Του Ανδρέα Μακρίδη. Εκ πρώτης όψεως επρόκειτο περί πρόκλησης: Μία υπουργός παντρεμένη με υπουργό, με διαμέρισμα στο Μανχάταν, βίλα με πισίνα στη Σύρο και οικογενειακές καταθέσεις που φτάνουν το μισό εκατομμύριο δολάρια, έκανε χρήση της διάταξης που επιτρέπει σε βουλευτές και μέλη της κυβέρνησης, να λαμβάνουν επιδότηση ενοικίου 1000 ευρώ το μήνα απ' το Δημόσιο, σε περίπτωση που δεν έχουν δικό τους σπίτι στην Αθήνα.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Την περίοδο 1977 – 1978 είμαι προχωρημένος βοηθός ιατρός στην Παθολογική του νοσοκομείου Κιλκίς, με διευθυντή πάντα τον εξαίρετο, πράο και ευγενή Θανάση Τηλιακό, ενώ συγχρόνως άνοιξα και διατηρούσα ιατρείο στην οδό Γ. Καπέτα 14, όπως επιτρεπόταν τότε. Το ιδιωτικό μου ιατρείο παρουσίαζε αξιόλογη κίνηση, για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί ο ΟΓΑ των Κιλκισιωτών αγροτικών πληθυσμών δεν κάλυπτε τον καιρό εκείνο πλήρως τους ασφαλισμένους του, οπότε οι χωρικοί διάλεγαν και κατέφευγαν σε ιδιωτικά ιατρεία και γιατρούς της προτίμησής τους, ενώ το ΙΚΑ και το ΤΕΒΕ, με τους δικούς τους γιατρούς, αφορούσαν λίγους ασφαλισμένους και αυτούς μόνον στην πόλη!

Του Δημήτρη (Μήτου) Ιωαννίδη, τ. Συντονιστή Σχολικών Συμβούλων ΠΕ.

« Η υγεία είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό αγαθό και πρέπει να προσφέρεται στους πολίτες αφειδώς και ανιδιοτελώς»  είχε πει στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και για το σκοπό αυτό δημιούργησε με το Γιώργο Γεννηματά το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε Σ Υ ). Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε και πόσες εναλλαγές Κυβερνήσεων και υπουργών από τη πρώτη εφαρμογή της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης που έγινε ποτέ στην υγεία και πολεμήθηκε όσο καμία άλλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Μας διηγείται ο Τάσος Ασβεστόπουλος, που θα σφύριζε ένα παιχνίδι με μεγάλη βαθμολογική σημασία μεταξύ Κρηστώνης και Αχιλλέα Κιλκίς. Θα πρέπει να ήταν το 1985. Το αποτέλεσμα της συνάντησης είχε άμεση σχέση με την άνοδο της μιας εκ των δύο, που όμως επηρεάζονταν από το αποτέλεσμα άλλου διδύμου σε άλλο χωριό. Αλλά αυτός ο αγώνας κατάφεραν οι παράγοντες να τον αναβάλλουν για να δουν τι θα συμβεί στην Κρηστώνα!

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Στον απόηχο των καρναβαλικών και φαιδρών αποκριάτικων εκδηλώσεων και αναφορών, νομίζω ότι μπορούμε και εμείς, συμμετέχοντας στο χιουμοριστικό πνεύμα των ημερών, να αντλήσουμε από το πλούσιο ιατρικό ανθολόγιο φαιδρά περιστατικά, που όλοι οι γιατροί έχουν να παρουσιάσουν κατά την μακροχρόνια άσκηση του επαγγέλματός τους.

Του Νίκου Σιάνα. 

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα…
Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…. Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Είπα για το γενικό φαινόμενο, ότι οι άνθρωποι ‘‘δένουν κόμπο’’ τα λόγια του γιατρού, ιδιαίτερα, όταν αυτά αναφέρονται στον ευαίσθητο  χρόνο της προσδοκώμενης επιβίωσης. Πόσο δηλαδή προβλέπεται να ζήσουν! Και όσο μεν είναι νέοι, τα παίρνουν για αστεία τα λόγια του ‘τολμητία’ ιατρού, γιατί θεωρούν ότι είναι μακρύς ακόμη ο χρόνος και εν πάση περιπτώσει, έχει ο Θεός! Ωστόσο όσο πλησιάζουν και κοντεύουν τα χρόνια της πρόβλεψης, όλο και συχνότερα θυμούνται τα λόγια ‘’εκείνου’’ του γιατρού!

Του Ανδρέα Μακρίδη.

Ήτανε πριν τις εκλογές του 2012, που οι τηλεθεατές μαθαίναν για τις πρωτοβουλίες της τότε κυβέρνησης, να καθαρίσει την πρωτεύουσα από μία πρωτοφανή “υγειονομική βόμβα”: τον κίνδυνο που παρουσίαζαν εκατοντάδες ναρκομανείς, άστεγες και περιθωριακές γυναίκες για την ηθική πλειοψηφία της κοινωνίας.

Επικεφαλής της εκστρατείας της κοινωνικής μας απολύμανσης, ήταν ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ο συνάδελφός του Μιχάλης Χρυσοχοΐδης του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ και ο εισαγγελέας Πρωτοδικών. Ο κύριος Λοβέρδος, ανέστησε μια παλιά διάταξη του Μεταξά που επιφόρτιζε τον υπουργό Υγείας να παραγγέλνει έκτακτους υποχρεωτικούς ελέγχους για τον περιορισμό των λοιμωδών νοσημάτων, και ανέλαβε με τη βοήθεια του κυρίου Χρυσοχοΐδη, να μαζέψει απ' τα πεζοδρόμια εκατοντάδες γυναίκες, και να τις υποβάλει σε υποχρεωτικό έλεγχο για τον εντοπισμό των φορέων του AIDS.

Του Αιμίλιου Σαββίδη.

Φίλες και φίλοι το να σιωπά κανείς εκεί που πρέπει είναι προτέρημα. Όταν όμως καταστρέφουν το βιός σου, λεηλατούν την πατρίδα σου, τα υπάρχοντά σου και ξεπουλάνε την ιστορία σου ταπεινώνοντας μια ολόκληρη χώρα τότε η σιωπή γίνεται οργή.
Ζούμε σε μια χώρα που αλλάζει δραματικά με φρενήρεις ρυθμούς, με ένα κράμα πολιτικών που στην πλειοψηφία τους τάσσονται υπέρ μιας νεφελώδους επικίνδυνης πορείας,  που αλλοιθωρίζουν ή κωφεύουν στην κραυγή του Έλληνα πατριώτη που αγωνιά και τρέμει στην ιδέα για το ξεπούλημα της πατρίδας του, φοβούμενος μην ξαναζήσει τις φρικαλέες καταστάσεις της προσφυγιάς όπως των Ελλήνων της Ιωνίας, θρηνώντας μέχρι και σήμερα τις αλησμόνητες πατρίδες με τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών.

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

Ο Δημήτρης Αβραμίδης ήταν νέος οδοντίατρος και είναι νεότερος από εμένα. Eίχε εγκατασταθεί σε διπλανή οικοδομή και με ιατρείο να έχει πολλές ομοιότητες με το δικό μου της οδού Γ. Καπέτα 14. Κυρίως οι πολλές στενές και ψηλές σκάλες της εισόδου, ήταν αρκετές να μπερδέψουν τους ασθενείς!
Η γειτονία με τον οδοντίατρο Δημήτρη Αβραμίδη, είχε πλην πολλών θετικών της καλής γειτονίας και πολλά νόστιμα απρόοπτα, όπως όταν ασθενείς έχοντας προορισμό εμένα, βρίσκονταν να ανεβαίνουν τις σκάλες του οδοντογιατρού!