Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Στο ένα τμήμα του μαγαζιού με τα παιδικά παιχνίδια και είδη, βρίσκεις ένα σακίδιο πλάτης με τυπωμένο επάνω του ένα γλειφιτζούρι. Κάτω απ' το γλειφιτζούρι δεσπόζει η επιγραφή “Lickitslowly”, δηλαδή “γλείψ' το αργά”. Στο δίπλα τμήμα με τα αποκριάτικα, μία στολή “σέξι νοσοκόμας” ανταγωνίζεται μια “σέξι αστυνομικίνα” για το ποια θα κερδίσει την προτίμηση ενός επτάχρονου κοριτσιού. Κι οι δυο φορούν ζαρτιέρες – η αστυνομικίνα κρατάει ένα γκλομπ ενώ η νοσοκόμα μια υπερμεγέθη σύριγγα. Τα αγόρια έχουν κι αυτά τις ευκαιρίες τους: Ανάμεσα στις αποκριάτικες στολές, προτείνεται και μία λίαν επίκαιρη: Αυτή του Αδόλφου Χίτλερ.

Από την Κωνσταντίνα

Γεράκη. 

Ψάξε πίσω από το κινητό τους, ίσως κρύβονται κάπου εκεί, ή μήπως στο φουστάνι της μαμάς τους, μπας είναι α...πό κάτω…
Γιατί αν περιμένεις να τους συναντήσεις τυχαία, τότε η τύχη είναι πραγματικά, με το μέρος σου!!!

Γράφει ο Ιωάννης Μ. Αρκούδας MBA, MSc in Logistics
(Απόσπασμα Διπλωματικής
Εργασίας). 

Σε αυτούς τους δύσκολους και χαλεπούς καιρούς, ο διεθνής ανταγωνισμός επιβάλλει στις σύγχρονες επιχειρήσεις να είναι ευέλικτες και προσαρμοσμένες στη νέα τάξη πραγμάτων. Για το λόγο αυτό, οι περισσότερες βιομηχανικές επιχειρήσεις και Οργανισμοί χρησιμοποιούν την Ποιότητα για να πετύχουν την επιχειρησιακή τελειότητα (business excellence) και την μέγιστη ικανοποίηση των πελατών τους. Μέσα σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η εμφάνιση της Πολιτικής Ποιότητας Έξι Σίγμα (Six Sigma Methodology) έχει προσελκύσει αρκετούς οργανισμούς από τον τομέα των υπηρεσιών, και συγκεκριμένα αυτών της Υγείας.

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.

Νεαρός μαθητής, τότε, πρωτο-άκουγα τον γραφικό Βαγγέλη Τσινάρη με την ‘’κολλώδη’’ προφορά και ακαταλαβίστικη γλώσσα του: μας ‘’την ήφερει ή έφτιαξε’’ ο Μαρκεζάν’ ς, ή κάπως έτσι περισσότερο ‘’σεξιστικά’’!... Φράση που την επαναλάμβανε μονολογώντας   στην διαπασών, αναίτια  και χωρίς να προκληθεί από κανέναν. Περπατούσε εκείνο το βράδυ, ενώ δεν τον άκουγαν και τα πόδια του, λόγω πιοτού, κάπου εκεί στη διασταύρωση Βενιζέλου και 21ης Ιουνίου, όπου το περίπτερο του Μαρίντση και το κρεοπωλείο του Σταυρακίδη…
   … Μας ‘’έφτιαξε’’ (ή κάπως έτσι) ο …Μαρκεζάν’ς, μας πήρει τ’ ‘ρουλόγια και μας ήφερει τα ξυπνητήρια…

Γράφει η
Θεοδοσία Ε. Παπαδοπούλου-Τσάτση
Φιλόλογος Α.Π.Θ.
MSC Ειδικής Αγωγής
e.mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..  

Σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση του παιδιού, εκτός από το σχολείο φυσικά, διαδραματίζουν και οι γονείς, αφού πολλές φορές καλούνται να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν τα παιδιά τους στη μελέτη στο σπίτι.

Ηταν 14 Φεβρουαρίου 1999 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, συνοδευόμενος από την μισή κυβέρνηση, επισκέφθηκε το νομό μας. Στο επίσημο γεύμα προς τιμήν του, στον τότε «ΚΗΠΟ», εξήγγειλε την ίδρυση Σχολής ΤΕΙ στο Κιλκίς.

Χθες βρέθηκα στο καφενείο ενός χωριού καλεσμένος από ένα παλιόφιλο. Πίνοντας τον καφέ η παρέα μεγάλωσε, γύρω από την μεγάλη ξυλόσομπα και η συζήτηση, από προσωπικού ενδιαφέροντος, μεταφέρθηκε στην πολιτική, με επίκεντρο την κρίση.

Γράφει ο

Πέτρος -Χρυσοβαλάντης
Στεφανίδης. 

Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι! Δεν εργαζόμαστε πλέον  για να ζούμε, αλλά ζούμε για να εργαζόμαστε και κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο, πουλιά ταξιδιάρικα που όσο τα κυνηγάμε τόσο εκείνα πετάνε μακριά μας… τα χρόνια φεύγουν  και περνάμε από μπροστά μας σαν κινηματογραφική ταινία οι μέρες , οι ώρες , οι στιγμές, άλλοτε μας χαμογελάνε και άλλοτε μουντές ίσως και θλιβερές μας κοιτάνε, μα εμείς αναμένουμε τη στιγμή που θα ζήσουμε… δε ζούμε παρά υπάρχουμε αναμένοντας να ζήσουμε.

Γράφει ο Αναστάσιος Αμανατίδης. 

Στο Κιλκίς τα παλιά τα χρόνια, όταν ρωτούσε κανείς έναν καλοστεκούμενο Στενημαχίτη νοικοκύρη,   …Πως πάνε οι δουλειές; …  εισέπραττε με ευκολία την απάντηση  Ομ’ ρουλόϊ… Όμ’ ρουλόϊ…  (Σαν ρολόϊ). Αργότερα η φράση γενικεύτηκε για κάθε τι που εξελισσόταν απρόσκοπτα, ομαλά, πήγαινε (ρολάριζε) καλά, όμ’ ρουλόϊ…

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Έφτασε στη Βουλή ως συνήθως καθυστερημένος για την συνεδρίαση. Στο υπόγειο πάρκινγκ γινόταν μποτιλιάρισμα και η ατμόσφαιρα θύμιζε θάλαμο αερίων. Δεν υπήρχε ωστόσο πρόβλημα. Και να αργούσε η έναρξη των εργασιών καμιά ωρίτσα, δεν θα χάλαγε ο κόσμος. Στο κάτv-κάτω της γραφής, ο βουλευτής δεν χτυπάει κάρτα, δουλεύει σκληρά ολόκληρο το εικοσιτετράωρο.