Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Με τον όρο σαράκι εννοούμε μια γκάμα ξυλοφάγων εντόμων, που, μεταξύ άλλων, προσβάλουν τα ταλαιπωρημένα από την ξηρασία δέντρα καθώς και τα ξύλα, που έχουν υποστεί μια πλήρη επεξεργασία. Στο σπίτι βρίσκουμε τα συγκεκριμένα έντομα στα πατώματα, στα ξύλα της σκεπής, στα έπιπλα, και γενικότερα στην οποιαδήποτε ξύλινη κατασκευή, την οποία τρώνε εκ των έσω.

Γράφει

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός - συγγραφέας

Ο ιδρώτας κατηφόριζε από τις αυλακιές του κορμιού του σαν νερό τρεχούμενο πάνω σε πέτρα. Τα σκληρά του μπράτσα ξεχώριζαν επιβλητικά, καθώς σήκωνε  για πολλοστή φορά την μπάρα. Περισσότερο έτρεξε  στο διάδρομο του γυμναστηρίου παρά στο δρόμο της ζωής. Πιο πολύ ίδρωσε από τη γυμναστική παρά από τη δουλειά, κι ας πάτησε πριν πέντε χρόνια τα τριάντα.

Ο Φερνάντο ήταν ένας αδιόριστος μαθηματικός με καταγωγή την Ανδόρα. Είχε μεσογειακά χαρακτηριστικά, του άρεζε η αεροβική γυμναστική και έκανε διατροφή.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Όταν μια χώρα σκορπά το δημόσιο χρήμα σε ιδιωτικά κανάλια και δεν προμηθεύεται πυροσβεστικά, μπορεί και σβήνει την αλήθεια από την ενημέρωση, όχι όμως και τη φωτιά, που την κατακαίει τα καλοκαίρια! Κι όταν αντί να χτίζει αντιπλημμυρικά έργα, σπαταλά το δημόσιο χρήμα σε «περιπάτους» πνίγεται από τις βροχές και καταστρέφεται ολοκληρωτικά.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Ο τρόπος που σκεφτόμαστε λέγεται νοοτροπία. Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο αυτό  αναρωτιέται ο άνθρωπος από πολύ παλιά. Και φυσικά μπορούμε, απαντά η ίδια η Φύση. Το βλέπουμε στα φυτά που ηλιοτροπίζουν, που ακολουθούν δηλαδή τον ήλιο, όπως τα ηλιοτρόπια. Το βλέπουμε και στα φυτά που σεληνιοτροπίζουν, που ακολουθούν δηλαδή τη σελήνη. 

Μα κι ο Όμηρος, ο μεγαλύτερος ποιητής όλου του κόσμου κι όλων των εποχών στην αρχή της «Οδύσσειας», αναφέρεται  στη φράση « νόον έγνω», εννοώντας προφανώς ότι η γνώση αλλάζει τον άνθρωπο, γεγονός που το διατυπώνει αλλού με την έκφραση «στρεπταί φρένες εσθλών». Ότι οι λογικοί αλλάζουν μυαλά. Εκείνοι που δεν αλλάζουν είναι οι εγωιστές, οι φανατικοί και οι ξερόλες.

Όπως υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμοι υπάρχουν κι ευτυχισμένα διαζύγια. Κι όπως υπάρχουν ευτυχισμένοι πολιτικοί γάμοι υπάρχουν κι ευτυχισμένα πολιτικά διαζύγια. Η αναγκαστική συνύπαρξη είναι φαινόμενο καταπιεστικό κι όχι λυτρωτικό.  Ζούμε και λειτουργούμε  καλά, όταν συνυπάρχουμε αρμονικά. Διαφορετικά δεν υπάρχει κανένας λόγος  η μία ψυχή να τρώει την άλλη,  είτε πρόκειται για συζύγους, είτε για συναδέλφους  είτε για κομματικούς συντρόφους.

Τα πάντα στη Φύση είναι ροή: Η ζωή,  η εποχή, ο χρόνος. Το μάτι σαν βουρκώνει, θολώνει, το νερό που δεν ρέει, λιμνάζει, ο βυθός που δεν ανασαίνει, πεθαίνει. Τελειώνει και ό,τι δεν αλλάζει. Το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι πώς να ερμηνεύουμε τον κόσμο μας, αλλά κυρίως πώς να τον αλλάζουμε. Πώς να μπολιάζουμε τη ζωή με όνειρα, ελπίδα και αισιοδοξία. Η φιλοπατρία χωρίς τη θυσία είναι έννοια μισή, λειψή και η δημοκρατία χωρίς τη δικαιοσύνη. Η ιδεολογία έχει αξία όταν μετουσιώνεται σε αγαθό, ωφέλιμο για τον λαό.

Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου στον Σύριζα ξεπέρασε και την πιο αισιόδοξη προσδοκία.  Η αθρόα προσέλευση νέων μελών ενίσχυσε το κόμμα σημαντικά. Έγινε ποτάμι που δεν γυρίζει  πίσω. Η ελπίδα που γκρεμοτσακίστηκε στα τάρταρα της απαισιοδοξίας, μετά την εκλογική ήττα του Σύριζα,  επέστρεψε και αναπτέρωσε την ψυχολογία  της αριστεράς, τουλάχιστον για την ώρα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός συγγραφέας

Η έννοια της λέξης «ανεξαρτησία» έγινε γνωστή στην ελληνική Ιστορία, κυρίως μετά την απελευθέρωσή της χώρας μας από τον τουρκικό ζυγό. Ύστερα δηλαδή από 1.200 χρόνια σκλαβιάς, 500 στη ρωμαιοκρατία, 300 στη φραγκοκρατία και 400 στην τουρκοκρατία. Όταν όμως γίναμε μέλος της ΕΟΚ  και του ΝΑΤΟ χάσαμε ένα μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας, καθώς οι αποφάσεις των δύο ανωτέρων Οργάνων απαιτούν ομοφωνία, γεγονός που έχει περιστείλει την ελευθερία της πατρίδας μας, ως προς την άσκηση μιας ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής.

Γράφει

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός συγγραφέας

"Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα/ ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός/ ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας/ ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος/ ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο/ ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο…», γράφει ο βραβευμένος με νομπέλ λογοτεχνίας Ζοσέ Σαμαράγκου.

Σάμπως δεν βαδίζουμε προς την κατεύθυνση αυτή; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η ενημέρωση και μέσω αυτής η αλήθεια; Σάμπως δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί η γη και μέσω αυτής η παραγωγή; Μήπως δεν έγιναν ξένα τα ελληνικά αεροδρόμια και τα λιμάνια; Ή μήπως δεν σχετίζεται η ελευθερία του καθενός με την οικονομική δυνατότητα; Από τα λίγα που απομένουν να ιδιωτικοποιηθούν είναι το νερό, που κι αυτό κινδυνεύει τώρα!

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός – συγγραφέας.

Πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία και φιλοσοφία υπάρχει η αγάπη για την πατρίδα. Κάθε φορά που καίγεται ένα κομμάτι ελληνικού δάσους, καίγεται ένα κομμάτι μας. Και μαζί με τα σπίτια που καίγονται, καίγονται και τα όνειρα των Ελλήνων.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Εκπαιδευτικός-συγγραφέας

Πολιτισμός που δεν ακυρώνει την βαρβαρότητα αλλά την επικυρώνει, δεν είναι πολιτισμός. Η σύγχρονη ιστορία δείχνει πως όσο τεχνολογικά προηγμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος γίνεται. Ο ιμπεριαλισμός,  η αποικιοκρατία, ο ναζισμός και ο φασισμός είναι δεν είναι φαινόμενα των Ζουλού της Αφρικής ή των Ινδιάνων της Αμερικής, αλλά της πολιτισμένης Ευρώπης.