αγγελούδι του. Τούδωσαν την σακούλα για να την θάψει. Σκοτείνιασαν τα πάντα γύρω του και τέλειωσε η ζωή του. Ολημερίς κι ολονυχτίς δυο μήνες τώρα αργοσβήνει ο Γιωργής.

Την Δευτέρα 17 Απριλίου 2023, ο γιος μας Νίκος Ιωσηφίδης με την σύζυγό του Φανή Ρίζου που ζουν στην Φλώρινα, βάφτισαν τον γιο τους στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Λόφου Κιλκίς. Ο μικρούλης πήρε το όνομα του παππού Μάκη και εισήλθε στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης δάσκαλος.

Το κείμενο που ακολουθεί γράφεται υπό το κράτος ψυχικού πόνου και οργής για την τραγωδία των Τεμπών. Το κείμενο δεν απευθύνεται στην σημερινή κυβέρνηση αλλά συνολικά σε ΟΛΟ το πολιτικό προσωπικό που είχε και έχει την ευθύνη της πορείας της χώρας τα τελευταία πενήντα τουλάχιστον χρόνια.

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ, δάσκαλος.

Κρατάω στην αγκαλιά μου τον τεσσάρων μηνών εγγονό μου και του τραγουδάω. Το πρόγραμμα σήμερα έχει Μάνο Λοΐζο. Αρχίζω χαμηλόφωνα με την Τζαμάικα:
‘’Κάθε πρωί που κίναγα, να πάω στη δουλειά,
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα…’’

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ, δάσκαλος.

Κύριε Δήμαρχε,
σε εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα το δημοσιογραφικό μας συγκρότημα των ΕΙΔΗΣΕΩΝ, είχα την ευκαιρία να σας διατυπώσω τους προβληματισμούς μου που αφορούν την μη ύπαρξη έργων εξωραϊσμού στην πόλη μας κατά την πρώτη τετραετία της θητείας σας που τελειώνει σε μερικούς μήνες. Επειδή τα λόγια αποτελούν ‘’έπεα πτερόεντα’’ ενώ ‘’τα γραπτά μένουν’’ (scripta manent που είπαν οι Λατίνοι), σας απευθύνω τους ίδιους προβληματισμούς μου και γραπτά.

Του ΜΑΚΗ ΙΩΣΗΦΙΔΗ, Δάσκαλου.

- Ε, ψιτ νεαρέ, άκουσέ με για λίγο. Περπάταγα στο στενό πεζοδρόμιο αντίθετα από σένα και την κοπέλα σου. Δεν σ’ έκοψα παραπάνω από 22-23 χρονών. Σε είδα φουριόζο να σκουντάς τον παππούλη που πήγαινε με το μπαστουνάκι του αργά και σας έκλεινε τον δρόμο για να προσπεράσετε. Σε άκουσα να γρυλίζεις:
- Άντε από δω ρε κωλόγερε, δεν πας στο σπίτι σου να πεθάνεις που μου θέλεις και βόλτες, ερείπιο, ασταδιάλα…