Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας.

Αν σε κάτι ξεχώριζε διαχρονικά η Αριστερά ήταν το πολιτικό της ήθος. Ήταν οι πνευματικοί  της άνθρωποι. Στις μέρες μας λείπει αυτή η Αριστερά. Λείπει η Αριστερά του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Αναγνωστάκη, του Βάρναλη, του Λουντέμη, του Θεοδωράκη, του Καστοριάδη...

Γραφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός - συγγραφέας

Δηλώνω «εθνικόφρων». Γνωρίζω ότι η λέξη έθνος σχετίζεται με το έθος  από όπου και το εθιμικό δίκαιο. Γνωρίζω ικανοποιητικά την ιστορία, τον πολιτισμό, την εθνική μας γλώσσα, και γενικά τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έθνος μας.

Δηλώνω πατριώτης. Γνωρίζω τι θα πει πατρίδα, όπως  και το χρέος μου γι’ αυτήν, σύμφωνα με το αρχαίο ρητό του Πλάτωνα: " Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον ἐστιν η Πατρὶς...».

Η πολιτική και η προσωπική παιδεία είναι δύο πράγματα διαφορετικά. Πουθενά το προσωπικό και το συλλογικό επίπεδο ενός πολιτικού ή κοινωνικού χώρου δεν συμπίπτουν απόλυτα. Αλλιώς δεν θα είχαμε χαρισματικούς και ξεχωριστούς ανθρώπους. Δεν θα υπήρχαν ηγέτες, που θα μπορούσαν να ηγηθούν καταστάσεων και παρατάξεων. Ο Τσίπρας αναμφισβήτητα υπήρξε μια τέτοια μορφή ,που έσπασε τα κομματικά δεσμά του 3% και οδήγησε την Αριστερά σε ποσοστά κυβερνητικά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Σε μια βδομάδα έχουμε ξανά εκλογές. Τα τοπικά επιτελεία των κομμάτων δουλεύουν πυρετωδώς με πολλές και διαφορετικές ταχύτητες. Ο προεκλογικός αγώνας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα αφορά όλους ανεξαιρέτως, μα περισσότερο εκείνους για τους οποίους «παίζεται» η βουλευτική έδρα τους.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός  συγγραφέας.

Οποιαδήποτε  ευρωπαϊκή  χώρα, αν είχε τον Ιπποκράτη, όχι μόνο θα του αφιέρωνε  πανεπιστημιακό νοσοκομείο, στη γενέτειρά του, αλλά θα μετέτρεπε όλη την πόλη σε μια πανεπιστημιούπολη, με τα πιο καλά ιατρικά μυαλά. Εμείς όχι μόνο δεν έχουμε στην Κω πρότυπο Ιατρικό Πανεπιστήμιο, που να απευθύνεται σε φοιτητές όλου του κόσμου, με τους καλύτερους καθηγητές, άλλα ούτε κι ένα λειτουργικό ασθενοφόρο, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν οι πολίτες στις καρότσες των αγροτικών  αυτοκινήτων, προτού προλάβουν να φτάσουν στο νοσοκομείο της πόλης!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Από ετυμολογικής πλευράς η «λέξη» κλάσμα» παραπέμπει στο ρήμα κλάω-ώ και σημαίνει κομματιάζω, χωρίζω σε μέρη. Ο Λέων Τολστόι, γνωστός Ρώσος συγγραφέας για τα μυθιστορήματά του «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα» λέει: «Ο άνθρωπος  είναι ένα κλάσμα με  αριθμητή  τον πραγματικό του εαυτό και παρονομαστή την  ιδέα που έχει για τον εαυτό του.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός συγγραφέας

Μια τουρκική παροιμία λέει ότι, ενώ τα δέντρα  συρρικνώνονταν στο δάσος, συνέχιζαν να ψηφίζουν το τσεκούρι, γιατί τα έπεισε ότι η λαβή του ήταν από ξύλο. Ότι είναι  ένα  από εκείνα.  Κάπως έτσι  είναι και τα πολιτικά  πράγματα στην Ελλάδα, αναφορικά με τη σχέση πολιτικού και λαού.

Του Νίκου Κωνσταντινίδη, Εκπαιδευτικού – Συγγραφέα. Ομιλία στην κεντρική εκδήλωση Μνήμης που έγινε στο Κιλκίς, στην Πλατεία Ειρήνης, την Κυριακή 14 Μαΐου 2023.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί ένα από τα πλέον πένθιμα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας, καθώς αναφέρεται στην εξόντωση του ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες:  Από μέρη γνωστά από την εποχή του μύθου και του θρύλου, του Φρίξου και της Έλλης, του Ιάσονα και της Αργοναυτικής εκστρατείας, του Ηρακλή και των Αμαζόνων, του Ορέστη και της Ιφιγένειας, και της τραγικής συνάμα Μήδειας.

Γράφει o Νίκος Κωνσταντινίδης, Παιδευτικός - συγγραφέας.

Ό,τι δε χωρά ο ανθρώπινος νους κι ό,τι αδυνατεί να ερμηνεύσει το ανάγει στη σφαίρα του θαύματος. Ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια υπήρχε ο μάγος ή αλλιώς  ιητήρας, από όπου και η λέξη ιατρός, που είχε τα φάρμακα «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» Ο ρόλος του ιητήρα γιατρού θυμίζει στις μέρες μας το ρόλο του υποψηφίου πολιτικού, του υποσχόμενου στην κοινωνία τη σωτηρία της από τα καθημερινά δεινά της.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός- συγγραφέας.

Ζούμε σ' ένα μια εποχή όπου την πολιτειακή υπόστασή της συνθέτουν μαζί, εν ολίγοις, η εκτελεστική, η δικαστική, η μιντιακή και η οικονομική εξουσία. Σε μια πρωτόγνωρη εποχή, όπου οι νόμοι, εν πολλοίς, υπηρετούν τους ισχυρούς και οι δημοσκοπήσεις ποδηγετούν τους αδύναμους και τους εξαρτημένους, την ίδια ώρα που η χώρα πεθαίνει πληθυσμιακά και ο λαός στενάζει οικονομικά στα κοινωνικά υπόγεια....