Οι αιτίες είναι πολλές. Προς το παρόν η κύρια πηγή του τραγικού αδιεξόδου είναι η παρακράτηση (κατ’ άλλους υπεξαίρεση) των θεσμοθετημένων πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την  Πολιτεία.
Ήδη η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται σε συντονισμένη κινητοποίηση, με επιστέγασμα το κλείσιμο των δημοτικών καταστημάτων την Τρίτη 15 Απριλίου. Οι ελπίδες για δραστική θεραπεία του προβλήματος είναι ελάχιστες, αφού τα σωρευμένα χρέη των δήμων είναι τέτοιου μεγέθους, ώστε η οποιαδήποτε διοχέτευση κονδυλίων από την Πολιτεία θα είναι οπωσδήποτε δυσανάλογα μικρή.
Το πρόβλημα επομένως είναι διαπιστωμένο και δεν είναι του παρόντος σημειώματος. Έστω όμως ότι το Κράτος αίφνης καθίσταται εντελώς φερέγγυο και καταβάλλει όλα τα θεσμοθετημένα κονδύλια. Αυτό θα σήμαινε αυτόματα μια καινούρια λεωφόρο γεμάτη επιτυχίες και ανάπτυξη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Όχι βέβαια! Η Ιστορία διδάσκει ότι πρέπει να καταπολεμηθούν πολλές αδυναμίες. Πέρα από την διαπιστωμένη (και δικαστικά) κακοδιαχείρηση, πρέπει επειγόντως να καταπολεμηθεί ο ιδιότυπος Τοπικισμός που ναρκοθετεί κάθε σοβαρή αναπτυξιακή προσπάθεια. Πρέπει όλοι εμείς, που τιμηθήκαμε με την ψήφο των συμπολιτών μας, να αντιληφθούμε ότι τα μεγέθη που διαχειριζόμαστε είναι και πάλι μικρά, έως ελάχιστα, παρά τη δραστική διοικητική μεταβολή του “ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ”. Καταθέτω παράδειγμα:
Πριν λίγες ημέρες στη σύσκεψη των δημάρχων του νομού καταθέσαμε την αγωνία μας για την τύχη ενός μοναδικού έργου του νομού μας, του Βαλκανικου Βοτανικού Κήπου των Κρουσσίων. Το θέμα παρουσιάσθηκε τις επόμενες ημέρες στον τοπικό τύπο. Οποιοσδήποτε τίτλος σε δημοσίευμα ίσως να κρινόταν ως μετριοπαθής μπροστά στην ενδεχόμενη αναστολή λειτουργίας, άρα καταστροφής, ενός δημιουργήματος για το οποίο επί χρόνια πολλοί άνθρωποι, από διάφορες θέσεις αγωνίστηκαν με επιμονή και υπομονή.
Το θέμα όμως είναι και αλλού: η βιωσιμότητα του Βοτανικού Κήπου είναι υπόθεση μόνο του δήμου Κρουσσίων; Ενός δήμου, δηλαδή, που είναι μεν ο μεγαλύτερος σε έκταση, αλλά και ο έχων τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Άλλο παράδειγμα: το τεράστιο οικολογικό πρόβλημα της Δοϊράνης αφορά μόνο τους μικρούς παραλίμνιους οικισμούς; Είναι θέμα μόνο των δύο μικρότερων δήμων του νομού; (Δοϊράνη, Μουριές). Όχι βέβαια. Η πιθανή εξαφάνιση της λίμνης θα σημαδέψει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον και τη ζωή όχι μόνο των γύρω δήμων, αλλά και του νομού και όλης της Περιφέρειας.
Θα μπορούσαν να τεθούν κι άλλα παραδείγματα, όπως η θανάσιμη μόλυνση του Αξιού, η ανάδειξη του Πάικου κ.λπ, κ.λπ. Δεν είναι όμως καιρός για διαπιστώσεις. Είναι καιρός για δράση. Απ’ όλους και για όλα. Χωρίς τοπικιστικούς εγωισμούς, μεγαλομανίες και κακομοιριές. Χωρίς αποκλεισμούς και διαμάχες για τον ηγετικό ρόλο στη δράση. Η ΤΕΔΚ και η Νομαρχία ίσως θα ήταν μια καλή πρώτη συντονιστική συνεργασία. Πριν είναι πολύ αργά.