Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με» προσεύχονταν οι Ησυχαστές και κρατούσαν την αναπνοή τους.  Κι αν τη θυμίζω δεν είναι επειδή έχω κάποια εμμονή με την ιστορία ,  ούτε επειδή είναι επίκαιρη η συζήτηση για το Θαβώρειο Φως.

Δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι, κατά πως διεκτραγώδησε ο ποιητής, βαδίζουμε πλησίστιοι σε νέες ξέρες, τέσσερις μήνες  μάλιστα μετά τις κάλπες, όπου υποτίθεται όλοι εισέπραξαν τα μηνύματα των πολιτών.

Δεν είναι πολλές οι στιγμές που νοιώθεις χαρά και περηφάνεια για τον τόπο σου. Κακά τα ψέματα, ο πολύς υλισμός της καλοπέρασης χάλασε τους ανθρώπους, ήρθε και η κρίση να μας αποτελειώσει.
Με φόβο ψυχής ανέβηκα το λόφο το βράδυ της Κυριακής. Ήταν μεγάλη βραδιά για την πόλη η παράσταση που ανέβαζε το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας – 5η Εποχή Τέχνης. Θα ήταν γεμάτο, έστω μισογεμάτο, το θέατρο ή θα έπαιζαν μπροστά σε άδειες κερκίδες οι ηθοποιοί;

Εννιά εβδομάδες απομένουν μέχρι την ημέρα που θα κληθούν οι πολίτες να αναδείξουν τους αιρετούς άρχοντες  που θα διαχειριστούν τις τύχες του τόπου. Δημάρχους, αντιπεριφερειάρχη και τους συνεργάτες τους συμβούλους.

Δεν είναι ακριβώς Θέατρο του Παράλογου το Κίνημα υπέρ Τζιτζικώστα στο ν. Κιλκίς.  Υφίσταται μια ουσιώδης διαφορά. Το εν λόγω θεατρικό είδος άνθισε στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα ενώ το Κίνημα υπέρ Τζιτζικώστα ανθεί και στην αριστερή και στη δεξιά όχθη του Αξιού.

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν» νουθετούσε από τα μισά και εντεύθεν  του πέμπτου αιώνα π.Χ ο Ευριπίδης . Στις μέρες μας λόγω ειδικών συνθηκών όλβιος δεν μπορεί να είναι κανείς. Κι ας γνωρίζει φαρσί την ιστορία. Αλλά είναι απολύτως αληθές ότι δυστυχούν εκείνοι που αγνοούν την ιστορία τους, ακόμα κι αν εκτείνεται σε βάθος …οχτώ χρόνων.

Επειδή τις τελευταίες ημέρες πλήθυναν δηλώσεις άμεσες είτε έμμεσες, έγγραφες ή προφορικές περί του ενδιαφέροντος ή  της απόφασης εξεχόντων πολιτών του νομού να διεκδικήσουν το δημαρχιακό θώκο Κιλκίς ή τη θέση του προϊσταμένου της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς στο πλαίσιο της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας κρίνουμε σκόπιμο να παρέμβουμε εξαρχής για να υπενθυμίσουμε ολίγα αυτονόητα.

Στην ανατολή του νέου έτους οι ευχές μας  για τον τόπο μας δεν διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους. Είναι ακριβώς οι …περσινές. Οι ίδιες ανεκπλήρωτες ευχές.