Εκείνη η ιστορία με την ένταξη και απένταξη δυο μέρες αργότερα του Γ. Συμπιλίδη από το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. προσφέρεται ως μάθημα πολιτικού αυτοχειριασμού.  Εκεί που τα μίντια ασχολούνταν με τον Άκη και τις δικαστικές περιπέτειές του   κατάφεραν στη Ν.Δ. και εστίασαν τα φώτα της επικαιρότητας στον Συμπιλίδη και στα οικεία πάθη τους.

Ο καλός μου φίλος και εξαιρετικός συνάδελφος Γιάννης Καραγιαννίδης ανήρτησε στην ιστοσελίδα του «Kilkis24” και το τελευταίο άρθρο μου με τίτλο «Και η σκουριά ρυπαίνει…»  Το άρθρο  αναρτήθηκε και στη δική μας ιστοσελίδα. Και όπως ήταν φυσικό- και ευκταίο από εμένα- υπήρξαν αντιδράσεις .

Όσοι πρωτοστατούν ή και ανέχονται την «ποινικοποίηση»  της διαφορετικής άποψης στο όνομα δήθεν οικολογικών ευαισθησιών,  ας γνωρίζουν ότι η Οικολογία είναι πολλή σοβαρή υπόθεση για να  εξαντλείται και να ευτελίζεται σε ασκήσεις  οπαδικού ηλεκτρονικού χουλιγκανισμού.

Παρακολουθώ έκπληκτος  το τελευταίο δίμηνο τη οργανωμένη αντίδραση πολιτών και νεότευκτων οργανώσεων του νομού κατά της προοπτικής μεταλλευτικής δράσης στο Πάικο και στο ανατολικό τμήμα του νομού, με αφορμή το διεθνή διαγωνισμό που προκήρυξε το ΥΠΕΚΑ. Είναι να θαυμάζει κανείς τα περιβαλλοντικά αντανακλαστικά που εκδηλώθηκαν και στις δυο περιοχές του νομού για την πιθανολογούμενη καταστροφική επίπτωση της ενδεχόμενης μεταλλευτικής δράσης, ενώ ιδιαίτερα στο ανατολικό τμήμα  η καταστροφολογία περιέλαβε και την απειλή θανάτου από την χρήση του κυανίου στη παραγωγική διαδικασία του χρυσού.

Συνηθίζω καμιά φορά να περιηγούμαι σε όσα κατά καιρούς έγραψα, συνήθως εν είδει αυτοκριτικής. Για να διδάσκομαι από τα λάθη που αναπόφευκτα χαρακτηρίζουν όποιον καθημερινά γράφει και δεν φοβάται να παίρνει θέσεις ακόμα και σε θέματα όπου η κοινή γνώμη ή η μεγάλη πλειοψηφία άλλως φρονεί.

Με οιμωγές περί εκχώρησης και των τελευταίων εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Μέρκελ υποδέχτηκε μεγάλο τμήμα της ιθαγενούς πολιτικής ελίτ την πρόταση απόφασης  της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την επαναδιαμόρφωση των συνθηκών, που αφορούν στην δημοσιονομική πειθαρχία των κρατών μελών του Eurogroup.

Διδάσκει η Ιστορία; Απλοϊκό το ερώτημα, θα πείτε. Βεβαίως και διδάσκει. Με δυο προαπαιτούμενα. Πρώτον να γνωρίζεις  Ιστορία, Και δεύτερον να επιθυμείς τη διδαχή της.
Αν διαθέτεις γνώση …αυλικού Υπουργού και μνήμη μέσου ψηφοφόρου, τότε η Ιστορία όχι μόνο δεν διδάσκει, αλλά συνήθως επαναλαμβάνεται. Με τα ίδια αποτελέσματα.

Τέσσερα «κόμματα» διαγκωνίζονταν στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης. Οι Γαλάζιοι, οι Πράσινοι, οι Κόκκινοι και οι Λευκοί. Παθιάζονταν με τις ιπποδρομίες, είχαν τα λάβαρά τους, τραγουδούσαν τα τραγούδια τους, είχαν και τις κοινωνικές και θρησκευτικές τους ιδιαιτερότητες.  

Το Νούμερο 2 της μεγαλύτερης εταιρείας του κόσμου, ο πολυδισεκατομμυριούχος  Μπάφετ την περασμένη εβδομάδα απηύθυνε έκκληση στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα να αυξήσει την φορολογία των πλουσίων- ξεκινώντας από τον ίδιο- για να ξεπεράσουν οι ΗΠΑ το πρόβλημα του σωρευμένου χρέους που θίγει το εθνικό φιλότιμο των κατοίκων της πλουσιότερης χώρας του κόσμου.

Το τροπάριο είναι μονότονο και επαναλαμβανόμενο. Η φοροδιαφυγή θέλει χρόνο να καταπολεμηθεί, απαιτεί αναδιοργάνωση των υπηρεσιών και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, λένε οι υπουργοί Οικονομικών, τα αποτελέσματα της θα φανούν αργότερα…συμπληρώνουν και…