Α) Οι Σαρακατσάνοι
Οι Σαρακατσάνοι θεωρούνται ο αρχαιότερος λαός της Ευρώπης σύμφωνα με την ανθρωπολογική μελέτη των ειδικών επιστημόνων. Είναι ένα αρχαιοελληνικό ποιμενικό φύλλο, γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ακαρνάνων και Ηπειρωτών ποιμένων

Κωνσταντινούπολη. Μία από τις ωραιότερες πόλεις όλου του κόσμου. Πόλη του μύθου και της ιστορίας. Της δόξας της αλλοτινής. Κωνσταντινούπολη. Τόσο οικεία, τόσο ελληνική τόσο αγαπημένη.

Με τους Γκαγκαούζους (ή Γκαγκαβούζηδες) ασχολήθηκαν πολλοί ιστορικοί προσπαθώντας να δώσουν απάντηση για την καταγωγή τους. Περισσότερο όμως ασχολήθηκαν ξένοι ιστορικοί και κυρίως Βούλγαροι, Τούρκοι και Ρώσοι και λιγότερο οι Έλληνες. Ο λόγος είναι ότι τους θεωρούσαν Τουρκικής καταγωγής που εκχριστιανίστηκε την ιστορική περίοδο του Βυζαντίου.

Σχέδιο «Αθηνά» ονόμασε το Υπουργείο το νέο ακαδημαϊκό χάρτη, που είναι άρρηκτα δεμένος με τις αναδιαρθρώσεις που επιβάλλει ο νόμος-πλαίσιο, τον χάρτη  «Πανεπιστήμιο ΑΕ». Γιατί αυτός είναι ο πραγματικό στόχος.

Οι Αρβανίτες της Βορειοανατολικής Θράκης προέρχονται από δύο κύριες μεταναστεύσεις αλβανόφωνων ορθόδοξων πληθυσμών από την περιοχή του Βιθκουκίου της Βορείου Ηπείρου.

Το μαντήλι, που στην αρχαία Ελλάδα το λέγανε σουβάριον ή σωδάριον, στην Δωρική γλώσσα, παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή των ανθρώπων και στα διάφορα έθιμα της κάθε χώρας.
Ιδιαίτερα στα έθιμα τής Θράκης, και γενικότερα στην λαϊκή πίστη των Θρακιωτών, το μαντήλι αποτελεί ένα σταθερό λαογραφικό στοιχείο.

Μετά και τις νέες εξελίξεις στην Τοπική Διοίκηση, όπως την ονομάσαμε από την αρχή εμείς, μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» όταν έγιναν οι νομοθετικές επεμβάσεις που αλλοίωσαν τον όποιον φιλολαϊκό χαρακτήρα είχε διατηρήσει, η πάλαι ποτέ Τοπική Αυτοδιοίκηση που συνδέθηκε με αγώνες ενάντια στην κεντρική εξουσία για τα δικαιώματα των δημοτών, έχουμε να κάνουμε παρατηρήσεις και πολιτικές επισημάνσεις.

Η Κυριακή τω Βαγιώ. Μεγάλη γιορτή που οι Θρακιώτες τη λένε και Βαγίτσα. Ο Κ. Χουρμουζιάδης μας λέει, ότι οι νιόγαμπροι στο Τσακήλι (το Πετροχώρι της επαρχίας Μετρών (Τσατάλτζας) που οι περισσότεροι κάτοικοί του ήρθαν στο Παλαίφυτο Γιαννιτσών, τόχουν έθιμο να πηγαίνουν στο «ρουμάνι» για να κόβουν βάγια που τα δίνουν στον παπά κι εκείνος τα «μοιράζ’’ στον κόσμο. «για δαύτο ο παπάς κοίταζ’ να δώκει στις νιόνυφες το πιο καλό κλωνί βάγια που έτυχε. Σαν είναι με λουλούδια ή μπουμπούκια, τότε πιστεύει πως οι όρνιθες θα βγάλουν πολλά πουλιά και η χρονιά θα’ ναι μπερεκετλίδικη. Μα σαν λάχει τα βάγια να’ χουν μόνο φύλλα, τότε η χρονιά θα πάει ξεραΐλα».

Με αφορμή στις εκθέσεις που έγιναν στο Παρίσι και στο Λονδίνο, όπου παρουσιάστηκε ένα μοναδικό σύνολο από εκατό περίπου μεγάλα αντικείμενα από χρυσό και ασήμι αμύθητης αξίας που ανακαλύφθηκε στη Βουλγαρία και αποδεικνύει τον σημαντικό πολιτισμό της Θράκης, τον οποίο βέβαια αξιοποιούν οι Βούλγαροι αφού μέρος από τις περιοχές όπου ζούσαν τα αρχαία Θρακικά φύλλα, ανήκουν σήμερα εδαφικά στη χώρα τους.  
Κάθε χρόνο οι αρχαιολογικές έρευνες που πραγματοποιούνται στη Βουλγαρία, φέρνουν στην επιφάνεια καινούργια στοιχεία για τους αρχαίους Θράκες.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ψηφίστηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1992 (από την Ελληνική Βουλή ψηφίστηκε τον Ιούλη του 1992). Μεταξύ άλλων προέβλεπε και θέσπισε τις περιβόητες «4 ελευθερίες» που είναι:
1)Η Ελευθερία μετακίνησης των Αγαθών (δίχως δασμούς μεταξύ κρατών-μελών)
2)Η Ελευθερία μετακίνησης του Κεφαλαίου (από χώρα σε χώρα και μάλιστα με επιδότηση με σκοπό τη μέγιστη κερδοφορία)
3)Η Ελευθερία των Υπηρεσιών (να διεθνοποιούνται)
4)Η Ελευθερία μετακίνησης των Προσώπων (να πωλούν την εργασία τους όπου-όπου και μάλιστα όσο-όσο).