Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Άσχετη και εντελώς άστοχη ήταν τις προάλλες η αναφορά του Γεραπετρίτη στο έργο του Λυσία, "Υπέρ Αδυνάτου". Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται στον κοινωνικό αποκλεισμό που υπήρχε στην Αθήνα, κι εκφωνήθηκε το 403-402 π.Χ. ενώπιον της βουλής των Αθηναίων, στις αρμοδιότητες της οποίας υπάγονταν και οι χορηγήσεις επιδομάτων σε ανάπηρους πολίτες. Εν ολίγοις αναφερόταν στον κοινωνικό ρατσισμό, στις θεσμικές ανισότητες του κράτους, καθώς και στην προσπάθεια ενός ανάπηρου πολίτη να υπερασπισθεί το δικαίωμά του, για κρατικό επίδομα.

Την Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023, μία η ώρα το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κιλκίς, αποχαιρετήσαμε τον δάσκαλο των δασκάλων, τον λαμπρό φιλόλογο, θεατρικό συγγραφέα και συντάκτη ποντιακού λεξικού, τον Δημήτριο Νικοπολιτίδη.

Καμωμένος από αυθεντική στόφα ανθρώπου, που σέβεται τον εαυτό του, τον πολιτισμό του και τη γλώσσα του, πορεύτηκες στη ζωή αφήνοντας πίσω σου ανεκτίμητες παρακαταθήκες. Υπήρξες άνθρωπος που έδινε αξία στην ανθρωπιά, επιστήμονας που τιμούσε την επιστήμη και δάσκαλος που αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα για τους μαθητές του.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Η αμφιβολία γεννά τη γνώση και η γνώση γεννά την αμφιβολία. Όσα πιο πολλά γνωρίζει κανείς τόσο πιο πολύ απορεί για τα γνωστικά κενά που έχει. Η γνώση φέρνει γενικά πόνο. «Εν τη πολλή σοφία υπάρχει και πολλή λύπη», λέει η Αγία Γραφή. Όποιος προσθέτει γνώση προσθέτει πόνο. Ή πιο απλά: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι». Μακάριοι και οι οπαδοί της μιας άποψης ή του ενός βιβλίου. Μακάριοι  και οι πάσης φύσεως δογματικοί, καθώς τα ξέρουν όλα και δεν ζουν με αμφιβολίες και υπαρξιακές ανησυχίες.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Τις πιο βαθιές ουλές στις ψυχές των ανθρώπων τις χαράζουν οι σοφές ρήσεις. Τα πιο  σοφά αποτυπώματα απορρέουν από τα λαϊκά αποφθέγματα. Ενθυμούμενος το  άσμα του μεγάλου Καζαντζίδη «είμαι τραγούδι είμαι λαός, δεν είμαι κτήμα κανενός» και βλέποντας το τι γίνεται σήμερα,  ο νους μου πήγε αυθόρμητα στο «είμαι κοπάδι, είμαι οπαδός, είμαι ένα απόκτημα του καθενός». Του κάθε λαϊκιστή και λαοπλάνου.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Ποιος γνωρίζει καλύτερα τι σημαίνει ζωή; Ένας γιατρός που για να πάρει ειδικότητα φθάνει στην ηλικία των σαράντα ετών ή ένας (ευρω)βουλευτής που στην ίδια ηλικία έχει ένα σωρό ακίνητα κι ένα σκασμό σε καταθέσεις; Η ερώτηση σαφώς και  είναι ρητορική, καθώς η άσκηση της πολιτικής για τους κάθε είδους  άπληστους ήταν ανέκαθεν ελκτική.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.    

Η αλλαγή του χρόνου είναι ταυτόχρονα σταθμός και αφετηρία. Ανάμνηση και προσδοκία. Ένα κεφάλαιο που έκλεισε και μια νέα σελίδα που ανοίγει. Μοναδικές στιγμές οι θύμησες από καιρούς που δεν οξειδώθηκαν. Από ημέρες που ζυμώθηκαν με μπόλικο φως. Από δειλινά που μύριζαν  νοτισμένο χώμα, απ' όταν η ζωή ήταν ιδέα ανυποχώρητη, η αγάπη αίσθημα αδιαπραγμάτευτο κι ο έρωτας ανυπότακτη αλήθεια.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Οι δείχτες του παλιού ρολογιού αγκομαχούν στον τοίχο. Η ζωή έχει γίνει σκληρή και για τ’ άψυχα. Το  φως του ήλιου δεν βλέπει τα κοινωνικά υπόγεια. Η φτώχεια, η ανέχεια, η ακρίβεια είναι το πρόσωπο της σημερινής πραγματικότητας. Πάνω στη νέα οικονομική συμφορά χτίζεται μια συμπεριφορά που καθιστά τον πολίτη αδιάφορο για τα κοινά, γιατί έχει να αντιμετωπίσει δικά του ζητήματα.  «Οι μέρες που μας βρήκαν είναι πολύ δύσκολες» ηχεί, από τα παλιά η φωνή του Λιβανέζου ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Η πιο αδικημένη και πιο κακοποιημένη λέξη, η περισσότερο ουτοπική και παραπλανητική, από κάθε άλλη λέξη, που βρίσκεται στην εντατική και αργοπεθαίνει είναι η λέξη «δημοκρατία». Τούτος ο κυρίαρχος,  κατά το σύνταγμα, λαός έχει αποδειχθεί ότι είναι το μεγαλύτερο λογοπαίγνιο της Ιστορίας, στο καθημερινό διάβα της.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Σε μια πρόσφατη δημοσκοπική έρευνα η πλειοψηφία των Ελλήνων, σε υψηλό ποσοστό,  πιστεύει ότι το φαινόμενο της διαφθοράς είναι ευρέως διαδεδομένο στη χώρα. Τελευταία πληθαίνει και ο αριθμός εκείνων που αμφισβητούν το κράτος δικαίου. Έτσι, εκτός από τη δικαιοσύνη πλήττεται και η δημοκρατία, καθώς δημοκρατία δίχως δικαιοσύνη είναι έννοια μισή (Αριστοτέλης).

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ο διάλογος. Όποιος αρνείται τον διάλογο αρνείται τη δημοκρατία. Αρνείται την αντιπαράθεση και τη  σύγκριση ιδεών. Χωρίς τη σύγκρουση πέτρας με πέτρα δεν θα ανακάλυπτε ο άνθρωπος τη φωτιά και συνακόλουθα και το φως.
Στη χώρα  όπου δεν υπάρχει πραγματική ανεξαρτησία θεσμών, αλλά η εκτελεστική εξουσία ορίζει την ηγεσία της δικαστικής, η απονομή του δικαίου μετατρέπεται, εμμέσως πλην σαφώς, από δικαστικό σε πολιτικό θέμα, με αποτέλεσμα να μένει στο απυρόβλητο το κάθε κυβερνών κόμμα, γιατί έχει την πλειοψηφία σ’ όλες τις κοινοβουλευτικές Επιτροπές: Ανακριτικές, Θεσμών και Διαφάνειας.