Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση μεσαίων κυμάτων στην Ελλάδα έγινε από τον Χρήστο Τσιγγιρίδη στις 25 Μαρτίου 1925, μόλις δύο χρόνια μετά την ίδρυση του BBC στην Αγγλία.

Γράφει η Ελισάβετ Μελετιάδου.

Παρατηρούμε μια δραματική αύξηση στα προβλήματα στον γάμο. Λίγα όμως είναι τα ζευγάρια που αποφασίζουν να πάνε σε έναν ειδικό ψυχοθεραπευτή στη θεραπεία ζεύγους πριν τη λύση του διαζυγίου. Θεωρούν πως μπορούν από μόνα τους, χωρίς να συνειδητοποιούν πως απαιτείται να ψυχοεκπαιδευτούν πρώτα και να αποκτήσουν εξειδικευμένες τεχνικές, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της σχέσης τους, καθώς αυτά δεν αλλάζουν ως δια μαγείας από μόνα τους ή με τον καιρό.

Γράφει ο Αναστάσιος Γιοβανούδης

Έτσι έκανε ο Γιωρίκας, αλλιώς είπε ο Πανίκας, πονηρή η Συμέλα, οι Πόντιοι καθημερινά μας βομβαρδίζουν με τα μοναδικά τους ανέκδοτά που κάνουν εμάς, τους Θρακιώτες, να νοιώθουμε άβολα και μειονεκτικά, λες και εμείς δεν έχουμε Γιώργηδες Τριανταφυλλιές και Χρυσούλες.

-Στα δύσκολα τα χρόνια, που όλα ήταν λιγοστά, η λέλιου (θεία) Τριανταφυλλιά, εξοικονόμησε μια γκούρντα (κομμάτι) τυρί, αλεύρι είχε, λίγο λίπος από το γουρούνι που έσφαξαν τα Χριστούγεννα υπήρχε και αποφάσισε να κάνει, αντί για μεσημεριανό φαγητό,  μια πίτα.

Άνδρας της ήταν ο νταής (μπάρμπα) Γιώργης ο Μάγγανος, καλός, χρυσός, αλλά απαιτούσε όλα του σπιτιού και προ παντός τα οικονομικά, να τα έχει υπό πλήρη και απόλυτο έλεγχο.

-Χρυσούλα, είπε η Τριανταφυλλιά η γυναίκα του, στη μεγάλη την κόρη τους, να πας σ΄Νικόλα του μαγαζί, να βρείς  τουν μπαμπάκας, να τουν  πείς ότι δα κάμου πίτα κι να τουν ρουτί(σ)εις, πόσα αυγά να βάου.

Τροχάδην και χαρούμενη η Χρυσούλα, που σε λίγο θα έτρωγε τραγανή, ξεροψημένη, λαχταριστή πίτα, έφτασε στο καφενείο, ανέβηκε τα σκαλιά, άνοιξε και στάθηκε λαχανιασμένη στην πόρτα. Με τα μαύρα, μεγάλα και πανέξυπνα μάτια της, κοίταξε τους θαμώνες και στο βάθος, στην γωνία, είδε τον πατέρα της να κάθετε και να χουρατέβ΄ (κουβεντιάζει) με το νταή (θείο) το Μήτσο.

Αμέσως φώναξε καθαρά και δυνατά, από την πόρτα:

-Μπαμπάκα, είπι η μάνα μ΄, ότι δα φκιάς  πίτα κι μι σάλτσι να συ ρουτήσου κι να μη πείς, πόσα αυγά να βάλ΄;

Σηκώθηκε όρθιος ο Γιώργης, να τον δουν όλοι στο καφενείο, πήρε αρχοντικό ύφος και λέει, όλος καμάρι ο χουβαρντάς:

-Χρυσούλα, πει τ΄ μάνα σ΄, να βάλ΄  δυό και δείχνει με τα δύο δάχτυλα του χεριού, ώστε να δουν, να ακούσουν και να μάθουν όλοι στο καφενείο, ότι στο σπίτι του θα κάνουν πίτα, αλλά τί πίτα, με μπόλκα (μπόλικα) αυγά.

Αμέσως η Χρυσούλα κλείνει  την πόρτα και φεύγει προς το πηγάδι τ Ίανάκ, όπου ήταν το σπίτι τους, αλλά και ο Γιώργης σβέλτα-σβέλτα φθάνει στην πόρτα, βγαίνει έξω, ξανακλείνει την πόρτα και φωνάζει, προς τη Χρυσούλα, χαμηλόφωνα, σιγανά και συνωμοτικά, μην ακούσει κανείς άλλος και δείχνει και με το δείκτη του δεξιού χεριού ένα και συγχρόνως με το δείκτη του αριστερού χεριού να κόβει το ένα στη μέση, ώστε να γίνει απολύτως κατανοητό από το παιδί.

-Χρυσούλα, πει τ΄ μάνα σ΄  να βάλ΄ μισό αυγό, άκσεις; Μισό κι λίγου παρακάτ΄, μισόοοοο κι λίγου παρακάτ΄, μισόοοοοοοο κι λίγου παρακάτ΄, κατάλαβις, παρακάτ΄ ΄που του μισό.

Είπαμε να κάνουμε πίτα, αλλά μην ξοδέψουμε και ολόκληρη περιουσία, μη ξοδέψουμε και μιας κουσαριάς (κλώσας) τα αυγά!!!!

Ορμώμενη από τη βράβευση της συνταξιούχου δασκάλας κυρίας Σοφίας Προκοπίδου από το Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Ν. Κιλκίς, την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024 κατά την κοπή της βασιλόπιτας, καθώς και τα λόγια του Υπουργού Δικαιοσύνης Γεωργίου Φλωρίδη, ότι «κάτι όλοι εμείς στο Νομό Κιλκίς δεν κάνουμε καλά», θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια ως Πρόεδρος Συλλόγου Καρκινοπαθών Κιλκίς & Παιονίας «ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΙΟΣ» την κυρία Σ. Προκοπίδου για την προσφορά της στο Νοσοκομείο Κιλκίς ενός ασθενοφόρου.

Γράφει ο Παναγιώτης Αδάμος

Συνήθως τα παιδιά σπουδαίων γονιών δεν καταφέρνουν να φτάσουν τα επιτεύγματα εκείνων και – όχι πάντα, βέβαια, αλλά τις περισσότερες φορές – ζουν υπό τη σκιά τους και υπό το «βάρος» της κληρονομιάς τους. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Μια από αυτές τις εξαιρέσεις, και μάλιστα από τις πιο αξιοσημείωτες, είναι η περίπτωση του βασιλιά Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας και του γιου του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

«Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Ηρώων και Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος» σήμερα 27 Ιανουαρίου, όπως καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής το 2004 και ευκαιρία να θυμηθούμε έναν σπουδαίο Ελληνοεβραίο ποιητή που έζησε στο Κιλκίς του Μεσοπολέμου.

Γράφει ο Παναγιώτης Αδάμος.

Σημαντική αντιπαράθεση προκάλεσε τις τελευταίες μέρες το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο. Ως γνωστόν, η κυβέρνηση προσπάθησε να επεκτείνει αυτόν τον τρόπο ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού και για τις εθνικές εκλογές.

Η Πολιτεία όταν θέλει να ξεφορτωθεί τα βάρη της έχει δοκιμασμένη συνταγή. Αναθέτει την αρμοδιότητα στον συνήθη ύποπτο και έχει το κεφάλι της ήσυχο.

Στο Κιλκίς, η Εφορεία Αρχαιοτήτων στέκεται ως φωτεινό παράδειγμα αφοσιωμένης υπηρεσίας, η οποία απολαμβάνει το προνόμιο να διαθέτει ένα ανθρώπινο δυναμικό υψηλής ποιότητας. Υπό την ηγεσία της αξιέπαινης  Εφόρου Αρχαιοτήτων Κιλκίς Γεωργίας Στρατούλη, η ομάδα αυτή έχει αποδείξει ότι η αφοσίωση και η επαγγελματική αρτιότητα αποτελούν τον πυρήνα, τη συνταγή  της επιτυχίας.

(πρώτον)

ΕΙΝΑΙ ένα ΘΕΜΑ ―καταρχήν― που προχωρεί σε νομοθέτηση πολύ βεβιασμένα και σχεδόν πολύ ξαφνικά. Αυτό το λένε νηφάλιοι πολιτικοί παράγοντες. Δεν ετέθη σε διαβούλευση, αλλά προτιμήθηκε μια άλλη μέθοδος, προβλήθηκε με μηχανισμούς “προπαγάνδας” και επιρροής της κοινής γνώμης.